هنگامى که پیامبر(ص) و مسلمانان در سال حدیبیه براى عمره با حال احرام حرکت کردند، با حیوانات وحشى فراوانى رو به رو شدند که مى توانستند آنها را با دست و نیزه صید کنند. نخستين آيات فوق در اين هنگام نازل شد و مسلمانان را از صيد آنها بر حذر داشت.

پس از نزول آیه تحریم شراب و قمار، بعضى از یاران پیامبر(ص) گفتند: تکلیف برادران مسلمان ما که پیش از نزول این آیه از دنیا رفته اند و هنوز این دو را ترک نکرده بودند چه مى شود؟ آیه فوق نازل شد و به آن پاسخ داد.

این آیه درباره جمعى از یهودیان نازل شده که به پیامبر (ص) گفتند: آیا خداوند کتابى بر تو فرستاده است؟! پیامبر گفت: آرى. آنها گفتند: خداوند هیچ کتابى از آسمان فرو نفرستاده است.

این آیه در مورد عبداللّه بن سعد نازل گردید، که از کاتبان وحى بود، اما خیانت کرد و پیغمبر(ص) او را طرد نمود. پس از آن ادعا کرد: من مى توانم همانند آیات قرآن بیاورم.

عده اى از قریش به پیامبر(ص) گفتند: براى موسى وعیسى(ع) و انبیاى دیگر معجزات نقل مى کنى، ، تو نیز امثال این کارها را براى ما انجام ده تا ما ایمان آوریم. همین که پیامبر(ص) آماده دعا کردن شد، پیک وحى نازل شده، گفت: اگر بخواهى، دعوت تو اجابت مى شود، ولى در این صورت  اگر ایمان نیاورند همگى سخت کیفر مى بینند.

مرد انصاری گروهی ازمردم را دعوت کرد. آنهاعلاوه برغذا شراب نوشیدند و شروع به ذکر افتخارات خود کردند، تا اینکه که یکى از آنها استخوان شترى را برداشت و بر بینى سعد بن وقاص کوبید و آن را شکافت. او این جریان را خدمت پیامبر(ص) عرض کرد و آیه مورد بحث نازل شد. یا اینکه درباره عمر می باشد که علاقه شدیدى به نوشیدن شراب داشت، و مى گفت: خدایا بیان روشنى در مورد خمر براى ما بفرما.

این آیات درباره نجاشى نازل شده است. در سال هاى اول بعثت که مسلمانان تحت شکنجه مشرکان بودند، به دستور پیامبر(ص) مسلمانان به سرپرستی جعفر بن ابی طالب به حبشه هجرت کردند. برای برگرداندن مسلمانان، مشرکان نمایندگانی را به حبشه فرستادند. نجاشی بعد از شنیدن سخن  مشرکان و سخنان جعفر که آیاتی از سوره مریم را تلاوت کرد، گفت: مسلمانان در امنیت کامل می توانند در این کشور زندگی کنند.

روزى پیامبر(ص) درباره رستاخیز و وضع مردم در دادگاه الهى بیاناتى فرمود، که مردم را تکان داد و جمعى از یاران پیامبر(ص) سوگند یاد کردند که قسمتی از لذائذ را بر خود تحریم کرده و به عبادت بپردازند. همسر برخی از صحابه به پیامبر(ص) شکایت کردند که آنها به ما توجه نمی کنند. پیامیر(ص) فرمود: چرا شما چیزهاى پاکیزه را بر خود حرام کرده اید شما نباید مانند کشیشان مسیحى و رهبان ها دنیا را ترک گوئید. آنها گفتند: وظيفه ما در برابر سوگندمان چيست؟ آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

جمعى از قریش از کنار مجلس پیامبر(ص) گذشتند در حالیکه گروهی از مسلمانان کم بضاعت و کارگر، در خدمت پیامبر(ص) بودند. آنها گفتند: خداوند از میان ما اینها را انتخاب کرده؟! آنها را از طرف خود دور کن  شاید ما به تو نزدیک شویم و از تو پیروى کنیم. آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

وقتی آیه نخست نازل شد و مسلمانان از مجالست با کفار نهی شدند، جمعى از مسلمانان گفتند: اگر بخواهیم به این دستور عمل کنیم باید هرگز به مسجد الحرام نرویم و طواف خانه خدا را نکنیم. در این موقع آیه دوم نازل شد و دستور داد: در این گونه مواقع به ارشاد و راهنمائى آنها بپردازند.