در حالی که برای کارشناسان مسائل مذهبی ایران سرسپردگی تشکیلات بهاییت در مقابل صهیونیسم، روشن بود، با گسترش شبکه اطلاعاتی اعراب، و تسلّط آنان بر اوضاع سیاسی و اقتصادی خود و گسترش روابط متقابل مجامع اسلامی جهان، از فعالیت ها و نقش محافل ملی بهائیان، در حفظ منافع صهیونیسم ، پرده برداشته شد. سرسپردگی زعمای بهائیت به صاحبان منافع صهیونیسم و اسرائیل، موجب شد که موضوع بهائی گری در کشورهای عربی - اسلامی، جزء دستور کار "دفتر تحریم اعراب علیه اسرائیل" وابسته به اتحادیه عرب قرار گیرد.

ترتیب و خصوصیات نماز در این مسلک معین نشده .«سیّد باب» می گوید: « من در کتب و صحائف، دستوری از برای این نماز مخصوص ندیدم، ولی در آثار دیده شده است که خواندن در روز نوزده مرتبه با وضو رو به قبله این آیه را، کفایت از نماز می نماید...». میرزابهاء نماز دیگری در «اقدس» آورده و می گوید: «نوشته شده برای شما نه رکعت نماز در هنگام زوال و صبح و شام و بخشیدم رکعتهای دیگر را». ولی روش این نماز تا امروز مشخص نشده و به مرحله عمل در نیامده و پسرش «عباس افندی» هم خصوصیات آن را نفهمیده بوده.

ملامحمد قزوینی که از بزرگان علمای قزوین بود، پس از مباحثه با شیخ احمد احسائی، حکم به تکفیرش داد و این حکم به قدری برای شیخیان گران بود که قتل او را واجب دانستند. دختر ملا محمد صالح (برادر شهید ثالث)، که بعدها به فرقه بابیه گروید، زمینه از  بین بردن بزرگترین مانع بابیه در قزوین را به دست میرزا صالح قرتیه تدارک دید. او در سال 1264 ه. ش با عده ای قداره کش، به مرحوم ملا که در محراب نماز بود حمله کرده و به بدترین وضعی، آن پیر مرد عابد را کشتند.

این مجموعه در 410 صفحه ی 17 سطری، و محتوی الواح سال اول تا پنجم (1345 قمری) "شوقی افندی"، و به خط علی اکبر روحانی میلانی است. در آخر کتاب، 26 لوح در 52 صفحه، از بهائیّه خواهر "عباس افندی" است، که پس از فوت "عبد البهاء" برای تحریک و تشویق دوستان و معرفی "شوقی افندی" به مردم نوشته است.  این بیست و شش لوح به امضاء بهائیّه است؛ ولی دیگران آن را تهیّه و به نام او تنظیم کرده اند. الواح و مندرجات این کتاب به طور کلّی، همان الفاظ مکرّره و رجز خوانیهای "بهاء" و "عبدالبهاء"، و عبارات بی معنی است.

رساله ا ی منسوب به عزیه خانم، خواهر بزرگ "صبح ازل" و دختر "میرزا عباس نوری" و از پیروان "سیّد باب" و "صبح ازل" است. این کتاب در جواب نامه ای است که از طرف "عباس افندی" نوشته شده. این کتاب در اثبات وصایت "صبح ازل" و نقل اعمال سوء "میرزا حسن علی بهاء" و ردّ و طرد ادعاهای اوست. به طوری که از بررسی کتاب معلوم می شود، نویسنده آن، شخص مطّلع و فاضلی بوده است. البته ممکن است یکی از فضلای بابیّه، از زبان عمّه این کتاب را تألیف و تنظیم کرده باشد، که در مقام ردّ ادعای "بهاء" خوب از عهده مطلب برآمده است.

پس از کشته شدن باب، این اندیشه که باید فرقه جدید ایادی در مناطق مختلف از جمله ایران تشکیل شود، قوت گرفت. زیرا جدایی افراد عادی از مراکز تبلیغی، باعث افول سریع آنان خواهد شد و از سوی دیگر، وجود ایادی از نظر مادی و معنوی، در گسترش فرقه مؤثر خواهد بود. در این هنگام، مهم ترین دغدغه محافل بهائی، انتخاب 26 نفر از مؤمنین بهائی، به نام ایادی امر الله بود، سرانجام 27 نفر از مؤمنین به نام ایادی امرالله انتخاب شدند، که وظیفه آنان، حفاظت و تبلیغ امر حضرت بهاء الله، تحت نظر ولی امر الله بود.

حسینعلی بهاء در کتابهای مختلفی و با تعابیری همچون «بیدار شدن به دست اراده الهی» یا «مبعوث شدن توسط خدا» و «نوری نزد من است که با دست اراده الهی روشن می گرد» و... ادعای رسالت و پیغمبری می کند. همچنین عباس افندی، پسر بهاءالدین پدرش را در رده انبیاء اولوالعزم و سرآمد و برتر از همه آنها می داند و میرزا ابوالفضل گلپایگانی برای بهاءالدین مقام ربوبیت قائل می شود و آن را به معنای شارعیت می داند.

میرزا ابوالفضل گلپایگانی، نویسنده کتاب «فرائد» - به عنوان یکی از مهمترین کتابهای نظری و استدلالی بهائیان - در سال 1260هجری در گلپایگان به دنیا آمد و در 27 سالگی بهایی شد. نخست از سوی حسینعلی بهاء و پس از او از سوی عباس افندی موظف به تالیف کتابهایی استدلالی درباره بهائیت شد. عباس افندی برای تبلیغ بهائیت در کشورهای غربی از او کمک گرفت و او نیز سفرهایی به مصر، آمریکا، اروپا، سوریه و... داشت و سرانجام در سال 1322 در 76 سالگی در مصر درگذشت.