صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.

احادیث زیادی از پیامبر(ص) توسط افراد دروغگو و جاعل در باب فضایل خلفا و معاویه جعل شده، مانند: در بهشت هیچ درختى نیست مگر اینکه روى برگ آن نوشته شده است : لا إله إلاّ الله، محمّد رسول الله، ابوبکر صدّیق، عمر فاروق و عثمان ذوالنورین است. شب معراج داخل بهشت شدم و در آن جا سیبى دیدم که از حوریّه اى آویزان بود و گفت: من براى عثمان هستم که از روى ظلم و ستم کشته مى شود. اشخاص امین نزد خدا سه نفرند؛ من و جبرئیل و معاویه و... .

حديث «سدّ الأبواب» را  احمد بن حنبل، نسائى، حاکم نيشابورى، ضياء مقدسى، ابن حجر هيتمى و سيوطي، از زيد بن ارقم نقل نموده اند، کما اينکه بسياري از علماي اهل سنت اين حديث را از گروهي از صحابه از جمله  امام على بن ابى طالب(ع)، عمر بن خطّاب، سعد ين ابي وقّاص، ابن عباس، جابر بن عبدالله انصارى، انس بن مالک، حذيفة بن اسيد، عبدالله بن مسعود، امّ سلمه، عايشه و دیگران نقل نموده اند.

حديث «اخوت» را قریب به هفتاد تن از علماى اهل سنت از جمله: ترمذى، نسائى، ابن ماجه، ابن عبدالله، ابن عساکر، طبرى، ابونعيم اصفهانى، هيثمى و... نقل نموده اند.

این روایت بی اعتبار است. چون: 1- شبابه دشمن اهل بیت بود. و طبق گفته بخارى و نسائی، حدیث فرات بن سائب غیر مقبول و متروک است. همچنین عجلى و ابن حجر می گویند: میمون بن مهران، کینه على را در دل داشت. 2- رفت و آمد ابوبکر میان پیامبر(ص) و خدیجه، در هیچ یک از کتب سیره و تاریخ ثبت نشده. 3- روایت تقدم اسلام ابوبکر قبل از ولادت على(ع)، را تعدادى از حافظان، ضعیف دانسته اند. 4- در روایات مختلفی از پیامبر(ص) آمده که نشان می دهد علی(ع) اولین مسلمان بوده.

پیامبر(ص) در حدیثی -که نزد مسلمانان قطعی است- می فرماید: «حسن و حسین(ع) دو سرور جوانان اهل بهشت هستند» و بسیاری از علمای اهل سنت مثل تِرمذى، ابن ماجه، احمد بن حنبل، حاكم نيشابورى، نسائی و... آنرا  نقل کرده اند.

ذهبی نوشته: وى از رجال و راویان صحیح ابوداود و نسایى مى باشد و توثیق وى را از ابن معین نقل کرده و به نقل از احمد گفته: هاشم عیبى ندارد، خریبى و پسرش، على بن هاشم و جماعتى از اعلام از او حدیث نقل مى نمایند.

برخى از مورخین مورد قبول اهل سنت که مضمون واقعه«یوم الدار» را نقل کرده اند عبارتند از: ابن اثیر، طبرى، ابن کثیر دمشقى، ابو الفداء، حلبى، زینى دحلان، ابن ابى الحدید، ابوجعفر اسکافى، نووى، خازن، بغوى، ابن کثیر، ابن عساکر، متقى هندى، حاکم حسکانى، نسائى، گنجى شافعى، زرندى حنفى، هیثمى، حموى، سیوطى، جرجى زیدان، احمد بن حنبل، حاکم نیشابورى، سبط بن جوزى، ابن سعد و دیگران. به گفته علامه امینی آنقدر اسناد روایت قوی است که مورخان آنرا مسلم دانسته و به صورت شعر و نثر آورده اند.

بیشتر علماى معروف اهل سنت مانند: محمد بن اسحاق، ابوداوود طیالسى، ابن سعد، ابن ابى شیبه، احمد بن نبل، بخارى، مسلم، ابن ماجه، ابن حبان، ترمذى، ابوبکر بزار، نسائى، ابویعلى موصلى، طبرانى، خطیب بغدادى، ابن مغازلى شافعى، بغوى، ابن عساکر، خوارزمى، فخر رازى، مبارک بن اثیر، ابوالحسن ابن اثیر، ابن طلحه قرشى، سبط بن جوزى، نووى، ابن قیم جوزیّه، یافعى، ابن کثیر دمشقى، خطیب تبریزى، ابن صباغ مالکى، دیار بکرى، متقى هندى، احمد بن زینى دحلان، محبّ الدین طبرى و دیگران حدیث منزلت را نقل کرده اند.

او در سال 195 زاده شد. از عبیدالله بن موسى و ابونعیم و... حدیث شنید. از اساتیدش مى توان به، صفّار و یونس بن عبدالاعلى و عبدة بن سلیمان مروزى و ربیع بن سلیمان مرادى اشاره کرد؛ از صاحبان سنن، ابوداوود و نسائى، از وى حدیث نقل کرده اند. وى یکى از پیشوایان حافظ حدیث و از دانشمندانِ دقیق در ثبت و ضبط احادیث بوده، او به دانش مشهور و به فضل مذکور است. وى در سال 275 یا 277 در شهر رى، از دنیا رفت.