طبق آیات و روایات و بر اساس سیره عقلا برای یافتن وظیفه شرعی اگر مجتهد نباشیم باید به افراد آگاه رجوع کنیم.
برای صحیح بودنِ تقلید، باید از مرجعی تقلید کرد که دارای شرایط زیر باشد: مرد، بالغ، عاقل، شيعۀ دوازده امامى، حلال‌ زاده، عادل و زنده باشد.
همچنین عقل و عقلا حکم می کنند مرجع تقلید باید «اعلم» باشد؛ یعنی در فهمیدن حكم خدا از تمام مجتهدين زمان خود استادتر باشد.

در زيارت نامه ها و رواياتى كه درباره حضرت مهدى(عج) و عصر ظهور رسيده به زندگى اصيل و درست انسان در پرتو فروغ جاودانه تعاليم امام مهدى(عج) اشاره شده است. در زيارتى درباره ایشان مى خوانيم: «سلام بر بهار زندگى مردمان و طراوت روزگاران».

قرآن مى گوید شما همواره در زندگی نشانه هاى معاد را مى بینید، اما باز هم در مساله معاد تردید دارید. از این رو می فرماید: «خداوند کسى است که امواج باد را مأموریت داد که ابرها را به حرکت درآورند و به سوى سرزمین هاى مرده برانند و به وسیله آن زمین مرده را زنده کنند، رستاخیز نیز چنین است». گاهى هم آفرینش نخستین را یادآور شده و می فرماید: «بگو همان کسى که او را در آغاز از ماده بیجان، از همین آب و خاک آفرید، بار دیگر او را زنده مى کند». در واقع قرآن با منطق مستدل و روشن امکان معاد را اثبات مى کند.

قرآن مي فرمايد: «خداوند زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج می کند». آری فاصله دور و درازی که ما بین مرگ و حيات مى بينيم براى ذات خداوند مطرح نيست؛ او مرتباً زندگان را از دل مردگان و بالعكس خارج مى سازد. پس نمونه صحنه پايان اين جهان كه صحنه خروج مرگ از دل حيات و صحنه معاد كه صحنه خروج حيات از دل مرگ است، دائماً تكرار مى شود، هرچند در مقياس محدودتر، پس اين كه در پايان اين جهان همه موجوداتِ زنده بميرند و در رستاخيز به زندگى جديدى باز گردند، همان قانون تبديل مرگ به حيات و حيات به مرگ در مقياس وسيع تر است.

گروهى از افراد سست ايمان به حال شهيدان راه خدا تأسف مى خوردند كه مردند و به خاك سپرده شدند و دستشان از همه جا كوتاه شد! اما در اينجا قرآن به پيامبرش خطاب كرده - تا ديگران حساب خود را بكنند - كه: «هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شدند مردگانند؛ بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند». آری آنها در جوار رحمت الهى اند و شادى در وجودشان موج مى زند و براى ديگران پيام مى دهند كه هيچ اندوهى ندارند و اگر زندگى با مرگ پايان مى گرفت اين تعبيرات درباره شهيدان نامفهوم بود و مشتى مجازگويى بود.

 اولا: در توسّل، مخاطب خداست و چیزی جای او را نمی گیرد. ثانیا: توسّل طبق آیه «وابتغوا إليه الوسيلة»، دستوری قرآنی است و با توجه به عمومیّت كلمه «الوسيله»، «منزلت و دعای» پيامبران و اولياء الهى نیز از مصادیق وسیله هستند. ثالتا: مسلمانان به «منزلت و دعای» مردگان توسل می جویند - نه جسم آنها - و اين منزلت همواره براى آنها ثابت است. رابعا: از سیره پیامبر(ص) و مسلمین چنین به دست می آید که توسل به مقام و منزلت انبیاء و اولیاء الهی بعد از مماتشان، در میان آنها مرسوم بوده است.

قرآن در آیات متعدد، بر لزوم زنده نگه داشتن یاد پیامبران الهی و بازخوانی سرگذشت درس آموز شخصیت های تاریخی تأکید می کند و مسلما هدف از بازگویی یاد و خاطره این افراد، بیان صلاحیت ها و فضائل اخلاقی و برنامه های سازنده آنان بوده است.

در احادیث، به تشکیل مجالس اهل بیت(ع) و عزاداری برای آنها توصیه شده است. امام صادق(ع) به «فضیل» فرمود: «آیا تشکیل مجلس مى دهید و با یکدیگر پیرامون معارف دینى و فضایل اهل بیت(ع) گفتگو مى کنید؟» فضیل گفت: آرى. امام(ع) فرمود: «چنین مجالسى را دوست مى دارم. مکتب ما را زنده نگه دارید؛ خداوند رحمت کند کسى را که مکتب ما را احیا کند». سپس امام(ع) ادامه داد: «هر کس که (مصائب) ما را یادآورد و یا نزد او از ما یادى شود و اشک از دیدگانش سرازیر گردد، هر چند اندک باشد، خداوند گناهانش را بیامرزد».

در آیه 49 سوره آل عمران، از قول حضرت عیسی(ع) آمده است: «من نشانه اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده ام. من از گِل چیزى به شکل پرنده مى سازم، سپس در آن مى دمم و به فرمان خدا پرنده اى مى گردد. من کور مادرزاد و مبتلا به برص (پیسى) را بهبودى مى بخشم. من مردگان را به فرمان خدا زنده مى کنم. من شما را از آنچه مى خورید و در خانه ها ذخیره مى کنید خبر مى دهم».

خداى متعال در آیه 110 سوره مائده خطاب به مسیح(ع) می فرماید: 1- «تو را با روح القدس تقویت کردم». 2- «با مردم در گهواره و به هنگام بزرگى و پختگى سخن مى گفتى». 3- «کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو تعلیم دادم». 4- «از گِل به فرمان من چیزى شبیه پرنده مى ساختى سپس در آن مى دمیدى و به اذن من پرنده زنده اى مى شد». 5- «کور مادرزاد و کسى که مبتلا به بیمارى پیسى بود را به اذن من شفا مى دادى». 6- «مردگان را به اذن من زنده مى کردى». 7- «بنى اسرائیل را از آسیب رساندن به تو باز داشتم».