برترين همسر پيامبر(ص) خديجه كبرى مادر زهرا(س) مي باشد؛ در روایات آمده؛ جبرئيل بر پيامبر(ص) نازل شد و ظرفى آورد كه در آن طعام و شراب بهشتى بود؛ و گفت: اين مائده مال خديجه است. به او مژده بده به قصرى در بهشت. پيامبر(ص) می فرمود: هرگز خداوند زني بهتر از خديجه به من نداده، وقتي مردم به من کافر شدند، او ايمان آورد، وقتى مرا تکذيب کردند، او تصديقم نمود و وقتى که مردم مرا از خود راندند او با اموالش ياريم کرد.

بنابر آیات 111 تا 115 سوره مائده، «حواریون» به مسیح(ع) گفتند: «آیا پروردگار تو مى تواند غذائى از آسمان براى ما بفرستد؟». مسیح(ع) که از شک و تردید یارانش نگران شده بود به آنها هشدار که: «از خدا بترسید اگر ایمان دارید». اما آنها گفتند: «مى خواهیم از این مائده بخوریم و قلب ما اطمینان پیدا کند و بدانیم آنچه به ما گفته اى راست بوده و بتوانیم بر آن گواهى دهیم». آری آنها هدفشان از این تقاضا دشمنی و لجاجت با پیامبرشان نبود، بلکه به دنبال زدودن باقیمانده تردیدها و وسوسه هاى اعماق قلبشان بودند.

هنگامى که پیامبر(ص) و مسلمانان در سال حدیبیه براى عمره با حال احرام حرکت کردند، با حیوانات وحشى فراوانى رو به رو شدند که مى توانستند آنها را با دست و نیزه صید کنند. نخستين آيات فوق در اين هنگام نازل شد و مسلمانان را از صيد آنها بر حذر داشت.

هر کس سوره انفال را هر ماه بخواند، هرگز روح نفاق در وجود او وارد نخواهد شد و از پیروان حقیقى على(ع) خواهد بود و در روز رستاخیز از مائده هاى بهشتى همراه آنها بهره مى گیرد، تا مردم از حساب خویش فارغ شوند.

بعضى از مفسرین تکرار کلمه«تقوا» را در آیه 93 سوره مائده، حمل بر«تأکید» کرده اند. ولى جمعى از مفسرین معتقدند هر یک از اینها ناظر به حقیقت جداگانه اى است و در زمینه تفاوت آنها احتمالات متعددى داده اند. شاید بهترین سخن در این زمینه این است که گفته شود: هر یک از این سه تقوا، اشاره به مرحله اى از احساس مسئولیت و پرهیزگارى است و هر یک از این مراحل، قرینه اى در خود آیه دارد که به اتّکاى آن مى توان مقصود را دریافت.

معجزات عیسی (ع) در منابع اسلامی عبارتند از: تکلم در گاهواره، نزول سفره ای پر از غذا از آسمان و برکت دادن غذا، شفای بیماران، زنده کردن مردگان، راه رفتن بر روی آب، خبر دادن از آنچه مردم در آینده خواهند خورد و ذخیره خواهند کرد، خلقت پرنده (خفاش) از گل، مسخ گروهی از اسرائیلیان سرکش.  به بعضی از این معجزات در منابع مسیحی اشاره نشده است.

این آیات درباره نجاشى نازل شده است. در سال هاى اول بعثت که مسلمانان تحت شکنجه مشرکان بودند، به دستور پیامبر(ص) مسلمانان به سرپرستی جعفر بن ابی طالب به حبشه هجرت کردند. برای برگرداندن مسلمانان، مشرکان نمایندگانی را به حبشه فرستادند. نجاشی بعد از شنیدن سخن  مشرکان و سخنان جعفر که آیاتی از سوره مریم را تلاوت کرد، گفت: مسلمانان در امنیت کامل می توانند در این کشور زندگی کنند.

روزى پیامبر(ص) درباره رستاخیز و وضع مردم در دادگاه الهى بیاناتى فرمود، که مردم را تکان داد و جمعى از یاران پیامبر(ص) سوگند یاد کردند که قسمتی از لذائذ را بر خود تحریم کرده و به عبادت بپردازند. همسر برخی از صحابه به پیامبر(ص) شکایت کردند که آنها به ما توجه نمی کنند. پیامیر(ص) فرمود: چرا شما چیزهاى پاکیزه را بر خود حرام کرده اید شما نباید مانند کشیشان مسیحى و رهبان ها دنیا را ترک گوئید. آنها گفتند: وظيفه ما در برابر سوگندمان چيست؟ آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

مرد انصاری گروهی ازمردم را دعوت کرد. آنهاعلاوه برغذا شراب نوشیدند و شروع به ذکر افتخارات خود کردند، تا اینکه که یکى از آنها استخوان شترى را برداشت و بر بینى سعد بن وقاص کوبید و آن را شکافت. او این جریان را خدمت پیامبر(ص) عرض کرد و آیه مورد بحث نازل شد. یا اینکه درباره عمر می باشد که علاقه شدیدى به نوشیدن شراب داشت، و مى گفت: خدایا بیان روشنى در مورد خمر براى ما بفرما.

پس از نزول آیه تحریم شراب و قمار، بعضى از یاران پیامبر(ص) گفتند: تکلیف برادران مسلمان ما که پیش از نزول این آیه از دنیا رفته اند و هنوز این دو را ترک نکرده بودند چه مى شود؟ آیه فوق نازل شد و به آن پاسخ داد.