«اعمال قدرت» عامل انحرافی مالکیّت

در طول تاریخ «اعمال قدرت» چه نقشی در ایجاد و انتقال «مالکیّت» بازی کرده است؟

در كنار انگيزه هاى فطرى، طبیعى و اجتماعى مالکیّت، يك عامل انحرافى مهم ديگري به نام مالكيّت از طريق اعمال زور و تجاوز وجود دارد كه در طول تاريخ به اشكال مختلفى نمايان گشته است. بى شك اين نوع مالكيّت يك نوع مالكيّت نامشروع و انحرافى است كه سرچشمه استثمارها، تبعيض ها، جنگ ها و انواع نابساماني هاى اجتماعى بوده و هست كه از ريشه نامشروعى همچون «قدرت» سرچشمه گرفته است.

نظر علی(ع) درباره حلّیّت نطفه «زیاد بن ابیه»

آیا امام علی(عليه السلام) «زیاد بن ابیه» را فرزند نامشروع می دانست؟

در نامه 44 نهج البلاغه، امام علي(ع) این ادعا را که «زياد بن ابیه» فرزند نامشروع ابوسفيان بوده رد مى كند و مى فرمايد: «اين ادعايى شيطانى است [و زیاد حلال زاده است]». اما از طرف دیگر امام حسین(ع) به ابن زیاد «ابن الدعی» می گوید، یعنی پسر کسی که ناپاک زاده است. این تعبیر ممکن است خبر از واقع الامر باشد و به معنای اینست که سخن امام علی(ع) بر اساس حکم ظاهری شرعی است که می گوید فرزند متعلق به شوهر زن است. البته ممکن است منظور از «ابن الدعی» یزید باشد و ربطی به نسب «زیاد» نداشته باشد.

خطرات عشق آتشین

عشقهاى آتشین چه تاثیری بر زندگى دارد؟

محبّت اثر «عیب پوشى» عجیبى دارد، تا آن جا که اگر کسى کمترین پند و اندرزى به این «عاشقان بیقرار» بدهد با واکنش شدیدى روبه رو مى شود، امّا هنگامى که عشق هاى بى پایه فروکش کند، یکباره پرده ها کنار مى رود و چه بسا ندامت و افسردگى غیر قابل توصیفى او را در بر گیرد. دوستان چنین اشخاصى باید مسائل را به طور غیر مستقیم با آنها طرح نمایند، و اشتباهات آنها را غالباً به صورت «سؤال» بازگو کنند، و اجازه دهند راهى را که رفته آهسته آهسته با پاى خود باز گردد.

مسأله «بحران هویت فرزندان نامشروع» در عصر حاضر و منع روابط آزاد؟!

با توجّه به اینکه در عصر حاضر می توان با آزمایش «DNA» هویت فرزندان متولد شده را فهمید، چرا هنوز از بهانه «بحران هویت» برای مقابله با روابط آزاد بین زنان و مردان استفاده می شود؟!

بحران هویت فرزندان نامشروع یکی از علل ممنوعیت روابط آزاد جنسی است، زیرا آزمایش DNA نتیجه صد درصد برای تعیین هویت نیست و باز هم احتمال اشتباه در آن وجود دارد. همچنین برفرض تعیین تشخیص هویت کودک، بحران هویت فقط یکی از فلسفه های مقابله با روابط آزاد جنسی نه اینکه علت تامه این حکم باشد و اصطلاحا حکمت آن است نه علت آن، و احكام شرع دائر مدار علل آنهاست نه حكمت آنها. از سویی با وجود آزاد جنسی، هرگز بستر مناسبی برای تربیت فرزندان وجود ندارد و همچنان بحران هویت از داشتن والدین دلسوز وجود دارد.

نظر فقهای شیعه در مورد «حیله های فرار از ربا»

آیا فقهای شیعه تمسک به «حیله های فرار از ربا» را جایز می دانند؟

فقها درباره حیله های شرعی ربا چهار نظر دارند: 1. همه آنها جایز است و در واقع حیله نیست؛ بلکه راهکار است. 2. فقط در موارد اضطرار جایز است. 3. هیچ کدام از حیله های ذکر شده در باب ربا جایز نیست. 4. نظریه ای که به واقعیت نزدیک تر است، تفصيل بین حیله هایی که جنبه عقلایی دارد با حیله هایی که بدون جنبه عقلایی است.

