قرآن در سوره «مومنون»، می فرماید: «ما انسان را از عصاره اى از گل آفريديم - بعد او را نطفه اى در قرارگاه مطمئن [رحم] قرار داديم - سپس نطفه را به صورت علقه و علقه را به صورت مضغه و مضغه را به صورت استخوان هايى در آورديم، سپس بر استخوان ها گوشت پوشانيديم». بعد از بيان اين پنج مرحله به سراغ آخرين و مهمترين مرحله كه مرحله دميدن روح انسانى است مى رود و مى فرمايد: «سپس او را آفرينش تازه اى بخشيديم». طى اين مراحل آن هم در آن مدت كوتاه، هم دليلى است بر عظمت مبدأ عالَمِ هستى و هم نشانه اى است از زندگى پس از مرگ.

رنگ «عسل» برحسب آنكه زنبور بر روي چه گل و ثمره اى نشسته، متفاوت است؛ به همين جهت در پاره اى از موارد قهوه اى تيره، گاهى نقره اى سفيد، گاه بى رنگ، گاه زردرنگ، گاه شفاف، زمانى تيره، گاه زرد طلائى، گاه خرمائى و حتى گاهى مايل به سياهى است. اين تنوع رنگها علاوه بر گويائى تنوع سرچشمه عسلها، گوياى تنوع ذوقها و سليقه هاى مردم است؛ زيرا امروزه ثابت شده كه رنگ غذا در تحريك اشتهاى انسان بسيار مؤثر است.

حضرت علی(ع) در خطبه اول نهج البلاغه مراحل خلقت جسم آدم(ع) را توسط خداوند متعال این گونه بیان می کند: جمع آوری مقداری خاک از قسمتهای مختلف زمین، مخلوط کردن این خاک با آب برای ایجاد گلی یکدست و بدون ناهمواری، در آوردن آن گل به صورت پیکری با خمیدگیها و پیوندها و اعضا و گسستگی های خاص، خشک شدن این گل.

صدور فرمان سجده فرشتگان به آدم از سوی خداوند متعال، امری بی مقدمه و بدون پیش زمینه نبود بلکه پیش از آفرینش آدم از آنها پیمان گرفته بود که به او سجده کنند و بعد از خلقت آدم، از فرشته ها خواست که آن پیمان را عملی کنند و همه فرشتگان نیز سجده کردند، مگر ابلیس که به سبب آلودگی درونی و خودخواهی و تعصب، از این دستور الهی سرپیچی کرد. تعصب و خودخواهی بر فکر وی غلبه کرد و خویش را که خلق شده از آتش بود، برتر از انسانی دانست که خلق شده از آب و گل بود و به همین سبب از دستور الهی سرپیچی کرد.

در آیه 49 سوره آل عمران، از قول حضرت عیسی(ع) آمده است: «من نشانه اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده ام. من از گِل چیزى به شکل پرنده مى سازم، سپس در آن مى دمم و به فرمان خدا پرنده اى مى گردد. من کور مادرزاد و مبتلا به برص (پیسى) را بهبودى مى بخشم. من مردگان را به فرمان خدا زنده مى کنم. من شما را از آنچه مى خورید و در خانه ها ذخیره مى کنید خبر مى دهم».

«وحى» مفهوم وسيع و گسترده اى دارد كه يكى از مصداق هاى آن درك غريزى خاصّى است كه در حيوانات وجود دارد و قرآن مجيد درباره زنبور عسل اين تعبير را به كار برده است. مطالعه ساز و کارهای پیچیده زندگی این حشره کوچک و دیگر جانوران خشکی و دریا گواه بر امور بسیار غریبى است كه توجيه آنها جز از طريق الهام غريزى از ناحیه خداوند امكان پذير نيست.

دانشمندان، به این حقیقت رسیده اند که زنبورها هنگام ساختن عسل، آن چنان ماهرانه عمل مى کنند که خواص درمانى و داروئى گیاهان کاملا به عسل منتقل شده و محفوظ مى ماند!. عسل، خواص بسیار زیادى هم در جنبه درمانى و هم پیشگیرى و نیروبخشى دارد. مواد و ویتامینهاى موجود در عسل، بسیار است، از مواد معدنى: آهن، فسفرو...، از مواد آلى: صمغ، پولن و...، و از ویتامینها: داراى ویتامینهاى ششگانه ـ آ ـ ب ـ ث ـ د ـ کا ـ ا مى باشد. آیا بیان همین مقدار کم از فوائد عسل، براى پى بردن به عظمت پروردگار، کافى نیست؟