با توجه به آیات و روایات، بعد از ظهور امام مهدی(عج) هیچ دین زنده ای به جز اسلام وجود نخواهد داشت و اسلام بر سرتاسر جهان حاکم خواهد شد. امّا با این همه نمى توان گفت که اقلّیّت هاى کوچکى از پیروان ادیان آسمانى دیگر مطلقاً وجود نخواهد داشت؛ هر چند اکثریّت انسانها به نظام توحیدى اسلام گرایش خواهند کرد، امّا امکان دارد افرادى بر اثر اشتباه یا تعصّب، بر عقیده پیشین باقى بمانند و این یک امر طبیعى است. البتّه اگر چنین اقلّیّتى هم وجود داشته باشد، به صورت یک اقلّیّت سالم و با حفظ شرایط «اهل ذمّه» مورد حمایت آن حکومت اسلامى خواهند بود.

مطابق برخى ادله، حكومت حضرت مهدى(عج) بر كل كره زمين است؛ زيرا هدف از خلقت، رسيدن كل بشر به عبوديت كامل است. مطابق برخى روايات، حضرت(عج) تمام زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد و تمام مناطق روي كره زمين را فتح خواهد كرد و همه مردم روى زمين موحّد شده و زمين آباد خواهد شد. در بعضی از روايات نيز حكومت مهدى(عج) از نظر گستردگى، تشبيه به حكومت ذوالقرنين شده است.

بنابه گفته روايات، پايتخت حكومت حضرت مهدى(عج)، شهر «كوفه» خواهد بود. امام باقر(ع) مى فرمايد: «مهدى(ع) قيام مى كند و به سوى كوفه مى رود و منزلش را آنجا قرار مى دهد»، حضرت على(ع) نیز در این باره مى فرمايد: «روزگارى فرا می رسد كه مسجد كوفه، عبادتگاه و مصلاى مهدى(عج) گردد».

مطابق قواعد عمومى، زمان لازم براى حكومت عدل جهانى امام زمان(عج) بايد طولانی باشد تا بتواند اهداف عالى خلقت بشر را که ايجاد عبودیتي خالص براي همه مردم است در اين دنيا تحقق بخشد.

درباره مدت زمان حكومت مهدي(عج) دو دسته روايت وجود دارد: 1- رواياتى كه مدت بقاى حكومت حضرت را 10 سال يا كمتر می دانند. اين قول مشهور بين علماست ولي غالب رواياتش در مصادر اهل سنت يافت مى شود. 2- برخى روايات ديگر دلالت دارد بر اينكه مدت حكومت حضرت بيش از 10 سال است. امام على(ع) فرمود: «مهدى در مدت 30 يا 40 سال، متولى امر مردم خواهد شد».

سه توجیه برای اختلاف روایات مربوط به «مدت حکومت امام زمان(عج)» بیان شده است: 1- ترجيح روايات هفت سال؛ شاهد آن «مستفیض» و «متواتر» بودن روایات و شهرت در عمل به آنهاست و اینکه اصلاح جامعه در هفت سال فضیلتی برای حضرت می باشد. 2- حمل روايات به دو مرحله؛ الف) حيات امام بعد از ظهور که کمتر از ده سال است. ب) حكومت عدل جهانى توحيدى که بیش از ده سال می باشد. 3- حمل روایات بر مراحل شدت و ضعف؛ الف) مرحله ظهور و قوت. ب) مرحله تثبيت و آرامش. ج) مرحله نهايى و حداكثري حكومت.

در مورد مشاركت حضرت مسيح(ع) در حكومت عدل جهانى حضرت مهدي(عج) حكمت هايي وجود دارد كه از جمله آنها می توان به: زمينه سازی و تسهیل پيروزى امام زمان(عج) بر جهان، همراهی و همکاری در برپایی حکومت عدل توحیدی و بر عهده گرفتن مسئوليت هاي مهمی در حكومت جهانى حضرت و ... اشاره کرد.

مسلمانان معتقدند با وجودى كه عيسى(ع) پيامبر است اما رياست حكومت جهانى بر عهده امام زمان(عج) است؛ و دلیلشان این است که حضرت مهدی(عج) وارث شریعت كاملى است كه پيامبر(ص) در اين امت برجاى گذارده و او آخرين وصى از اوصياى پيامبر آخرالزمان(ص) است و حضرت مسيح(ع) پيامبر امتى بوده كه دينش نسخ شده و وظيفه مردم تا روز قيامت متابعت از دين اسلام و پيامبر جديد و اوصياى اوست.

طبق روايات، حضرت مهدى(عج) بين «اهل كتاب» بر اساس کتاب آسمانی آنها حكم خواهد كرد؛ حال ممکن است مقصود اجراي احكام اين كتب بر معتقدان به آنهاست كه اسلام نياورده و تحت ذمّه اسلامند. و یا اینکه مقصود، تطبيق اين كتب در آن قسمتى است كه فرمان به داخل شدن در اسلام و ايمان به پيامبر اكرم(ص) داده است؛ آن مواردی كه در نسخه هايى از انجيل که در دست حضرت مهدى(عج) يا حضرت عيسى(ع) می باشد، وجود دارد و همان موارد را برای اتمام حجت به اهل کتاب نشان مى دهند.

دليل قطعي بر شهادت حضرت مهدى(عج) وجود ندارد؛ چون اولاً: مسئله شهادت حضرت، با روايات دلالت کننده بر اصلاح عموم مردم در عصر ظهور، سازگارى ندارد. ثانياً: روايات عام شهادت امامان(ع) را مى توان در مورد امام زمان(عج) تخصيص زد. ثالثاً: روايت شهادت حضرت بدست زن تمیمی مشكل سندي دارد. رابعاً: رواياتى وجود دارد كه حضرت مهدى(عج) به مرگ طبيعى از دنيا مى روند.