رنگ «عسل» برحسب آنكه زنبور بر روي چه گل و ثمره اى نشسته، متفاوت است؛ به همين جهت در پاره اى از موارد قهوه اى تيره، گاهى نقره اى سفيد، گاه بى رنگ، گاه زردرنگ، گاه شفاف، زمانى تيره، گاه زرد طلائى، گاه خرمائى و حتى گاهى مايل به سياهى است. اين تنوع رنگها علاوه بر گويائى تنوع سرچشمه عسلها، گوياى تنوع ذوقها و سليقه هاى مردم است؛ زيرا امروزه ثابت شده كه رنگ غذا در تحريك اشتهاى انسان بسيار مؤثر است.

زنبورها برای ساختن عسل، شیره گلها را به بعضى از حفره هاى درون بدن خود که زنبور شناسان به آن، چینه دان مى گویند مى فرستند، و در آنجا که حکم یک کارخانه کوچک مواد شیمیایى دارد تغییر و تحول هاى مختلفى پیدا کرده، و شهد گلها به عسل تبدیل مى گردد، و مجدداً زنبور، عسل ساخته شده را، از بدن خود بیرون مى فرستد. عجیب اینکه داستان زنبور عسل که در سوره نحل آمده مکی است و این سرزمین، فاقد گل و گیاه و زنبور است.