یکی از برنامه هاي امام زمان(عج)، بعد از اجرای عدالت، «رفاه اقتصادی» جامعه می باشد؛ زیرا اجراى عدالت براى از بین بردن روابط ظالمانه و غاصبانه است تا قدرتمندان حق ضعيفان را نخورند و آنان را محروم نسازند. امام باقر(ع) می فرماید: «براى او [قائم ما] گنج ها آشكار مى گردد ...».

در زيارت نامه ها و رواياتى كه درباره حضرت مهدى(عج) و عصر ظهور رسيده به زندگى اصيل و درست انسان در پرتو فروغ جاودانه تعاليم امام مهدى(عج) اشاره شده است. در زيارتى درباره ایشان مى خوانيم: «سلام بر بهار زندگى مردمان و طراوت روزگاران».

مقصود از امامتى که خدا به ابراهیم و ذریه او عطا کرد غیر از نبوت بود، چون قبل از این بشارت، نبوت را داشت. و این مقام به ظالمین نمی رسد؛ زیرا هدف از نصب امام، تجسّم بخشیدن به شریعت الهى در جامعه است و اگر کسی بخشى از عمر خویش گنهکار باشد، آماج انتقادها قرار مى گیرد و سخنش نافذ نمی باشد. پس عقل حکم مى کند که امام در تمام دوران عمر از هر پلیدى و گناه پاک باشد و حتی اگر قبلا گناه کرده ولی توبه کرده هم طبق آیه شایستگی مقام امامت را ندارد.

امام علی(ع) ضمن خطبه ای با اشاره به حوادث آخرالزمان مى فرمايد: «آگاه باشيد! فردا ـ همان فردايى كه حوادثى با خود مى آورد كه شما نمى دانيد ـ كسى بر شما حكومت خواهد كرد كه از غير آن طايفه آتش افروزان جنگ هاى خونين و ظالمانه است، و او عمّال حكومت هاى ظالم پيشين را بر اعمال بدشان كيفر مى دهد. در آن زمان، زمين گنج هاى درونش را بيرون مى ريزد و كليدهايش را تسليم وى مى كند، آن وقت او روش عدالت گسترى را به شما نشان مى دهد، كه چگونه است و آنچه را از كتاب و سنت مرده است زنده مى كند».

اگرچه در روايات، به ياران محدود امام زمان(عج) يعنى 313 نفر اشاره شده؛ ولى پيروزى آنان بر مستكبرین به رهبرى حضرت از جهاتى دور از انتظار نيست؛ زيرا در روايات به ياران ديگرى در حدود ده هزار نفر اشاره شده است و خداوند ضمانت كرده تا گروه اندك را در صورت استقامت بر گروه کثیر پيروز گرداند. هم چنين ظهور حضرت زماني اتفاق مي افتد كه اوضاع و احوال اجتماعى، اخلاقى و سياسى كاملاً مساعد باشد و همه ملتها از نظام هاى مختلف و قتل و غارت ها به تنگ آمده باشند.

روايات عصر «ظهور» بر دو دسته اند: بخشى مربوط به کشتار و فتنه هاى قبل ظهور است و ارتباطى به دوران ظهور ندارد؛ و بخشي ديگر مربوط به زمان ظهور و حكومت امام زمان(عج) است كه در آنها بر قتل و خونريزى در آن زمان تأكيد شده است؛ زيرا مسلماً اين واقعه عظيم بدون برطرف كردن موانع و دشمنی ها ميسر نخواهد شد؛ ولی به گواه تاريخ، معصومين(ع) سعى داشته اند امور را به طور عادى و از مسير طبيعى انجام دهند و حتى الامكان دست به شمشير نبرند؛ زيرا هدف ارشاد و هدايت مردم است؛ علاوه بر اينكه وقتي شرایط جوامع بشری برای پذیرش حکومت عدل الهی فراهم شود، دلیلی برای كشتارهای گسترده باقی نمی ماند.

مخالفان شیعه تهمت موروثی بودن حکومت نزد شیعه را بیان کرده اند. در پاسخ باید گفت مقصود از انتخاب اوصیای پیامبران از نسل آنها این است که خداوند به آنها قابلیت این جانشینی را داده است نه اینکه به صرف فرزند بودن چنین عنوانی را به ارث برند. قرآن مجید در سوره های نساء و بقره به ارث برده شدن حکومت توسط آن فرزندانی از انبیاء که چنان قابلیتهایی داشته باشند را تایید نموده است. ضمن اینکه ادامه وصایت و امامت در نسل نبوت آثار بسیار مثبت تربیتی و اجتماعی برای آن وصی و جامعه دارد. 

طبرى از ابو جناب کلبى نقل مى کند که على(ع) در قنوت نماز صبح عده اى را لعن مى نمود؛ وى مى نویسد: «على(ع) در قنوت نماز صبح مى گفت: خداوندا! معاویه و عمرو[عاص] و أبو الأعور سلَمى و حبیب[ابن مسلمة] و عبدالرحمن بن خالد و ضحّاک بن قیس و ولید را لعنت کن».

خداوند در قرآن، از اطاعت پیشوایان فاسق و ستمگر نهی کرده و می فرماید: «خداوند به او[ابراهیم] فرمود: من تو را به پیشوایى برگزیدم. ابراهیم عرض کرد: این پیشوایى به فرزندان من نیز خواهد رسید؟ خداوند فرمود عهد من هرگز به ستمکاران نخواهد رسید». هم چنین خداوند جهنم را عقوبت اعتماد به ستمگران دانسته و می فرماید: «بر ستمکاران تکیه ننمایید، که موجب مى شود آتش شما را فرا گیرد». از سویی دیگر خداوند می فرماید: «بر طاعت حکم پروردگار شکیبا باش و از مردم بدکار یا کفر پیشه اطاعت مکن».
 

مطابق آيات قرآن، براى امامت معناى جامع و کاملى است که مرجعيت دينى و سياسى از شئونات آن به حساب مى آيد. به برخي  مضامين آيات  قرآن درباره امامت اشاره مى کنيم: 1 ـ امامت عهد الهى است. 2 ـ جعل امامت به امر خداست و آن را براى هر کس که قابل بداند قرار مى دهد و اين به جهت عظمت مقام و منزلت امامت است. 3 ـ اطاعت مطلق از امام معصوم، در راستاي ولايت کلي و مطلقه الهى بر تمام آفرينش است. 4 ـ امامت، روح تمام دستورات اسلامي را تشکيل مي دهد. 5 ـ هدايت موجودات نيز توسط امام مي باشد.