برای توسعه کشاورزی در کشور توجّه به چند امر ضرورى است: 1. در دنياى امروز پايه اصلى اقتصاد، كشاورزى و توليدات آن است؛ چراكه کشاورزی تنها ثروت طبيعى و دائمى است. 2. تشويق روایات به كشاورزى، نشان از اهمّیّتِ زراعت در اقتصاد اسلامى دارد. 3. ایران از آماده ترين كشورهاى جهان براى كشاورزى است و مى تواند علاوه بر تامین نیازهای داخلی خود، از صادر كنندگان عمده نيز باشد، به طوري كه بيش از چهارده ميليون هكتار زمينِ زير كشت و بيش از دو برابر آن زمين موات قابل احياء براى كشاورزى دارد.

رسیدگی به اوضاع اقتصادی محرومین و رفع ستم هایی که به آنها شده آن قدر مسئولیت و مأموریت مهمی است که یوسف(ع) به خاطر انجام آن حاضر به همکاری با چنان حکومتی شد تا - چنانکه در روایات ما نیز آمده - شخص صالح در دستگاه حکومت جور پناهگاهی برای محرومان گردد.
همچنین بسیاری از مفسران استفاده از واژه «رب» را برای عزیز مصر بی اشکال می دانند؛ چون این واژه - همان طور که مثال های زیادی در خود سوره یوسف دارد - فقط برای خداوند به کار نمی رود.

برخى به استناد روايات، معتقدند هر نوع قيام و انقلاب بر ضد هر حاكم ظالم و بى دين، قبل از ظهور امام زمان(عج) حرام است؛ در حالي كه بايد گفت: اولا این روایات با اصول کلی دین مثل امر به معروف و نهی از منکر و جهاد منافات دارد. ثانیا این روايات مشكل سندى دارند؛ به طوری که يا مرسلند يا راوي آنها تضعيف شده اند. ضمن اینکه روایاتی هم وجود دارد که ائمه از انقلاب هایی که برای برپایی حق شکل گرفته است حمایت کرده اند.

امام علي(ع)، مطمئن ترين وسيله را براي انسان در اين مي داند كه او ميان خود و خدايش رابطه اى برقرار سازد. بر این اساس، پناه بردن به اسباب مادى و توسل به مخلوق، هرگز قابل اطمينان نبوده و نیست؛ زیرا تنها ذات خداوند ثابت و پايدار می ماند، که در واقع همان مفهوم توحيد افعالى است؛ البتّه اين سخن بدين معنا نيست كه ما به سراغ عالم اسباب و توسل به معصومين(ع) نرويم؛ زیرا تمام اينها از مصاديق ارتباط با خداوند است.

مسأله آميختن حق و باطل، جزء سياست هاى مخرّب ظالمان و طاغيان است. آنها هميشه با پوشش هايى از حق و شعارهايى از عدالت و اصول انسانى كارهاى شيطانى خود را انجام مى دهند؛ چرا كه به خوبى مى دانند، باطل و ناحق به صورت خالص در هيچ جامعه اى خريدار ندارد، بنابراين چاره اى جز اين نيست كه گوشه هايى از مظاهر حق را با اباطيل خود بياميزند. امام علي(ع) در اين باره مي فرمايد: «فتنه جويان بخشى از حق را با بخشى از باطل مى آميزند و دامهاى شيطان را مى گسترانند تا توده هاى ساده انديش را به دام بيندازند!».

امام علی(ع) در خطبه 176 نهج البلاغه، به بیان عظمت و آثار «قرآن» پرداخته و آن را بهترین اندرز خداوند می داند؛ سپس برای آن چند دلیل ذکر می کند: 1. قرآن ریسمان محکم الهی است تا بندگان به آن چنگ زنند و خود را به مقام قرب خداوند نزدیک کنند. 2. سرچشمه های علوم در قرآن است. 3. تلاوت قرآن و اندیشیدن در آن بهترین وسیله برای زدودن زنگار غفلت از قلب انسان است.

فقها به چند دليل این درآمدها را حرام مي‌دانند؛ يكي به خاطر آن كه مصداق روشن اكل مال به باطل است. دوم به خاطر اين كه نوعى كلاهبردارى توأم با فريب و نيرنگ است. سوم به خاطر قمار است كه باعث قربانى كردن مال و شرف براى به دست آوردن مال ديگران با نيرنگ است. بنابراين، ماهيّت حقيقى بازاريابى شبكه‌‌اى چيزى شبيه قمار جهانى است. چهارم شبيه بخت‌‌آزمايى است كه در زمان طاغوت مرسوم بود و فقها آن را تحريم كردند و اكنون در لباسى نو و تحت عنوان شركت‌‌هاى خارجى و داخلى جلوه كرده است.

در آیه 46 سوره «مومن» سخن از عذاب «آل فرعون» است كه هر صبح و شام بر آتش عرضه مى شوند و منظور از عرضه آتش بر آل فرعون، آتش برزخى است؛ چراكه آنها مرده اند و قيامت هم بر پا نشده و مجازات قیامت دائمي است نه صبح و شام. اين تعبير، شاهد زنده اى بر بقاى روح است؛ چراكه اگر روح نباشد چه چيزى را بر آتش عرضه كنند؟ آيا تنها جسم بى جان و خاك شده؟ اين كه تأثيرى ندارد. پس بايد روح آنها باقى بماند. بسيارى از مفسّران اين آيه را دليل بر عذاب قبر و برزخ گرفته اند و مسلم است که عذاب قبر و برزخ بدون بقاى روح، معنايى نخواهد داشت.

پيامبر(ص) فرمود: «هر كس بميرد در حالى كه امام زمان خود را نشناخته باشد به مرگ جاهليت از دنيا رفته است». مگر نه اين است كه بايد بين حكم و موضوع تناسب باشد؟ چه تناسبى بين عدم معرفت امام و مرگ جاهليت است؟ آيا اگر من طاغوت فاسق و فاجر زمان خود را نشناسم به مرگ جاهليت از دنيا رفته ام؟ قطعاً چنين نيست بلكه مراد همان امام معصوم در هر زمان است كه از آن در روايت به امام تعبير شده است كه اگر او را نشناسم و اطاعت او را ننمايم به مرگ جاهليت از دنيا رفته ام.

امام حسن(ع) بارها از «غیبت» امام زمان(عج) خبر داده است. آن حضرت در حديثي مي فرمايد: «آيا نمى دانيد كه هر يك از ما بر گردن خود بيعت طاغوت زمان خود را داريم؟ جز قائمى كه عيسى(ع) پشت سر او نماز مى گزارد. خداوند ولادت او را مخفى خواهد نمود و شخصش را غايب خواهد كرد تا آنكه بر گردن او از جانب هيچ كس هنگام خروج بيعت نباشد. او نهمين از اولاد برادرم حسين و فرزند بهترين زنان است. خداوند عمر او را در غيبتش طولانى خواهد گرداند آن گاه او را به قدرت خود در صورت جوانى كمتر از چهل سال ظاهر خواهد نمود، تا دانسته شود كه خداوند بر هر كارى قدرتمند است».