بين احادیث «دوازده خلیفه» با روايت «الخلافه بعدی ثلاثون عاماً» نمي توان جمع كرد؛ چون اوصافى كه براى دوازده خليفه ذكر شده دلالت بر آمدن دوازده امام معصوم دارد، ولى در روايت «الخلافه ...»، اشاره اي به آمدن تعداد خليفه ها بعد از پيامبر(ص) نشده است؛ مضافاً به اينكه این روایت غير معتبر و غير مشهور است.

در حديث «سفينه» اهل بيت(ع) به كشتى نوح(ع) تشبيه شده‌اند که در طوفان فتنه ها تنها راه نجات و جدا شدن از آن، باعث هلاكت است. همان طور كه شرط قرار گرفتن در كشتى نوح(ع)، ايمان و عمل صالح بود شرط نجات اين امت از طوفان ها، ايمان و يقين به موقعيت اين كشتى است و آن چه مايه نجات است پيروى از اهل بيت(ع) است نه صرف محبت به آنها.

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ترمذى، حاکم نیشابورى، ابن اثیر و... احادیثى مثل حدیث ثقلین، حدیث انا مدینة العلم، حدیث سفینه، حدیث علىّ مع الحقّ، حدیث امان و... را در کتب نقل کرده اند که بر مرجعیت دینى اهل بیت(ع) و افضلیت آنها دلالت دارد.

در منابع اهل سنت روایات بسیاری وجود دارد که محوریت وحدت را اهل بیت پیامبر(ص) بر شمرده است. مانند؛ حدیث«ثقلین» و حدیث «امان» و حدیث«سفینه».

طبق حدیث ثقلین که عترت با قرآن قرین شده و به تمسک به آنها سفارش شده و حدیث سفینه که تمسک به اهل بیت را همچون کشتی نوح باعث نجات دانسته، علاوه بر رهبری سیاسی، مرجعیت علمی منحصر به اهل بیت(ع) می باشد و مسلمانان باید در حوادث و پیشامدهاى دینى و هر آن چه به دینشان مربوط مى شود، به آنان روى آورند.

حديث «سفينه» را حداقل 8 نفر از صحابه مانند: ابوذر، ابوسعيد خدرى، ابن عباس، عبدالله بن زبير و على(ع) از پيامبر(ص) نقل كرده اند. ابوذر می گوید: پیامبر(ص) فرمود: «اهل بيت من در ميان شما همانند كشتى نوح اند هر كس بر آن سوار شود نجات مى يابد و هر كسى از آن جدا شود، هلاك مى گردد». به گفته شيخ محمد امين انطاكى، تمام علماى اسلام متفقند كه حديث سفينه از احاديث صحيحه و مستفيضه نزديك به حد تواتر است و تعداد زيادى از حافظان، ائمه حديث و اهل سيره و تواريخ در مؤلفات و مجامع حديث خود، آن را نقل كرده اند.

اولا: حدیث سفینه غیر معتبر و غیر مشهور است. ثانیا: با جمع بین روایت جابر بن سمره[که حدیث صحیح و متواتری است] و سفینه[بر فرض قبول این حدیث ضعیف] به این نتیجه مى رسیم که پیامبر(ص) در روایت اول، خبر از ولایت و امامت به حق دوازده خلیفه پیاپى بعد از خود را مى دهد؛ ولى در حدیث سفینه خبر از روى کار آمدن عده اى تا سى سال بعد از خود را مى دهد؛ خواه بر حق باشند، مانند امام على و امام حسن(ع) یا بر باطل، همانند دیگران.

«حدیث سفینه» را جماعت بسیارى از اهل سنت از رسول خدا(ص) نقل کرده اند که برخى از آنها عبارتند از: 1- حاکم نیشابورى. 2- طبرانى. 3- ابن اثیر جزرى.

با مراجعه به روایات دیگر و همچنین به جهت لزوم تناسب بین حکم و موضوع، کشف مى کنیم که مراد از «اهل بیت» در حدیث سفینه، اهل بیت معصوم پیامبرند.

«حدیث سفینه» را مى توان از طرق مختلف تصحیح نمود: 1- تصریح به صحت آن از ناحیه برخى از علما. 2- طرق متعدد آن که یکدیگر را تقویت می کنند. 3- تقویت مضمون آن با روایات دیگر. 4- این حدیث در حدّ تواتر است و نیاز به بررسی سندی ندارد.