شرکت امناء، یکی از سازمان های نیمه مخفی بهائی است که برای معاملات، قبول موقوفه، هدیه و . . . تشکیل گردیده بود. نظیر این شرکت، نخستین بار در آمریکا و به منظور عقد قراردادها، قبول وصیت نامه­ ها و . . . تأسیس شد و پس از آن به تدریج محافل بهایی مقیم کشورهای دیگر، برای رسمیت دادن به تشکیلات بهائیت، این شرکت ها را تأسیس کردند. اما چون بهائیت در ایران به رسمیت شناخته نمی  شد، هر اقدامی از سوی محافل بهائی، رسمیت نداشت. لکن شرکت امنا، برای نخستین بار در سال 1337 در ایران به ثبت رسید.

یکی از وظائف خطیری که شوقی ربانی قبل از مرگ خود، می بایست بدان عمل کند، تعیین جانشین بود. او موظف بود پیش از مرگ، فردی را با ذکر اسم و تعیین قطعی، به نام ولی امرالله در رأس بهائیت قرار دهد. حال آن که چنین نکرد. او چون فرزندی نداشت، برای اداره ی بهائیت، تأسیس بیت العدل را لازم می دانست، و پس از جانشینی عبدالبهاء اعلام کرد: مقدمات تأسیس بیت العدل را فراهم می کند و پس از  انتخاب اعضاء، به تعیین شرح وظایف آنها می پردازد و سرانجام پس از 29 سال، اعضای بیت العدل را انتخاب کرد.

پس از کشته شدن باب، این اندیشه که باید فرقه جدید ایادی در مناطق مختلف از جمله ایران تشکیل شود، قوت گرفت. زیرا جدایی افراد عادی از مراکز تبلیغی، باعث افول سریع آنان خواهد شد و از سوی دیگر، وجود ایادی از نظر مادی و معنوی، در گسترش فرقه مؤثر خواهد بود. در این هنگام، مهم ترین دغدغه محافل بهائی، انتخاب 26 نفر از مؤمنین بهائی، به نام ایادی امر الله بود، سرانجام 27 نفر از مؤمنین به نام ایادی امرالله انتخاب شدند، که وظیفه آنان، حفاظت و تبلیغ امر حضرت بهاء الله، تحت نظر ولی امر الله بود.

آن گونه که شوقی افندی گفته، عبدالبهاء هرگز دستوری نداده که باعث تصادم در اختیارات در امر الله باشد. از سوی دیگر، ایادی نیز مسلط و حاکم بر ولی امر اله نیستند و باید نسبت به امر الله کمال اطاعت، خضوع و خشوع را داشته باشند. در این صورت ایادی ملزم به پیروی از مصوبات پیشوای بهائیت هستند.

پس از مرگ شوقی افندی، تشتت آرا در بین بهائیان بر سر تعیین جانشین در گرفت. این اختلاف نظرها سبب شد، بهائیت به عنوان یک دین جدید نتواند به تبلیغ در بین مردم بپردازد. حملات شدید جانشین افندی به ایادی آشکار می کند که ایادی در خفا تصمیماتی مغایر با خواسته های وی می گرفتند. دوری ایادی از رهبر از سویی، و خودخواهی و سودجویی گروه رهبران از سوی دیگر، محیطی سرشار از بی اعتمادی را پدید آورده بود. پنجمین پیشوای یهائیت در ابلاغیه ای، ایادی را به فرمانبرداری مطلق ایادی و عدم دخالت در امور رهبری دعوت کرد.