امام علی(ع) در خطبه 32 نهج البلاغه بعد از ذکر 4 گروه از انسان های دنیاپرست به سراغ گروه پنجمى مى رود و به خاطر عظمت مقام آنان از آنها تعبیر به «رجال» مى کند و در توصیف آنها مى گوید: «یاد قیامت، چشمهایشان را فرو افکنده و ترس از محشر اشکشان را جارى ساخته، یا از جامعه رانده و آواره شده اند و یا ترسان به گوشه تنهایى خزیده و مهر سکوت بر دهان زده اند و یا مخلصانه به سوى خدا دعوت مى کنند و یا با چشمى گریان و دلى پردرد، به آنها مى نگرند، تقیّه آنان را منزوى ساخته و به فراموشى سپرده،...».