«درایه» در لغت از ریشۀ «دَرَیَ» به معنای شناخت و دانستن است. در اصطلاح نیز به علمی می گویند که از سند حدیث و متنِ آن و کیفیت حمل حدیث و آدابِ نقل آن بحث می کند. به وسيله این علم، طبقه‏ بندى حديث از قبيل: متواتر، مستفيض، صحيح، ضعيف، موثق، حسن، مرسله، مقطوعه، مضمره بودن و ... شناخته مى‏ شود و از پيش نيازهاى اجتهاد است. هدف این علم مشخص کردنِ روایاتِ معتبر از غیر معتبر و نیز شناختنِ کلمات و اصطلاحات علوم حدیثی می باشد.

«محمد بن مشهدی» از راويان «دعاي ندبه» است و مراد از او، «محمد بن جعفر بن على بن جعفر مشهدى» است كه از وى به عنوان «حائرى» نيز ياد شده و ايشان شخصى قابل اعتماد و مورد وثوق و جليل القدر است و توصيف و مدح وى در كتب رجال آمده است.

حدیث ولایت به روایت احمد بن حنبل از بریده اعتبار دارد؛ چون رجال سند این حدیث همگى از افراد مورد وثوق و اعتماد نزد اهل سنت اند.

حدیث ولایت به روایت احمد بن حنبل از ابن عباس اعتبار دارد؛ چون رجال سند این حدیث همگى از ثقات و افراد مورد وثوق نزد اهل سنت مى باشند.

روش عرف و عقلا در مسائل تاريخى قبول هر خبرى است كه در كتب تاريخى معتبر يا مشهور نقل شده باشد؛ ولى علماى اسلام اخبار و روايات مربوط به احكام شرع و معارف دينى را پس از بررسي سند آنها، عدالت و وثاقت راويان و اطمينان پيدا كردن به وثوق آنها مي پذيرند. البته به خاطر وجود «اخبار من بلغ»، سند ادعيه مستحب مانند «دعاي شريف ندبه» نيازي به بررسي ندارد.

«دعاي ندبه» را عده اى از علما و محدثين نقل كرده اند كه از جمله آنها مي توان به شيخ محمد مشهدى در «المزار»، سيد بن طاووس در «مصباح الزائر» و «اقبال الاعمال»، علامه مجلسى در «زاد المعاد» و نيز شيخ جليل ثقه ابو جعفر محمد بن حسين بن سفيان بزوفرى در «الدعاء» اشاره كرد.

درست است که سخنان نهج البلاغه به صورت«روایات مرسل» آمده؛ ولی اولا: غالب خطبه ها، نامه ها و کلمات قصار آن، مطالبى است مستدل و یا در خور استدلالهاى منطقى. ثانیا: معیار پذیرش روایات، وثوق و اطمینان به آن روایات است که از طرق مختلف به دست می آید؛ در اینجا محتوای بلند و عمیق آن، گواه صدور از معصوم است و همین سبب اعتماد ما به چنین روایاتى مى شود. ضمن اینکه قبل از سیّد رضى، در کتابهای زیادی اغلب این روایات آمده که بیانگر شهرت آن در میان علماء است و همین شهرت، ما را بى نیاز از اسناد متّصل کند.
 

گروهى از علماى اهل سنت حدیث «ردّ شمس» را تصحیح کرده اند، از قبیل: ابو جعفر طحاوى که گفته: ...راویان آن مورد وثوقند، و به کسى که در رجالِ این حدیث خدشه وارد کرده اعتبارى نیست؛ شهاب احمد خفاجى، او تعدّد طرق آن را شاهد صدقى بر صحّت آن می داند و مى گوید: طبرانى این قضیه را به سندهاى مختلف نقل کرده که اکثر آن ها ثقه هستند؛ حافظ طبرانى که گفته: این حدیث حسن است؛ هیثمى؛ حسکانی؛ بیهقى؛ قسطلانى؛ زرقانى؛ زینى دحلان؛ ملا علی قاری و... .