عقيده حلول خداوند در حضرت مسيح(ع) به اين دليل باطل است كه لازمه آن دارا بودن مكان و نياز و حاجت به آن است كه براى واجب الوجود غير ممكن است؛ اعتقاد به حلول خداوند در چيزى سرانجام به نوعى از شركت مى انجامد و باعث خروج از سلك موحدان عالم مي شود.

چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان»، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است و «تورات» اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، اما عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است. همچنین در «انجیل» نیز نصّی بر حرمت تعدّد زوجات وجود ندارد و حرمت تعدّد زوجات در قوانین کلیسا، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد.

از برخى عبارات اناجيل به دست مى آيد كه وقت ملكوت آسمان ها كه همان حكومت عدل جهانى توحيدى بر روى زمين است، در «آخرالزمان» می باشد. حضرت عيسى(ع) در مورد مقدمات برپايى ملكوت خداوند مى گويد: «و زود است كه خبر از جنگ ها و شايعات بشنويد مبادا كه فزع كنيد؛ زيرا حدوث آنها حتمى است ولى نهايت عالم نخواهد بود». اين مطلب موافق رواياتى است كه از رسول اكرم(ص) رسيده و می فرماید : «مهدي در آخر الزمان خروج خواهد نمود».

از اناجیل استفاده مى شود كه حكومت حضرت مهدى(عج) كه از آن به ملكوت آسمان ها يا ملكوت خداوند براى فرزند انسان تعبير شده تمام روى زمين را فرا خواهد گرفت. در انجيل «لوقا» آمده است: «در آينده مردمى از شرق و غرب و شمال و جنوب زمين آمده و بر سر سفره، در ملكوت خداوند خواهند نشست». در احاديث اسلامى نيز به اين موضوع اشاره شده از جمله در روايت امام باقر(ع) آمده كه حكومت او مشرق و مغرب عالم را فرا خواهد گرفت.

در اناجيل مسيحيان اوصافى براى ياران منجى بشريت ذكر شده است. از جمله: اطاعت مطلق از منجی، عمل به وظیفه و اوامر و نواهی الهی و استضعاف؛ در انجيل «لوقا» آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زيرا براى شماست ملكوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زيرا در آينده سير خواهيد شد. خوشا به حال شما اى گريه كنندگان؛ زيرا در آينده خندان خواهيد شد».

در اناجیل به برخی علائم «ظهور منجی» اشاره شده است. مانند: غير مترقبه بودن ظهور و اینکه قبل از آن، خبر از جنگ ها و فتنه ها منتشر می شود و اینکه امتى بر امتى و مملكتى بر مملكتى قيام می كند و زلزله هاى شديد و گرسنگى ها و قحطى ها در مكان هاى زيادى به وقوع می پيوندد و نشانه هاى بزرگى حادث مي گردد.

آئين مسيحيت همه انسان‌ها را ذاتا گناهكار مي‌داند؛ چراكه مبدأ پيدايش گناه مربوط به والدين اوّل ماست و به این دلیل هيچ كس بدون گناه نمى‌باشد. با گناه آدم(ع)، گناه داخل جهان گرديد و با گناه، مرگ نصيب همه گرديد و عيسى مسيح(ع) جان خود را فدا كرد تا گناهان بشر بخشيده شود. بنابراين نسل بشر يك نسل گناهكار است و اين گناه ارثى و بى‌دليل است و به همه جهان نيز سرايت كرده است!!!

از جمله عوارض اعتقاد به بخشش نوع انسان از گناهان به واسطه قرباني شدن مسيح(ع) آن است كه گناهكار نشان دادن همه مردم، آن هم يك گناه ذاتى، لطمه شديدى به شخصيّت انسان مى‌زند و ناراحتى شديد درونى در او ايجاد مى‌كند. عيب ديگر آن اين است كه توده مردم به خاطر گرفتار شدن به شهوت و تمايل به اشباع آن و راضي نگاه داشتن خود ناچارند به سراغ كشيش‌ها بروند تا گناهان آنها را مورد بخشش قرار دهند و اين مسأله رونق كاملى به دکّان و دستگاه كليسا مى‌بخشد.

جمعى از روشنفكران مسيحى اخيراً به خوبى دريافته‌اند كه مسيحيّت با قيافه كنونى و اعتقادى كه به مسأله فداء و نجات گناهكاران در پرتو خون عيسى(ع) دارد، نه تنها قادر به اصلاح افراد فاسد نيست، بلكه عامل مؤثّرى در توسعه فساد خواهد بود و اين موضوع و آنچه لازمه آن است با شؤون يك مذهب پاك نمى‌سازد، بدين رو به فكر چاره‌جويى برآمده و تفسيرهايى براى موضوع مزبور ذكر كرده‌اند كه آن را به صورتى معقول جلوه دهند.

بسيارى از اصول معارف مذهبى مسيحيت، مخصوصاً عقيده آنها درباره خدا و شخص عيسى و توحيد و تثليث، بسيار گنگ و مبهم است و سرچشمه و علّت اساسى اين موضوع دو چيز است: يكي اين‌كه مسيحيّت با گذشت زمان دستخوش تغييرات و تحوّلات فراوانى شده است و دوم اين‌كه چون بخشى از اعتقادات آنها قيافه قرون وسطايى و غير منطقى داشته و در عصر حاضر قابل قبول نبوده است به ناچار آن را به صورتى روزپسند درآورده‌اند.