مصونیت امام زمان(عج) از خطر گزندهای دشمنان و ستمکاران فقط یکی از دلایل غیبت حضرت شان است، اما این غیبت حکمت های دیگری نیز دارد که مهم ترین آنها آمادگی روانی و اجتماعی و فرهنگی جامعه بشری برای ظهور و برپایی حکومت عدل جهانی است. یعنی احساس یأس از تمامی مکاتب انسانی و غیروحیانی و احساس نیاز به نوع دیگری از حکومت. به عبارت دیگر یکی از حکمت های غیبت مهدی موعود(عج) ذخیره یک حجت الهی برای تحقق یافتن تام و کامل اراده خداوند در سراسر جهان است. آنچه برای تحقق این امر لازم است آمادگی در سطح وسیع و جهانی است نه در حد حکومت محلی و محدود شیعه. حضرت مهدی(عج) قرار است اسلام را فراگیر و عدل را در سراسر جهان حاکم کند.

امام علی(ع) در تبین راه پیروزی بر دشمن می فرماید: «كسى كه سرنيزه خشم را براى خدا تيز كند توانايى بر قتل سردمداران باطل پيدا خواهد كرد»، در واقع امام(ع) راه رسيدن به پيروزى را در آمادگى كامل، خلوص نيت و توكل بر خدا می داند. همچنین قرآن می فرماید: «سست نشويد، شما برتريد اگر ايمان داشته باشيد». خشم غالبا نكوهيده است؛ اما اگر انسان به سبب آشكار شدن منكر، تعرض به نواميس و... ، براى خدا خشمگين شود، در این حال تمام نيروهاى انسان بسيج شده و گاه يك انسان قدرت چندين نفر را پيدا کرده و آماده مبارزه مى شود.

بر اساس آیات قرآن یکی از آثار مهم «آفات و بلاها» بیداری مردم است، از این رو قرآن می فرماید: «در هيچ شهر و آبادى پيامبرى نفرستاديم مگر اين كه اهل آن را به سختى و رنج گرفتار كرديم، شايد به سوى خدا بازگردند». در واقع اين يك قانون عمومى بوده است و هدف آن آمادگى براى پذيرش دعوت انبيا(ع) است.

خداوند در سوره انفال بر سه نکته تاکید کرده و می فرماید: «براى مقابله با دشمنان هر چه در توان داريد از نيرو و از اسبهاى ورزيده آماده سازيد؛ تا دشمن را بترسانيد». در واقع مسلمانان موظفند براى دفاع از اسلام از تمام قوا استفاده كنند. از سویی آیه بر استفاده از سواره نظام آماده تأكيد مى كند، و در نهایت، هدف از آمادگی را ترسانيدن دشمن بیان کرده؛ يعنى مسلمانان باید از نظر آمادگی و امكانات نظامى در سطحى باشند كه ابهت لشكر اسلام در دل دشمن ايجاد رعب و وحشت كند، به گونه اى كه فكر حمله را از سر بيرون كند.

ما هر قدر خوش بين و اميدوار باشيم بايد بدانيم رسيدن به مرحله اى از تاريخ كه در آن همه انسان ها زير يك پرچم گرد آيند و كشمكش ها و بازي هاى خطرناك سياسى و استعمارگرى از بين برود احتياج به آمادگى هاى عمومى دارد. گرچه به جهت تحول ها و دگرگونى هايى كه به سرعت در عصر اخير پديد آمده نبايد آن را دور بدانيم؛ ولى در هر حال براى اينكه دنيا چنان حكومتى را پذيرا گردد احتياج به آمادگى هايى از قبيل موارد ذيل است: 1. آمادگى فكرى و فرهنگى 2. آمادگى اجتماعى 3. آمادگى هاى تكنولوژى و ارتباطى.

«انتظار»، كيفيتى روحى است كه موجب به وجود آمدن حالت آمادگى است براى آنچه انتظار دارند؛ و ضد آن يأس و نااميدى است و هر چه انتظار بيشتر باشد آمادگى بيشتر است. اگر انسان مسافرى داشته باشد كه چشم به راه آمدن او است هر چه زمان رسيدن او نزديك تر گردد آمادگى براى آمدنش فزونى مى يابد.

«سخن حق» مانند بذر است، دل هائى که چون سنگ خارا هستند هرگز آن را نمى پذیرند و دل هائى که نرمش کمى دارند موقتاً مى پذیرند و دل هائى که آماده پذیرش هستند امّا خارهاى«صفات رذیله» در آنها روئیده، تأثیر«سخن حق» در آنها خنثی می شود. تنها دل هائى سخن حق را مى پذیرد و پرورش مى دهد و بارور مى کند که هم روح حق جوئى و حق طلبى بر آنها حاکم است و هم از صفات بد خالى است. و آن دل هاى مؤمنان است. 

خداوند آمادگی رزمی را اساسی ترین اصل دانسته و می فرماید: «و در برابر دشمنان هر قدر توانائى دارید از نیرو و قدرت آماده سازید!». در این آیه، یک اصل اساسى در زمینه جهاد اسلامى و حفظ موجودیت مسلمانان، و مجد و عظمت و افتخارات آنان بیان شده است، و تعبیر آیه به قدرى وسیع است که بر هر عصر و زمان و مکانى کاملاً تطبیق مى کند.
 

در روایات، انتظار ظهور امام زمان(عج) مانند حضور در ستاد فرماندهی ایشان و یا جهاد همراه با پیامبر(ص) شمرده شده است، این تشبیهات، روشنگر این واقعیّت است که یک نوع رابطه و تشابه در میان مسأله «انتظار» و «جهاد» وجود دارد. به این صورت که اگر انتظار حکومت جهانى مهدى اعتقادی عمیق باشد، سرچشمه دو رشته اعمال دامنه دار خواهد شد: اول: ترک هرگونه همکارى با عوامل ظلم و فساد، و حتّى مبارزه و درگیرى با آنها؛ دوم: خودسازى و خودیارى و جلب آمادگیهاى جسمى و روحى و مادّى و معنوى براى شکل گرفتن آن حکومت واحد جهانى.

در روایات، انتظار ظهور امام زمان(عج) مانند حضور در ستاد فرماندهی ایشان و یا جهاد همراه با پیامبر(ص) شمرده شده است، این تشبیهات، روشنگر این واقعیّت است که یک نوع رابطه و تشابه در میان مسأله «انتظار» و «جهاد» وجود دارد. به این صورت که اگر انتظار حکومت جهانى مهدى اعتقادی عمیق باشد، سرچشمه دو رشته اعمال دامنه دار خواهد شد؛ اول: ترک هرگونه همکارى با عوامل ظلم و فساد، و حتّى مبارزه و درگیرى با آنها؛ دوم: خودسازى و خودیارى و جلب آمادگیهاى جسمى و روحى و مادّى و معنوى براى شکل گرفتن آن حکومت واحد جهانى.