«مرگ» و عوارض سخت پایان زندگی

امام علی(علیه السلام) در خطبه 221 نهج البلاغه، مسأله «مرگ» و پایان زندگی را چگونه مطرح می کنند؟

ایشان به مسئله مرگ و عوارض سخت پایان زندگی اشاره كرده و آن را در 4 مرحله خلاصه مى كند: 1- تحليل رفتن قوا و آشكار شدن انواع بيماريها، كه گام اوّل به سوى مرگ است. 2- مراجعه مکرر به اطبا و بى تأثير بودن آن. 3- مرحله يأس از سلامتی و انتظار پايان عمر. 4- زمانی كه در شرف ترک دنيا و دوستان است، عارضه اى گلوگيرش می شود كه فهم و دركش را از کار می اندازد و او در حيرت و سرگردانى فرو می رود، در این حال به فکر وصیت و سخنان لازم می افتد ولی چه سود که دیگر زبانش از کار افتاده است.

یاد خدا، آرامش قلب ها؟!

اگر ياد خدا آرامش بخش قلب هاست، چرا با اینکه گاهی به یاد خدا هستیم ولي آرامش نداریم و مضطربیم؟!

منظور از یاد و ذکر خدا این است که انسان همیشه یقین و توجّه داشته باشد که هیچ موجودی در عالم نمی تواند مستقلّ و جدای از خدای متعال منشأ اثر باشد. قرآن کریم با وجودی كه مؤمنان را به ياد خداوند دستور مي دهد و آن را مایه آرامش دل ها می داند اما آن را در ذكر زباني خلاصه نمي كند، بلکه عمل صالح و تقوا نیز نقش بسزایی دارند. این آرامش محصول عبوديّت محض حقّ تعالى است و مانند ساير ملكات روحى با تمرين و گذشت زمان حاصل مى شود.

«بیماریهای مقاربتی» و منع روابط آزاد جنسی ؟!

با پیدایش راههای مختلف بهداشتی برای پیشگیری از بیماریهای ناشی از روابط جنسی، آیا صحیح است که بگوییم چون روابط جنسی آزاد باعث بیماریهای جنسی می شود، پس حرام است؟

دلایل ممنوعیت روابط آزاد جنسی منحصر در بیماری های مقاربتی نیست و دلایل دیگری چون سسست شدن بنیان خانواده ها، سقوط شخصیت انسانی زن، سلب شدن امنیت روانی جامعه و چند عنوان دیگر از حکمت های این ممنوعیت هستند. در واقع امکان پیش گیری از بیماری های مقاربتی، فقط حکمتی از حکمت های چنین ممنوعیتی است که با منتفی شدن آن، اصل حکم منتفی نمی گردد. علاوه بر اینها بررسی میدانی واقعیت های موجود در جوامع آزاد نشان می دهد چنین شعاری نتوانسته سلامت جنسی شهروندان آن جوامع را از خطر بیماری های مقاربتی تأمین کند.

توجه به «ثبت اعمال» درمان بيماري ‌هاي زبان

توجه به ثبت و ضبط اعمال و گفتار چه تاثیری در درمان بیماری های زبان دارد؟

اگر انسان بداند كه عالَم محضر خداست و خدای بزرگ و فرشتگان نظاره گر او هستند و اعمال و گفتارش را ضبط می کنند هيچ وقت قول و يا عملى برخلاف رضاى او انجام نمى دهد. در لسان احادیث، «گفتار» هم جزء عمل محسوب شده و انسان بخاطر گفتارش عذاب می شود.

«تکبّر» از منظر عقل و منطق

«تكبّر» از نگاه عقل و منطق، چه جایگاهی دارد؟

تکبر از نظر منطق و عقل صفتی نکوهیده است؛ چرا که همه انسان ها بندگان خدا و از نظر آفرینش یکسانند و دلیلی ندارد که انسانی خود را از دیگران برتر بشمرد و به او مباهات کند. در واقع هر کس در وجود خود استعدادها و نقطه های روشن و مثبتی دارد و چنانچه خداوند به کسی موهبتی داده باشد این موهبت باید سبب شکر و تواضع وی گردد نه سبب کبر و غرور. از نظر عقل، عظمت و بزرگی تنها از آن خداست و انسانی که ذاتاً ضعیف و ناتوان است هیچگاه نمی تواند ادعای برتری داشته باشد.

