عموم علماى شيعه از قدما و متأخرين مانند سید مرتضی، شيخ طوسى، محقق نائينى، سيد بن طاووس و ... قائل به امكان رؤيت و ملاقات با حضرت مهدى(عج) در عصر غيبت كبری بوده اند.

کتاب «الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد» که توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (385 ق ـ 460 ق) تالیف شده است، یکی از مهم ترین منابع شیعه در زمینه عقاید و احکام فقهی به شمار می رود. این کتاب که در واقع به عنوان رساله ای در باب احکام شرعی و اصول عقائد تالیف شده است، همه عقاید مهم شیعه را به طور خلاصه و استدلالی و فقه شیعه را به زبان بسیار ساده و عمومی در بر دارد. در واقع نام اصلی این کتاب عبارت است از «الاقتصاد فیما یجب علی العباد» که به «الاقتصاد الهادی»ش شهرت یافته است.

کتاب «المبسوط فی فقه الامامیه» که توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (385 ق ـ 460 ق) تالیف شده است؛ از نخستین و مهمترین منابع فقه استنباطی و استدلالی شیعی است. شیخ طوسی این کتاب را در مقام رد توهمات مخالفان شیعه مبنی بر عدم توانایی فقه شیعه امامیه در پاسخگویی به مسائل گوناگون تالیف کرده است.

«التبیان فی تفسیرالقرآن» از نخستین تفاسیر کامل شیعه به شمار می رود که علاوه بر روایات، از ادله عقلی نیز بهره فراوان برده است. این کتاب توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (385 ق 460 ق) تالیف شده است. شیخ طوسی در این کتاب با بهره‌گیری از مقدمات تفسیر و همه دانش‌هایی که در فهم آیات قرآن به نوعی دخیل هستند به طور کاملاً جامع به تفسیر آیات الهی پرداخته است. از این رو تفسیرالتبیان همه فنون و علوم صرف، نحو، لغت، معانی، بیان، بدیع، حدیث، فقه، تاریخ، و کلام را در بر دارد.

کتاب «تهذیب الاحکام» که نام کامل آن عبارت است از «تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید» توسط ابوجعفر محمد بن حسن بن علی طوسی معروف به «شیخ طوسی» و ملقب به شیخ الطائفه (385 ق ـ 460 ق) تالیف شده است. این کتاب سومین کتاب از «کتب اربعه» به شمار می رود که شیخ طوسی آن را برای بر طرف ساختن ابهام‌ها و اختلاف های ظاهری بین روایات اهل بیت (ع) و نیز برای تثبیت و تقریر معالم دین از طریق روایات اهل بیت (ع)، نوشته است.

کتاب «الاستبصار فیما اختلف من الاخبار» از مهم ترین منابع روایی شیعه در زمینه احکام فقهی و چهارمین کتاب از کتب اربعه حدیثی شیعه به شمار می رود که توسط شیخ ابو جعفر محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (385 ق ـ 460 ق) تدوین شده است. او این کتاب را بر اساس احادیث موجود در اصول چهار صدگانه حدیثی که از طریق مشایخ و اساتیدش به دست او رسیده بود، تنظیم و تالیف کرد.

این کتاب که نام کامل آن «معالم العلماء فی فهرست کتب الشیعه و اسماءالمصنفین منهم، قدیماً و حدیثاً» است توسط رشیدالدین ابو عبدالله محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی (م 588 ق) تالیف شده است. او این کتاب را به عنوان تتمیم کتاب الفهرست شیخ طوسی نگاشته است تا برخی از دانشمندان بزرگ شیعه را که در کتاب الفهرست نامی از آنها نیامده - بویژه دانشمندان پس از شیخ - در یک مجموعه جمع کند. او حدود ششصد کتاب را به همراه نویسندگانش در این کتاب بر شمرده است.

کتاب «مصباح المتهجّد» یکی از مهمترین و معتبرترین منابع مربوط به دعا و اعمال (عبادات) مستحب در طول ایام سال است که توسط شیخ ابو جعفر محمد بن حسن طوسی (385 ق ـ 460 ق) تالیف شده است. این کتاب بر اساس روایات معتبر نبوی و اهل بیت(علیهم السلام) تنظیم شده است و در ضمن برخی از دعاها بخشی از احکام فقهی مربوط به عبادات نیز بیان شده است. با توجه به روایی بودن متن مصباح المتهجّد، این کتاب یکی از معتبرترین منابع دست اول حدیثی شیعه به شمار می رود.

کتاب «الخلاف» که نام اصلی آن «الخلاففی الاحکام» یا «مسائل الخلاف»می باشد، توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (358 ق ـ 460 ق) تالیف شده است و یکی از مهمترین و نخستین کتاب ها در زمینه فقه مقارن به شمار می رود.

کتاب الفهرست که یکی از مهمترین منابع و از اصول پنجگانه علم رجال در تشیع به شمار می رود، توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (385 ق ـ 460 ق) تدوین شده است. شیخ طوسی این کتاب را به منظور تنظیم و تدوین اسامی و شرح حال نویسندگان مهم شیعی از عصر نبوی تا زمان خودش که به نقل روایت و تدوین کتاب‌های حدیثی پرداخته اند، نوشته است.