قراينی در تاریخ و روايات وجود دارد كه نشان مى دهد، جمرات همان محلّ اجتماع سنگريزه ها بوده نه ستونها، مانند: 1. سنگباران كردن قبور خائنان در عصر جاهليت و آغاز اسلام. در عصر جاهليّت، قبر بعضى از افراد منفور و خيانتكار را سنگباران مى كردند. 2. حجّاج براى «رمى جمرات» نیازمند هفتاد سنگ  هستند، اين نشان مى دهد پرتاب سنگ به جمره بسيار آسان بوده و كمتر احتمال عدم اصابت مى رفته است. 3. عكسهاى قديمى ستونهایی را نشان مى دهد که در كنار آنها چراغى براى روشنايى در شب روشن است، اگر سنگها را مى بايست به ستونها بزنند همان روز اول چراغ درهم مى شكست.

موضوع ولادت امام زمان(عج) تصریحا و یا تلویحا در برخی منابع اهل سنت و طی قرون متمادی گزارش شده است. برای مثال در کتاب هایی چون اسنی المطالب، تذکره الخواص، کفایه الطالب، العبر، الصواعق، الاتحاف و الاعلام می توان نشانی از این گزارش ها یافت. حتی برخی از مولفین تعداد چنین گزارش هایی را در منابع اهل سنت تا 128 مورد شمرده اند. اما باید توجه داشت که بسیاری از این گزارش ها از سوی مولفین سنی مذهب، مورد قضاوت مبنی بر صحت یا عدم صحت قرار نگرفته اند.

روایات زیادی از پیامبر(ص) با این مضمون وارد شده است و ایشان در موارد متعددی خطاب به فاطمه(س) فرموده اند: «همانا خداوند به خاطر خشنودی تو خشنود می شود و برای خشم تو خشمناک می گردد». «خداوند با غضب تو غضب مى کند و با رضاى تو خشنود مى شود». «خداوند- عزّوجلّ- با خشم فاطمه خشمگین مى شود و با خشنودى فاطمه خشنود مى شود» و... .

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ترمذى، حاکم نیشابورى، ابن اثیر و... احادیثى مثل حدیث ثقلین، حدیث انا مدینة العلم، حدیث سفینه، حدیث علىّ مع الحقّ، حدیث امان و... را در کتب نقل کرده اند که بر مرجعیت دینى اهل بیت(ع) و افضلیت آنها دلالت دارد.

اوّلا: او بدون ارائه دلیل و به مجرّد این که مضمون حدیثى با عقایدش سازگارى ندارد آن را جعلى یا ضعیف می داند. ثانیاً: این روایات به حدّى زیاد است که مى توان ادعاى تواتر یا شهرت آن ها را نمود؛ حدود سى و چهار نفر از علماى اهل سنت این روایات را نقل کرده اند. ثالثاً: مى توان مضمون این روایات را با احادیث صحیح السند دیگر؛ همچون حدیث غدیر و ثقلین تأیید نمود.

تمام علمای شیعه و غالب اهل سنت قائل اند که علی بن ابی طالب(ع) نخستین مردی بوده که به پیامبر(ص) ایمان آورده است و شاهد بر این مطلب روایاتی است که از ناحیه شیعه و سنی نقل شده است.

بیشتر علماى معروف اهل سنت مانند: محمد بن اسحاق، ابوداوود طیالسى، ابن سعد، ابن ابى شیبه، احمد بن نبل، بخارى، مسلم، ابن ماجه، ابن حبان، ترمذى، ابوبکر بزار، نسائى، ابویعلى موصلى، طبرانى، خطیب بغدادى، ابن مغازلى شافعى، بغوى، ابن عساکر، خوارزمى، فخر رازى، مبارک بن اثیر، ابوالحسن ابن اثیر، ابن طلحه قرشى، سبط بن جوزى، نووى، ابن قیم جوزیّه، یافعى، ابن کثیر دمشقى، خطیب تبریزى، ابن صباغ مالکى، دیار بکرى، متقى هندى، احمد بن زینى دحلان، محبّ الدین طبرى و دیگران حدیث منزلت را نقل کرده اند.

ابن اثیر در کتاب کامل خود می نویسد: عثمان در سال های نخست خلافت خود، و در سرزمین منا، نماز را تمام خواند که با اعتراض شدید امام علی(ع) و دیگران مواجه شد. عبد الرحمن بن عوف از وی انتقاد کرد و گفت: آيا تو با پيغمبر(ص) در اين مكان دو ركعت نخواندى؟ عثمان گفت: آرى!!! عبد الرحمن گفت: پس چرا سنت را رعایت نکردی؟.، عثمان گفت: شنيده ‏ام كه بعضى همه نمازها را دو ركعتی مى‏ خوانند و آن را سنت دانسته اند. عبدالرحمن گفت: این نمی تواند دلیل تغییر حکم باشد. عثمان گفت: من با اجتهاد خود اين را اختيار كردم.

در طول تاریخ حضرت موسى بن جعفر(ع) مورد توجه و احترام بزرگان اهل سنت بوده است. محمد بن ادریس شافعى مى گوید: «قبر موسى بن جعفر(ع) اکسیر تجربه شده اى است». در واقع این کلام اشاره به اجابت دعا در کنار قبر حضرت دارد. هم چنین حسن بن ابراهیم، شیخ حنابله می گوید: «هیچ امرى بر من دشوار نشد جز آن که قصد قبر موسى بن جعفر را مى نمودم و به او توسل مى کردم و خداوند متعال آنچه دوست داشتم را براى من تسهیل مى نمود». از سویی محمّد بن ادریس بن منذر می گوید: «او ثقه، صدوق، و امامى از امامان مسلمین است».

خطیب بغدادى از سهل بن زیاد ازدى نقل مى کند که ولادت ابومحمّد حسن بن على بن محمّد بن على بن موسى، در سال 231 هـ.ق بوده است. همچنین ابن اثیر تاریخ ولادت آن حضرت را در سال 232 هجرى مى داند. از سویی خطیب بغدادى، در ارتباط با رحلت آن حضرت مى گوید: «امام حسن عسکرى در روز جمعه وفات یافت. و برخى از راویان مى گویند: در روز چهارشنبه هشتم ربیع الاول، سال 260 هـ.ق وفات یافت». هم چنین ابن اثیر در حوادث سال 260 هـ.ق مى گوید: «در آن سال ابومحمّد علوى عسکرى وفات یافت».