ظالمانه بودن یا نبودن تشریع «حکم ختنه» در حق نوزادان چند روزه؟

حکمت وجوب سنّت ختنه چیست؟ آیا این به دلیل آفرینش عضوی اضافی در بدن انسان است؟! آیا ظالمانه نیست که نوزادی چند روزه را به عنوان یک سنّت، متحمّل یک عمل جراحی دردناک قرار داد؟!

اولا: ختنه از ابتلای نوزادان و شیرخواران به عفونت های دستگاه ادراری و عوارض مهلک آن که می تواند در دراز مدت باعث ازبین رفتن بافت کلیوی و نهایتاً نارسایی کلیه گردد جلوگیری می کند. همچنین اثرات ثابت شده ای در کاهش ابتلا به ایدز و سرطان آلت تناسلی و سرطان پروستات دارد. تحمّل درد موقت برای سلامت و ثمرات طولانی مدّت، دردناک و ظالمانه نیست.
ثانیا: پوسته جدا شده از آلت نوزاد در دوران جنینی و در آن شرایط زمانی و مکانی خاص، کارکردهای مفیدی برای بدن آسیب پذیر جنین دارد؛ لذا نه در آفرینش چیزی زیادی بود و نه در ادامه حیات ضرورت دارد.

گوشتهای حرام در اسلام

در اسلام خوردن چه گوشتهایى حرام است؟

بر اساس آیات قرآن، مجموعه ای از گوشت ها در اسلام تحریم گردیده است: همانند مردار، گوشت خوک، گوشت حیواناتى که طبق سنت جاهلیت به نام بت ها و اصولاً به غیر نام خدا ذبح شوند، یا خفه شده باشند، یا با شکنجه و ضرب جان دهند و یا به واسطه بیمارى از دنیا بروند، یا بر اثر پرت شدن از بلندى بمیرند، یا به ضرب شاخ مرده باشند، زیرا تا زمانى که رگ هاى اصلى گردن بریده نشود، خون به قدر کافى بیرون نخواهد ریخت، و با مردن حیوان، این خون مرکز انواع میکروب ها گردیده و جزء گوشت هاى سالم محسوب نخواهند شد.

نکات آموزنده داستان ایوب(ع)

داستان حضرت ایوب(علیه السلام) چه نکات آموزنده اى در بر دارد؟

1- حتى انبیاء بزرگ با سخت ترین آزمایش ها آزموده مى شوند. 2- در امواج حوادث، نباید نومید گشت. 3- وجود سختی ها در زندگى یک ضرورت است، برای شکوفا شدن استعدادها و تکامل انسان. 4- این ماجرا درس شکیبائى به مؤمنان است. 5- در سختی ها میزان صداقت و دوستى اطرافیان محک زده می شود. 6- دوستان خدا در بلا و نعمت، بیمارى و عافیت و فقر و غنا به یاد اویند. 7- نه از دست رفتن دارایی ها و روى آوردن مصائب، دلیل بى لطفى خداوند است و نه داشتن امکانات مادى دلیل بر دورى از ساحت قرب پروردگار.
 

دفاع از ولایت حتی در بستر بیماری

چگونه حضرت زهرا(سلام الله علیها) در بستر بیماری از حریم ولایت دفاع کردند؟

حضرت زهرا(س)  به هنگام عیادت زنان مدینه، خطبه اى جانسوز را در بستر بیمارى بیان کرد. این خطبه رنجنامه و حکایت از دل پر درد آن حضرت دارد. محور تمام سخنان حضرت، مسأله غصب خلافت، مظلومیت على(ع) و آینده شوم امت اسلامى به سبب این انحراف بزرگ است، و این بهترین نشانه عظمت، فداکارى و ایثار آن بانوى زنان جهان است.

آثار ایمان به خدا

تأثیر ایمان به خدا در زندگى فردى و اجتماعى انسان ها چیست؟

ایمان به آفریدگارى توانا و یگانه، در زندگى فردى و اجتماعى انسان آثار فراوانى دارد. انسان با ایمان به هنگام حوادث سخت، ایمان به خدا به یارى او شتافته و به او نیرو مى دهد و نور امید را در دل ها زنده نگه مى دارد. انسان با ایمان، وظیفه شناس، نیکوکار و با گذشت است. روان شناسان بر این باورند که، احساس نگرانی یکی از عوامل بیماریهای امروز است، نگرانی از حوادث آینده، مرگ، جنگ و فقر و...، همچنین معتقدند ایمان به خدا این نگرانیها را از روح انسان دور می کند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الرّضا عليه السّلام :

مَنْ کانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ

هر کس که عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.

بحارالانوار، ج 44، ص 284