يكى از مصائب دختر پيامبر اكرم(ص) اين است كه جايگاه قبر شريفش هنوز نامعلوم است؛ بعضى آن را مطابق پاره اى از روايات در بقيع و برخى در داخل خانه اش در كنار مسجد پيامبر(ص) و بعضى در روضه (آن مقدار از مسجد كه ميان قبر پيامبر و منبر آن حضرت قرار دارد) مى دانند.

«مقاتل ابن عطيّه» در كتاب «الامامة و الخلافة» مى نويسد: «هنگامى كه ابوبكر از مردم با تهديد شمشير و زور بيعت گرفت، عمر و قنفذ و جماعتى را به سوى خانه على(ع) و فاطمه(س) فرستاد. عمر هيزم جمع كرد و در خانه را آتش زد...». در ذيل اين روايت، تعبيرات ديگرى است كه قلم از بيان آن عاجز است.

«مسعودی» از علمای اهل سنت، مى نويسد: «آنگاه كه ابوبكر در حال احتضار بود چنين گفت: اى كاش حرمت خانه زهرا را هتك نمى كردم. و در اين مورد بسیار سخن گفته است». مسعودى با اينكه نسبت به اهل بيت گرايشهاى موافقى دارد، ولى اينجا از بازگويى سخن خليفه خوددارى كرده و با كنايه رد شده است. البتّه سبب را خدا مى داند، بندگان خدا هم اجمالا مى دانند!

روايات و اخبار تاریخی زیادی در کتب شیعه و سنی وجود دارد که نشان می دهد در زمان رسول خدا(ص) خانه‌ هاى مدينه داراى درهاى چوبى از جنس‌ های مختلف از جمله از جنس چوب عرعر، ساج، حصیر یا شاخه خرما و غیره بوده است. به عنوان مثال در خانه عایشه از جنس چوب عرعر یا ساج بوده. طبق شواهد روایی و تاریخی خانه امام علی و حضرت زهرا(س) نیز دارای در چوبی بوده است که با جسارتی که انجام گرفت آن در سوزانده و شکسته شد.

«ذهبی» عالم بزرگ اهل سنت، با اشاره به ماجرای یورش به خانه حضرت زهرا(س) می گوید: «عمر لگدى بر فاطمه زد و او فرزندى كه در رحم به نام محسن داشت سقط كرد! ...».

«عبدالفتاح عبدالمقصود» عالم اهل سنت، درباره ماجرای یورش به خانه حضرت زهرا(س) می نویسد: «عمر گفت: قسم به كسى كه جان عمر در دست اوست يا بايد بيرون بياييد يا خانه را بر ساكنانش آتش مى زنم. عدّه اى كه از خدا مى ترسيدند و پس از پيامبر(ص) رعايت منزلت او را مى كردند، گفتند: اباحفص، فاطمه در اين خانه است. بى پروا فرياد زد: باشد! نزديك شد، در زد، سپس بر در كوبيد و وارد خانه شد... طنين صداى زهرا در نزديكى ورودی خانه بلند شد ... اين ناله استغاثه او بود ...!».

«ابن عبد ربه» درباره هتک حرمت خانه حضرت زهرا(س) چنین آورده است: «ابوبكر، عمر را فرستاد تا افرادی که در خانه فاطمه هستند را بيرون كند و در صورت امتناع با آنان نبرد كند! عمر با مقدارى آتش به سوى آنها روانه شد، ناگاه با فاطمه روبه رو شد. دختر پيامبر گفت: اى فرزند خطاب آمده اى خانه ما را بسوزانى؟ او در پاسخ گفت: بلى مگر اينكه در آنچه امّت وارد شدند، شما نيز وارد شويد». او همچنین نقل می کند که ابوبکر در بستر بیماری گفت: «ای کاش خانه فاطمه را نمى گشودم هر چند آن را براى نبرد بسته بودند».

«ابوعبيد» در كتاب «الأموال» كه مورد اعتماد فقهاى اهل سنّت است، مى نويسد: «عبدالرّحمن بن عوف» مى گويد: «در بيمارى ابوبكر براى عيادتش به خانه او رفتم، او گفت: اى كاش سه چيز را كه انجام داده ام، انجام نمى دادم». ولی پشیمانی ابوبکر از حمله به خانه دختر پیامبر(ص) را نقل نمی کند و می گوید مایل به گفتن آن نیستم. اگرچه محققان در پاورقی این کتاب مى گويند: «جمله هاى حذف شده در كتاب ميزان الاعتدال بيان گرديده است [کاش به خانه فاطمه حمله نمی کردم]». افزون بر آنکه طبرانى، ابن عبد ربه و ... آن را آورده اند.

«احمد طبرانى» عالم اهل سنت می نویسد: «ابوبكر به هنگام مرگ، امورى را تمنا كرد و گفت: اى كاش سه چيز را انجام نمى دادم، سه چيز را انجام مى دادم و سه چيز را از رسول خدا سؤال مى كردم، اما یکی از آن سه چيزى كه آرزو مى كنم اى كاش انجام نمى دادم، این است: کاش حرمت خانه فاطمه را هتك نمى كردم و آن را به حال خود واگذار مى كردم».

«نظّام» معتزلى، واقعه بعد از حضور در مقابل خانه حضرت فاطمه(س) را چنین نقل مى كند: «عمر در روز اخذ بيعت براى ابى بكر بر شكم فاطمه زد، او فرزندى كه در رحم داشت و نام او را محسن نهاده بودند، سقط كرد!».