بر اساس فتاوای فقها، آمیزش با زنان حائض، متوقف بر پاکی آنان از حیض است. خداوند در قرآن می فرماید: «در حال حيض با زنان نزديكى ننماييد، تا پاك شوند. و هنگامى كه پاك شدند! آن گونه كه خدا فرمان داده، آميزش كنيد». بر اساس جمله اول، به هنگام پاك شدن از خون، آميزش جنسى جايز است هر چند غسل نكرده باشد، به خصوص اين كه در آغاز آيه هيچ سخنى از وجوب غسل در ميان نبود، و اين همان قولى است كه فقها به آن فتوا داده اند، كه آمیزش پس از پاك شدن از خون حتى قبل از غسل جايز است، ولى بي شك، آمیزش بعد از غسل بهتر است.

زنى به پیامبر(ص) عرض کرد: همسرم سه بار مرا طلاق داد، پس از او با مردى دیگر ازدواج کردم، اتفاقاً او هم مرا طلاق داد، بى آن که در این مدت آمیزش جنسى بین من و او انجام گیرد، آیا مى توانم به شوهر اوّلم بازگردم؟ حضرت فرمود: نه، تنها در صورتى مى توانى که با همسر دوم آمیزش جنسى کرده باشى، در این هنگام آیه فوق نازل شد.

همان گونه که دلائل عقلى و منطقی به انسان جهت مى دهد، در درون جان او نیز امیال و جاذبه هایى وجود دارد که گاهى آگاهانه (فطرتها) و گاه ناخودآگاه (غرایز)، براى او تعیین جهت مى کند و فلسفه وجودى آنها این است که، در مسائل حیاتى، انسان همیشه نمى تواند به انتظار عقل بنشیند؛ اگر انسان می خواست براى خوردن غذا، یا آمیزش جنسى، از منطق «لزوم بدل ما یتحلل» و یا «لزوم تداوم نسل از طریق توالد و تناسل»، الهام بگیرد، باید مدت ها پیش از این، نسل او منقرض شده باشد.

جمعى از يهود و مشرکان مدينه، معاشرت با«زنان حائض» را مطلقاً حرام مي دانستند هر چند به صورت غذا خوردن بر سر يک سفره و يا زندگى در يک اطاق باشد. در مقابل نصار همه گونه معاشرت، حتى آميزش جنسى با آنان را بلامانع مي دانستند. همين اختلاف عقیده ها سبب شد مسلمانان حکم مسئله را از پيغمبر اکرم(ص) سؤال کنند، که در پاسخ آنان اين آيات نازل شد.