علاوه بر مسلمانان، مسيحيان نير قائل به «معراج» هستند. مطالعه عهدين نشان مى‌دهد كه مسيحيان، «معراج» را درباره مسيح بصورت عجيبى معتقدند، آنها مى‌گويند: مسيح پس از اين كه مرده بود و دفن شده بود! از «قبر» بيرون آمد و بر شاگردانش ظاهر شد به آسمان «صعود» كرد و اکنون در نزد «خداى پدر!» زندگي مى‌كند.

طبق بيان انجيل‌ها در آخرين شب زندگى مسيح(ع) عده بسيارى با راهنمايى يهودا او را دستگير كردند. وقتي از او پرسيدند: آيا تو پسر خدا هستي؟ پاسخ داد: «من هستم و پسر انسان را خواهيد ديد كه بر طرف راست قوت نشسته، در ابرهاى آسمان مى‌آيد». اين سخن كه متضمّن ادعاى فرزندى خدا يا متضمّن دعوى نبوّت بود كافي بود تا حكم تكفير و قتلش را صادر كنند. جمعيت او را براى مصلوب ساختن بيرون بردند و به همراه دو نفر دزد، به دار آويختند چيزى نگذشت كه آوازى بلند در داد و جان داد و يوسف نامى جسد عيسى را تحويل گرفته و به خاك سپرد.

امروزه صلیب مسیح و نقش آن در نجات بشریت نقطه ی محوری در تعالیم مسیحیت است. صلیب (چلیپا) به تدریج جای خود را در فرهنگ مسیحیت به صورت نمادی باز کرد و می توان آن را چون تثلیث از آثار نفوذ فرهنگ های بیگانه در جامعه ی مسیحیت دانست. برخی قراین نشان می دهد که صلیب از زمان پیوند خوردن کلیسا و حکومت در زمان کنسانتین اهمیت یافته است: «در هم آمیختن نمادهای مسیحیان و چند خدایان و بت پرستان از ویژگی های خاص دوران کنسانتین بوده است». 

در منابع اسلامی، خداوند رسول خود را قبل از عملی شدن توطئه قتل وی به آسمان برده است؛ خداوند در آیات 157 و 158 سوره نساء می فرماید: «آنان او را نکشته و مصلوبش نکردند، لیکن امر بر آنان مشتبه شد ... و یقیناً او را نکشتند، بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد و خدا توانا و حکیم است».

همچنین قرآن کریم بازگشت عیسی(ع) را از علائم نزدیک شدن قیامت دانسته است: «و او سبب آگاهى (و نشانه اى) بر روز قیامت است.[زیرا نزول عیسى گواه نزدیکى رستاخیز است]؛ هرگز در قیامت تردید نکنید».

قرآن مجید در آیه 157 سوره نساء مى فرماید: «و مى گفتند: ما مسیح عیسى بن مریم رسول خدا را کشته ایم. آنها هرگز نه مسیح را کشتند و نه به دار آویختند، بلکه دیگرى را که شباهت به او داشت اشتباهاً به دار زدند».

آئين مسيحيت در مباحث اساسي انسان و جهان مي‌گويد: انسان در بهشت از فرمان خدا سرپيچى كرد و صفات اوّليه خود را از دست داد. خدا، رستگارى و نجات او را در فداكارى خونين پسرش تشخيص داد. حضرت عيسى(ع) پس از تولد و رنج كشيدن و برقرارى كليسا كه انتشار آيين او را در عالم ادامه مى‌دهد مصلوب گرديد. انسان مى‌تواند خود را نه با وسيله شايستگي كه با وسيله فداكارى نجات دهد. انسان پس از مرگ پاداش و يا مجازات خود را خواهد ديد و پس از اتمام دنيا و رستاخيز اجساد يك محاكمه عمومى شروع خواهد شد.

کتاب مقدس می گوید: که مریم(س) در زمان مصلوب شدن عیسی(ع) در کنار وی حضور داشت. منابع اسلامی می گوید: مریم(س) در حیات عیسی(ع) از دنیا رفت و ایشان خود غسل تعیمد مادر را بر عهده گرفت. باور به صعود مریم به آسمان، نخستین بار در برخی از نگارش های قرن چهارم مشاهده شده و به تدریج در اواخر قرن هشتم مقبولیت عام می یابد. از قرن هفدهم به بعد، در کلیسای غرب فشار زیادی برای تعریف این باور به صورت اصلی ایمانی وجود داشت تا اینکه در سال 1950 پاپ پیوس دوازدهم این باور را جزو اصول ایمانی تعریف کرد.