از نظر عثمان فقط کسی که توشه سفر داشته باشد باید نماز را شکسته بخواند. درحالیکه آنچه ادلّه بر آن دلالت دارد و همه بر آن فتوا داده اند، این است که تاجر و جمع کننده خراج و کشاورز و چوپان و دیگران اگر به مقدار سفر برسند، باید نمازشان را شکسته بخوانند، و آنها با بقیّه مسافران یکسان و در این جهت فرقى بین اصناف مختلف نیست  و تفصیل خلیفه، فتوایى بدون دلیل و دیدگاهى مخصوص به خود اوست.

ابن اثیر در کتاب کامل خود می نویسد: عثمان در سال های نخست خلافت خود، و در سرزمین منا، نماز را تمام خواند که با اعتراض شدید امام علی(ع) و دیگران مواجه شد. عبد الرحمن بن عوف از وی انتقاد کرد و گفت: آيا تو با پيغمبر(ص) در اين مكان دو ركعت نخواندى؟ عثمان گفت: آرى!!! عبد الرحمن گفت: پس چرا سنت را رعایت نکردی؟.، عثمان گفت: شنيده ‏ام كه بعضى همه نمازها را دو ركعتی مى‏ خوانند و آن را سنت دانسته اند. عبدالرحمن گفت: این نمی تواند دلیل تغییر حکم باشد. عثمان گفت: من با اجتهاد خود اين را اختيار كردم.

خداوند در آیه 101 سوره نساء می فرماید: «هنگامى که مسافرت کنید گناهى بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از خطرات کافران بترسید». در مورد دلالت تعبیر «گناهى بر شما نیست» بر لزوم شکسته شدن نماز باید گفت این تعبیر در آیات دیگر قرآن نیز برای دلالت بر وجوب به کار رفته است. همچنین به نقل از برخی تفاسیر و روایات می بینیم که حکم شکسته شدن نماز در سفر تخفیفی از سوی خدای متعال برای مسافران است و روا نیست بنده، این هدیه الهی را رد کند.

.