روايات عصر «ظهور» بر دو دسته اند: بخشى مربوط به کشتار و فتنه هاى قبل ظهور است و ارتباطى به دوران ظهور ندارد؛ و بخشي ديگر مربوط به زمان ظهور و حكومت امام زمان(عج) است كه در آنها بر قتل و خونريزى در آن زمان تأكيد شده است؛ زيرا مسلماً اين واقعه عظيم بدون برطرف كردن موانع و دشمنی ها ميسر نخواهد شد؛ ولی به گواه تاريخ، معصومين(ع) سعى داشته اند امور را به طور عادى و از مسير طبيعى انجام دهند و حتى الامكان دست به شمشير نبرند؛ زيرا هدف ارشاد و هدايت مردم است؛ علاوه بر اينكه وقتي شرایط جوامع بشری برای پذیرش حکومت عدل الهی فراهم شود، دلیلی برای كشتارهای گسترده باقی نمی ماند.

درباره اینکه مقصود از قیام با «شمشير» چیست؟ پاسخ هایی داده شده، از جمله: 1- منظور، استفاده از قدرت و سلاح های مرسوم روزگار ظهور است. 2- مطابق روایات، اصحاب حضرت شمشيرهاى خاصی دارند که اگر بر كوه زنند آن را دو نيم مى كند. 3- پيروزى عمده امام زمان(عج) از راه اقبال مردمى به سوى ايشان است و دشمنان به خاطر ترس، با رها كردن تمام تسليحات خود يا فرار مي كنند يا تسليم مى شوند. 4- شاید به خاطر اتفاقات پیش از ظهور، این تسلیحاتِ خطرناك از بین برود و ... .

آیه «واقتلوهم حیث ثقفتموهم‏» را باید با توجه به آیات قبل و بعد از آن تفسیر کرد؛ آیات 190 تا 193 سوره بقره درباره حکم و آداب جهاد با مشرکان و کافران «تجاوزگر» است. اين آیات دعوت به پيكار با كسانى مى كنند كه بر مسلمانان تاخته بودند، و آنها را از خانه خود بيرون كرده و از هيچ جناياتى در حقشان ابا نداشتند، مسلمانان را براى تغيير دينشان پيوسته در فشار گذاشته و شكنجه مى دادند. قرآن پيكار با اين گونه افراد را واجب مى‏ داند، نه بخاطر اینکه کافر یا مشرک بودند بلکه بخاطر اینکه با اسلام در ستیز بودند.

بعضی افراد وقتی ظاهر زندگی و هتل ها و صنایع مدرن و تبلیغات غربی ها و همچنین کمک های فرهنگی و اقتصادی آنها را می بینند شیفته غرب و تمدن غربی می شوند و از اینکه در کشورهای شرقی هستند احساس شرمساری می کنند؛ ولی اگر قتل و غارت و کشتارهای آنها در دوران قرون وسطی و حتی در همین دوران مثل جنگ های جهانی و کشتارها و خسارت هایی که به مردم و کشورهای دیگر تحمیل کرده اند را ببینند متوجه می شوند که غرب از ابتدا تا الان خوی درندگی و سبعیت داشته است.

از آنجا که تولیدات غربی راحتی در زندگی را فراهم آورده لذا مردم به عاقبت این تمدن ماشینی نمی اندیشند و از کشتار و تباهی بسیاری از مردم دنیا که به وسیله این تمدن و محصولات آن انجام می شود غافل اند. از طرفی غرب برای توسعه قدرت خود به فکر بروز رسانی صنایع و تسلیحات خود است و کنفرانس هایی هم که برای خلع سلاح انجام می گیرد همیشه بدون نتیجه پایان می یاید و نتیجه ای جز اینکه غربی ها ادعا کنند ما به دنبال صلح هستیم ندارد.

در روايات، علائم و نشانه هايي براى دوره «آخر الزمان» ذكر شده كه با تحقق آنها در عصر حاضر پى مى بريم كه هم اكنون در دوره آخر الزمان قرار داريم. برخي از اين نشانه ها عبارتند از: گسترش ترس و ناامنى، تهى شدن مساجد از هدايت، سردى عواطف انسانى، گسترش فساد اخلاقى، آرزوى كمى فرزند، مرگ هاى ناگهانى و جنگ و كشتار.

امام زمان(عج) پس از ظهور، نخست از طريق رهبرى فكرى به روشنگرى در همه زمينه ها مى پردازد، آنچنان كه هر كس كمترين آمادگى را براى پذيرا شدن منطقى آئين حق داشته باشد، روشن شود و تنها كسانى باقى بمانند كه جز از طريق توسّل به زور و خشونت اصلاح پذير نيستند.

با آن که اساس تعالیم اسلام بر صلح و صفا با همه ملت ها استوار است، با این حال اسلام در مواردى شدّت عمل را واجب مى شمرد. همانند معاویه که براى تضعیف روحیه سپاه کوفه و عراق، غافلگیرانه به یکى از بخشهاى تحت حکومت امام على(ع) حمله کنند و پس ازکشتار و غارت اموال به پایگاه خود برگردند. امام لشکریان را به تعقیب سریع دشمن و پاسخ قاطع به آنها دعوت مى کرد، اما جمعیّت با کمال خونسردى و سستى با این گونه مسائل برخورد می کردند. در واقع حضرت تأکید داشتند: پیش از آن که با شما بجنگند با آنان نبرد کنید.

معاویه پس از تثبیت ارکان قدرت خویش، امام مجتبى(ع) را مسموم ساخت. او برخلاف مفاد صلح نامه و تمام اصول انسانى و دینى، اقددام به کشتار وسیع شیعیان کرد؛ تا با از میان برداشتن مخالفان، راه را براى خودکامگى هایش هموارتر سازد. معاویه، زیاد بن ابیه را به فرمانداری کوفه منصوب کرد، او که شیعیان را به خوبی می شناخت بسیاری از آنان را به قتل رساند.

امام حسن(ع) هنگام صلح با معاویه از او پیمان گرفت حکومت اموی سبّ امام علی(ص) را ترک کند، متعرض شیعیان نشود و حق هر کس را به وی بدهد و معاویه نیز تمام این شروط را پذیرفت ولی پس از امضای صلح نامه، خطبه ای میان مردم خواند و اعلام کرد که همه آن شروط پذیرفته شده را، زیر پا گذاشته و نقض نموده است.