موضوع ولادت امام زمان(عج) تصریحا و یا تلویحا در برخی منابع اهل سنت و طی قرون متمادی گزارش شده است. برای مثال در کتاب هایی چون اسنی المطالب، تذکره الخواص، کفایه الطالب، العبر، الصواعق، الاتحاف و الاعلام می توان نشانی از این گزارش ها یافت. حتی برخی از مولفین تعداد چنین گزارش هایی را در منابع اهل سنت تا 128 مورد شمرده اند. اما باید توجه داشت که بسیاری از این گزارش ها از سوی مولفین سنی مذهب، مورد قضاوت مبنی بر صحت یا عدم صحت قرار نگرفته اند.

بیهقى از شعبی نقل کرده که: «ابوبکر براى کسب رضایت نزد فاطمه(س) آمد... و رضایت فاطمه را طلبید... پس فاطمه از وى راضى شد». اولاً: سند روایت مرسل است؛ چرا که شعبى از جمله تابعین شمرده شده و خود شاهد ماجرا نبوده است. ثانیاً: این روایت در برابر روایات صحیحی که گویای عدم رضایت صدیقه کبری(س) از شیخین تا آخر عمر می باشد، اعتباری ندارد. ثالثاً: شعبى از دشمنان امیرمؤمنان(ع) و ناصبى بوده و روایت او حجت نیست.

ابن حزم، حدیث رد شمس را از دروغ ها و جعلیات شیعه می داند؛ در حالى که بسیارى از ثقات و حافظان حدیث از غیر شیعیان، با سندهاى بى شمارى آن را نقل کرده اند و گروهى از استادان فنّ حدیث از غیر شیعه، بخشى از سندها را صحیح دانسته و گروهى دیگر بخش دیگر را حسن دانسته اند. حتی برخى از بزرگان اقدام به نگارش کتابى جدا گانه در این باب نموده و کلیه سندها و طرق حدیث را در آن گرد آورده اند. افزون بر آن این واقعه در اشعار بسیاری از شاعران و در استدلالهای آن حضرت بر حقانیت خود ذکر شده است.

پیامبر(ص) ابوبکر را همراه آیاتى از اوّل سوره برائت به سوى مکّه اعزام کرد تا آن را براى اهل مکّه اعلان کند. در این لحظه جبرئیل از طرف خدا آمده و گفت: این مأموریّت را جز خودت یا کسى که از توست نباید انجام دهد. پیامبر(ص)على(ع) را با شتر خود در پی ابوبکر فرستاده و فرمود او را دریاب، و هر جا که او را دیدى نامه را از او گرفته عازم مکّه شو و آن را براى اهل مکّه اعلان کن. على  به او رسید، نامه را از او گرفت و عازم مکّه شد، حجّ را به جا آورد و آن را ابلاغ و اعلان نمود .

در معتبرترین منابع حدیثی اهل سنت – صحاح سته – روایتی نقل شده مبنی بر اینکه خلیفه دوم نمی دانست در نماز عید باید چه سوره ای بخواند و از دیگران این مساله را پرسید و بدیهی است که چنین مساله ای – حتی اگر توجیه گران آن را از سر فراموشی خلیفه به خاطر اشتغالات فراوانش بدانند – با شأن و مقام خلیفه مسلمانان سازگار نیست.

ادعاى دهلوى یا از سر کم اطلاعى اوست یا عناد و دشمنى اش با علی(ع)؛ چرا که بسیارى از علماى اهل تسنن حدیث تشبیه را در کتابهاى خود با سند ذکر کرده اند، مانند: ابوحاتم رازى، ابن شاهین، ابن بطّه، حاکم نیشابورى، ابن مردویه، ابو نعیم، بیهقى، ابن مغازلى، شیرویه دیلمى، شهردار دیلمى، خوارزمى، ابوالخیر حاکمى، صالحانى، ابن طلحه، گنجى، محبّ طبرى، سیّد على همدانى، شهاب الدین دولت آبادى هندى، ابن صبّاغ، ابراهیم وصّابى و محدّث احمد بن باکثیر مکّى و ... .

احادیث دوازده خلیفه را تعداد زیادى از علماى اهل سنت نقل کرده اند، مانند: بخارى، مسلم، ترمذى، ابوداوود، احمد بن حنبل، طیالسى، طبرانى، بیهقى، بغوى، ابن منظور، ابن اثیر، ابن کثیر، جوینى، هیثمى، محمّد بن طلحه شافعى، سیوطى، ابن حجر، متقى هندى، ابویعلى، طبرانى، ابن عدى، حاکم نیشابورى، علامه مناوى، ابن حجر عسقلانى، نووى، ابن حجر، قسطلانى، ابونعیم اصفهانى، خطیب بغدادى، ذهبى، قندوزى، سید على همدانى، ابن حبان، حاکم حسکانى، ابن عساکر و... .

راویان حدیث مدینه العلم در قرن سوم 19 عالم اهل سنت بودند مانند: احمد بن حنبل و ترمزی. در قرن چهارم 31 نفر مانند: طبری. در قرن پنجم 28 نفر مانند: حاکم و بیهقى. در قرن ششم 22 نفر مانند: ابن عساکر. در قرن هفتم 17 نفر مانند: ابن اثیر. در قرن هشتم 13 نفر مانند: حموى و ذهبى. در قرن نهم 14 نفر مانند: هیثمى. در قرن دهم 24 نفر مانند: سیوطی. در قرن یازدهم 20 نفر مانند: ابن کثیر. در قرن دوازدهم 15 نفر مانند: زرقانی. در قرن سیزدهم 22 نفر مانند: آلوسی.  در قرن چهاردهم 14 نفر مانند: زینی دحلان.

گروهى از علماى اهل سنت حدیث «ردّ شمس» را تصحیح کرده اند، از قبیل: ابو جعفر طحاوى که گفته: ...راویان آن مورد وثوقند، و به کسى که در رجالِ این حدیث خدشه وارد کرده اعتبارى نیست؛ شهاب احمد خفاجى، او تعدّد طرق آن را شاهد صدقى بر صحّت آن می داند و مى گوید: طبرانى این قضیه را به سندهاى مختلف نقل کرده که اکثر آن ها ثقه هستند؛ حافظ طبرانى که گفته: این حدیث حسن است؛ هیثمى؛ حسکانی؛ بیهقى؛ قسطلانى؛ زرقانى؛ زینى دحلان؛ ملا علی قاری و... .