«بخس» در لغت به معنی کم کردن است؛ ولی در آیه 84 سوره «هود» به دو معنا تفسیر شده است: 1. کم گذاشتن از جهت کمّیت و مقدار جنس و یا کم گذاشتن از جهت کیفیّت که جنس مرغوب و نامرغوب را با هم مخلوط کند و همه را به عنوان جنس مرغوب بفروشد. 2. عیب گذاشتن روی اجناس مردم و تعریف كردنِ بی مورد برای اجناس خود.

بر طبق روايات، امام حسين(ع) عهده دار غسل و کفن و دفن امام مهدی(عج) خواهد شد. به فرموده امام صادق(ع): «مرگ حجت فرا مى رسد پس متولى غسل و كفن و حنوط و دفن او امام حسين(ع) است؛ زیرا كسى به جز وصى متولى امور وصى نمى شود».

«طهارت باطنی» به عنوان راز و حكمت عبادت تعيين شده است؛ حتی در اعمال عبادی مانند وضو، غسل و تیمم نیز مراد اصلی طهارت ظاهري نیست زیرا در غسل و وضو، ممکن است تصور شود منظور طهارت ظاهری است که بوسیله آب حاصل می شود، اما در ادامه این دستور که امر به تیمم می فرماید، روشن می کند که با امر به مالیدن خاك به دست و صورت منظور «طهارت معنوي» می باشد. وقتی روح انسان از تکبر و غرور طاهر گردید، دیگر در مقابل پروردگار نمی ایستد، بلکه شکرگزار او می شود.

شخصى را فرض مىكنيم كه جهت غسل و وضو آب دارد؛ امّا بر اثر تنبلى يا شرم و حيا يا گرانى قيمت آب و مانند آن نمىخواهد غسل كند؛ بلكه قصد دارد با تيمّم عبادتهاى خويش را انجام دهد. چنين شخصى دست به حيله مىزند، بدين شكل كه نماز خود را به تأخير مى اندازد، تا وقت براى غسل و وضو تنگ شود، سپس در ضيق وقت تيمّم مىكند، و با آن نماز يا روزهاش را انجام مىدهد. البته شایان ذکر است که اگر کسی بدون عذر موجه و شرعی نمازش را تا انتهاى وقت به تأخير بيندازد معصيت كرده، ولى نمازش صحيح است.

بر اساس فتاوای فقها، آمیزش با زنان حائض، متوقف بر پاکی آنان از حیض است. خداوند در قرآن می فرماید: «در حال حيض با زنان نزديكى ننماييد، تا پاك شوند. و هنگامى كه پاك شدند! آن گونه كه خدا فرمان داده، آميزش كنيد». بر اساس جمله اول، به هنگام پاك شدن از خون، آميزش جنسى جايز است هر چند غسل نكرده باشد، به خصوص اين كه در آغاز آيه هيچ سخنى از وجوب غسل در ميان نبود، و اين همان قولى است كه فقها به آن فتوا داده اند، كه آمیزش پس از پاك شدن از خون حتى قبل از غسل جايز است، ولى بي شك، آمیزش بعد از غسل بهتر است.

«وضو» از نظر بهداشتى، اثر قابل ملاحظه اى در نظافت بدن و از نظر اخلاقى و معنوى به خاطر قصد قربت اثر تربيتى دارد؛ درباره فلسفه غسل نيز بايد گفت: علاوه بر بحث نظافت، اثر خاصي در تعادل اعصاب سمپاتيك و پاراسمپاتيك دارد. چراکه به هنگام جنابت تمام بدن درگیر می شود و همه آن از این امر تاثیر می پذیرد. غسل علاوه بر این، بُعد عبادی نیز دارد، چراکه علاوه بر شستشوى جسم، به خاطر قصد قربت، باعث طهارت روح نيز مي شود.

حضرت على(ع) هنگامى که از غسل دادن و کفن نمودن رسول خدا(ص) فارغ شد به آن حضرت خطاب کرد و فرمود: «اى رسول خدا پدرم و مادرم به فدایت... ما را نزد پروردگارت یاد کن و به خاطر داشته باش». و شبیه به همین گفتار در کتاب خلاصة الکلام نوشته یکى از علماى اهل تسنن از ابوبکر نقل شده است.

«صِبْغَة» در اصل به معناى رنگ كردن است. اين تعبير در آيه 138 سوره «بقره» شايد به خاطر آن است كه نصارا نوزاد را بعد از روز هفتم با آب زرد رنگى غسل مى دادند و معتقد بودند كه اين رنگ او را پاك و پاكيزه مى كند. قرآن رنگ الهى را كه همان اسلام و توحيد است از همه اينها بهتر و بالاتر می داند.

تنها آيه قرآن که مربوط به جنگ بدر و اصحاب بدر می باشد، آيه ای است که از نزول باران در جنگ بدر براى شستشو و غسل و وضو سخن می گوید و ربطي به بحث ما ندارد؛ ولى برخی از برادران متعصب آغاز آیه را حذف کرده و تنها جمله «لِیُطَهِّرَکُمْ» را آورده و بعد هم آن را دلیلى بر پاکى و قداست و عصمت همه اصحاب بدر شمرده اند.

حضرت علی(ع) پس از ضربت خوردن و ديدن بی تابی دخترانشان فرمودند: «اگر مي‏ديدي آنچه را كه من ديدم، گريه نمي ‏كردي. عرض كرد شما چه مي ‏بيني؟ فرمود: مي ‏بينم كه صفوف ملائكه و انبيا(ع) همه منتظرند كه من بروم و براي استقبال از من صف بسته‏ اند؛ اينكه گريه ندارد!». امام حسين(ع) در سفر كربلا مي فرمايد: «خيلي مشتاق ديدار اجداد و پدر و برادرم هستم؛ همان‏طور كه يعقوب مشتاق ملاقات يوسف بود». رسول خدا(ص) در اواخر عمر خود به حضرت علي(ع) فرمود: «وقتي غسلم دادي و كفن كردي مرا بنشان و هر چه خواستي بپرس و يادداشت كن».