«آمیختن حق به باطل» حربه سیاست مداران ظالم

در دنیای امروز، سیاست مداران چگونه از حربه «آمیختن حق به باطل» استفاده می کنند؟

مسأله آميختن حق و باطل، جزء سياست هاى مخرّب ظالمان و طاغيان است. آنها هميشه با پوشش هايى از حق و شعارهايى از عدالت و اصول انسانى كارهاى شيطانى خود را انجام مى دهند؛ چرا كه به خوبى مى دانند، باطل و ناحق به صورت خالص در هيچ جامعه اى خريدار ندارد، بنابراين چاره اى جز اين نيست كه گوشه هايى از مظاهر حق را با اباطيل خود بياميزند. امام علي(ع) در اين باره مي فرمايد: «فتنه جويان بخشى از حق را با بخشى از باطل مى آميزند و دامهاى شيطان را مى گسترانند تا توده هاى ساده انديش را به دام بيندازند!».

تاثیر منفی روابط نامشروع بر ازدواج

روابط نامشروع چه پیامدهائی را به دنبال دارد؟

یکی از مهمترین علل کاهش آمار ازدواج «توسعه روابط نامشروع» است. زیرا از طرفی بر اثر سهولت این ارتباط ها، «زن» به صورت یک موجود مبتذل و کم ارزش، و حتى احیاناً «رایگان»! درآمده است و به این ترتیب آن ارزش و شخصیّتى را که سابق در اجتماع داشت که براى وصول به او فداکارى زیادى لازم بود به کلى از دست داده و از طرف دیگر جوانان حساب مى کنند چه دلیلى دارد که تنها براى دسترسى به یک زن زیر بار هزار گونه «شرایط» و «مسئولیّت هاى» ازدواج بروند، در حالى که به راحتی به زنان زیادى دسترسى دارند.

شناخت دقيق اهل کتاب نسبت به پيامبر اسلام(ص)

آیا اهل كتاب با وجود شناخت نسبت به پيامبر(صلی الله علیه وآله)، او را انكار مى كردند؟

طبق بیان قرآن، پيروان كتب آسمانى، پيامبر اسلام(ص) را مانند فرزندان خود مى شناختند. يعنى نه تنها اصل ظهور ایشان، بلكه نشانه ها و خصوصيات و جزئيات او را نيز مى دانستند. عبدالله بن سلام كه از علماى بزرگ يهود بود و سپس اسلام را پذيرفت، مى گفت: «ما او را مى شناسيم همان گونه كه يكى از ما پسرش را هنگامى كه در ميان بچه ها ببيند مى شناسد». ولى متأسفانه بعد از ظهور پیامبر (ص) او را در مسير اميال و اهداف نامشروع خود نديدند لذا با او مخالفت کردند.

پیش گویی و کهانت از نظر اسلام

پیش گویی و کهانت از نظر اسلام چه حکمی دارد؟

اسلام عزيز نه تنها پيشگويى و اخبار از آينده را نامشروع مى‏ داند، بلكه هرگونه خبر پنهانى و غيبى را تحريم كرده است. بنابراين كسانى كه به نزد جادوگران مى ‏روند، يا از طريق هيپنوتيزم و خواب مغناطيسى خبر از آينده مى‏ دهند، يا اطّلاعات پنهانى افراد را كشف مى‏ كنند، يا از طريق رمل و اسطرلاب و حساب اعداد به اين منظور مى ‏رسند، و يا بدين منظور با روح افراد يا اجنّه ارتباط برقرار مى‏ كنند، همه اين امور براى انجام دهنده و مراجعه كننده حرام است، و در روایات نیز به این مطلب اشاره شده است.

حدّ زنا در نزد بهائیان

حدّ زنا در نزد بهائیان چقدر است؟

جناب «بهاء» حدّ زنا را چنین بیان نموده است: هر یک از مرد و زن زنا کنند، باید به بیت العدل دیه بدهد و مقدار آن دیه را نه مثقال طلا تعیین نموده است و اگر دو مرتبه زنا کردند، لازم است دو برابر آن دیه پرداخت کنند. او این حکم را مخصوص کسی که همسر ندارد می داند و حکم همسرداران را به بیت العدل ارجاع می دهد. او با این فرمول به روابط نامشروع مجوز می دهد و صندوق بیت العدل را با مثقالهای طلا پر می کند. اما جوابی برای  حکم زنای به عنف یا چگونگی ثبت حساب زنا کاران و ... نمی دهد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285