در نگاه اسماعیلیان پیام هاى پیغمبران همان حکمت و فلسفه عقلى است، ولى به خاطر اینکه هر پیامى ظاهرى و باطنى دارد، عقلاء عالم با عقلشان به ظاهر آن رسیده و بسیارى از مواقع از باطن آن باز مى مانند. بنابراین پیامبران در کنار تبیین ظاهر و وضع احکام شرعى، معانى عقلى باطنى آنها را نیز بیان کرده و آنان را به انسان ها مى آموزند.
در نزد اسماعیلیه، وحى و معجزه دو راه شناخت پیامبران است. منظور از وحى در شناخت پیامبران این است که وقتى خطوراتى به نفس رسول الهام مى شود و به خاطر مفاهیم بلندش کسى دیگر نمى تواند آن ها را بیان کند، این نشانه آن است که وى از سوى خداوند براى هدایت انسان ها فرستاده شده است. اگر مردم به صرف بیان حقایق باطنى قانع نشده و نبوت آن را نپذیرفتند، وى به وسیله معجزه رسالت خود را به اثبات مى رساند.
در تفکر اسماعیلى شش پیامبر اولوالعزم با کتاب و شریعت خاص آمده اند، که به آنان نطقاء(جمع ناطق) گویند. ششمین آنها پیامبر اسلام است. هر دوره هزار سال طول کشیده و از زمان رحلت پیامبر سابق تا ظهور پیامبر لاحق، جانشینان آنها به عنوان پیامبران صامت در پى شرح و رمزگشایى از باطن آن دین بوده اند.
نزد اسماعیلیه، رسالت جوهرى است حقیقى که در ذات رسول نهفته شده است. وحى مستقیماً به صورت خطوراتى در عقل و نفس رسول نقش بسته و این رسول است که آنان را در قالب الفاظِ مناسب ریخته و به مردم زمان خود بیان مى کند؛ بنابراین وحى عین الفاظ القاء شده به پیامبر نیست، بلکه همان معانى باطنى است که در نفس آن منقّش مى گردد.
از نظر اسماعیلیان پیامبران باید معصوم بوده و از تمام عیوب علمى و عملى منزه باشند. علم پیامبران نامحدود است. پیامبران تفاوت درجاتى داشته و پیامبر اسلام بالاترین مرتبه از فضل را داراست. هر رسول متاخر بر رسول متقدم ارجحیت و افضلیت دارد. شجاعت از دیگر اوصاف پیامبران است. از اوصاف دیگر پیامبران تصدیق نبوت پیامبران گذشته است. یکى از مهمترین اوصاف و ویژگى هاى پیامبران نزد اسماعیلیه ضرورت بشارت به نبى و ناطق بعدى است. پیامبران همچنین باید طهارت در نسب را دارا باشند و آباء و اجداد آنها یکتاپرست باشند.
مهمترین دلیل اسماعیلیه براى لزوم بعثت این است که هدف از آفرینش انسان رسیدن او به کمال و درجات والاى انسانى است و انسان با تکیه بر عقل نمى تواند به سعادت واقعى برسد. بنابراین لازم است خداوند واسطه هایى بفرستد تا راه و رسم و طریق تکامل را به انسانها بیاموزند.
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8