از وظایف «سازمان وکالت» مي توان به دريافت، تحویل و توزيع وجوه شرعى، رسيدگى به اوقاف، راهنمايى و ارشاد شيعيان و مناظره با مخالفان، ايفاى نقش سياسى و نقش ارتباطى سازمان وكالت و كمك به نيازمندان و حل مشكلات شيعيان اشاره كرد.

«سخاوت» مانند ديگر فضايل اخلاقى، با تعليم و تربيت و انديشه و تفكّر و تمرين و ممارست حاصل مى شود. انسان بايد بداند كه اموال و ثروت ها، امانت هاى الهى هستند و هيچ كدام دوام و بقايى ندارند و بايد با بذل و بخشش، آن را در صندوق امانت الهى ذخيره كرد. از نظر عملى نیز هر قدر تمرين و ممارست بيشترى در اين زمينه شود، توفيق زيادترى در به دست آوردن اين فضيلت اخلاقى حاصل مى گردد؛ زيرا تكرار اعمال سخاوتمندانه به تدريج به صورت عادت و سرانجام به يك ملكه اخلاقى مبدل خواهد گرديد.

عبادت، تفسیر قرآن و تربیت شاگردانی مانند عبدالله بن عباس به عنوان سرآمدترین مفسر قرآن در میان اصحاب، پاسخگویی به سؤالات مسیحیان و یهودیان و دفع خطر شبهات آنان از جامعه اسلامی، بیان احکام شرعی پدیده های نوظهور، تلاش برای تأمین زندگی نیازمندان و بی نوایان، مشورت دادن به خلفای وقت برای رفع کردن مشکلات سیاسی روز، از جمله فعالیت های امام علی(ع) در دوران خلفا می باشد.

بعضى تصوّر مى كنند دادن نيمى از خمس به سادات یک نوع امتياز نژادى است؛ در حالي كه 1- نيمى از خمس كه مربوط به سادات است، مختص نيازمندان از آنان است، آنهم به اندازه احتياجات يك سال و نه بيشتر. 2- از آنجا که نيازمندان سادات و بنى هاشم حق ندارند از زكات چيزى مصرف كنند، به جاى آن این مقدار از خمس قرار داده شده است. بنابرین نيازمندان غير سادات مى توانند مخارج سال خود را از محلّ زكات بگيرند ولى از خمس محرومند و نيازمندان سادات مى توانند از محلّ خمس استفاده كنند، امّا حقّ استفاده از زكات را ندارند.

پول هم خوب است و هم بد! اگر به طور صحيح از آن استفاده شود، و آنچه مازاد بر نياز انسان است صرف نياز نيازمندان و فقرا گردد، بسيار خوب است. و اگر اختيار را از كف انسان بگيرد و آدمى را بفريبد بسيار بد است.

عبادات علاوه بر جسم، دارای روح نیز هستند؛ «انفاق» هم جسمى دارد و روحى؛ جسم انفاق كمكهاى مادّى و غير مادّى انسانهاى توانگر به نيازمندان است و روح آن، اخلاص و قصد تقرّب است. آنچه مهم است اين كه در كنار توجّه و عنايت به جسم عبادات، به روح آن هم توجّه كنيم. زيرا هم آنان كه فقط به جسم عبادات توجّه مى كنند و از روح آن غافلند در خطا و اشتباه اند، و هم آنان كه توجّهى به جسم عبادات ندارند، و به خيال خود فقط به روح عبادت نظر دارند، راه خطا و اشتباه را در پيش گرفته اند.

صمد در اصل لغت، به معنى شخص بزرگى است که همه نیازمندان به سوى او مى روند. و در آیه «الله الصمد» طبق روایات، مفهوم وسیع و جامعی دارد که همه صفات مخلوقات را از ساحتش نفی می سازد؛ چون همه صفات جزو صفات ممکنات و مخلوقات هستند و با این وجود خداوند از همه این ها برتر و بالاتر است.

بعضى تصور مى کنند دادن نیمی از خمس به سادات، یک نوع امتیاز نژادى محسوب مى شود. لکن اوّلاً: این پول منحصراً باید به نیازمندان آنان داده شود، آن هم به اندازه احتیاجات یک سال و نه بیشتر. ثانیاً: چون سادات مستمند حق ندارند چیزى از زکات مصرف کنند، به جاى آن، این سهم به آنان تعلق گرفته است. ثالثاً: اگر سهم سادات که نیمى از خمس است، از نیازمندى ساداتِ موجود بیشتر باشد، باید آن را به بیت المال ریخت و در مصارف دیگر مصرف نمود.