امام علي(ع) درباره اقامه نمودن نماز اول وقت می فرماید: «نماز را در اوقات خودش بجاى آر، نه آنكه به هنگام بيكارى در انجامش تعجيل كنى و به هنگام اشتغال به كار، آن را تأخير بيندازى و بدان تمام اعمالت تابع نماز تو خواهد بود». منظور امام(ع) از اينكه تمام اعمال تابع نماز است يا اين است كه اگر نماز را به درستى انجام دهد از بركت نماز، ساير اعمال او نيز به درستى انجام خواهد گرفت و يا اينكه در آخرت، نخستين چيزى كه مورد حساب قرار مى گيرد، نماز است و سپس ساير اعمال.

منظور سهو توأم با تقصیر است که کل نماز به دست فراموشى سپرده می شود. کسى که پیوسته نماز را فراموش مى کند، پیدا است که براى آن اهمیتى قائل نیست و یا اصلاً به آن ایمان ندارد.

دست به روى دست گرفتن در نماز، بدعتى است که پس از رحلت رسول خدا(ص) پدید آمده است. روایات وارده در دو مذهب، دلیل قاطعى است بر اینکه سیره پیامبر خدا و خاندانش بر این بوده که هنگام نماز دست ها را آویخته بدارند و دست روى هم نهادن پس از رحلت آن حضرت بدعت شده است.

برای تحصیل «حضور قلب» چند اصل لازم است 1- نماز و عشق به خدا از همه چيز براى ما بهتر باشد. 2- بداند که دنیا حقیر است و مانع حضور قلب می شود. 3- حل مشکلات تنها به قدرت خداست. 4- با فلسفه رکوع و سجود و محتوای نماز آشنا شود. 5- قبل از نماز به عظمت خدا و ضعف خویش فکر کند. 6- از گناه دوری کند. 7- از عوامل بیرونی و یا درونی حواس پرتی بپرهیزد.

خداوند در قرآن کریم ضمن سفارش به نمازگزاران براي حفظ «اوقات نماز» می فرماید: «نمازگزاران واقعی كساني هستند كه بر نماز خويش مواظبت دارند». از روايات معلوم مي شود كه نماز اول وقت به صورت امري تابان جلوه مي كند؛ حقيقتي دارد كه زنده است، روحي دارد كه براي هميشه هست؛ دعا مي كند و دعاي نماز نيز هميشه مستجاب است و اگر كسي نماز نخواند يا در وقت نخواند به صورت چهره تاريك در مي ‏آيد و مي گويد تو مرا ضايع كردي خدا تو را ضايع كند.