علاوه بر مسلمانان، مسيحيان نير قائل به «معراج» هستند. مطالعه عهدين نشان مى‌دهد كه مسيحيان، «معراج» را درباره مسيح بصورت عجيبى معتقدند، آنها مى‌گويند: مسيح پس از اين كه مرده بود و دفن شده بود! از «قبر» بيرون آمد و بر شاگردانش ظاهر شد به آسمان «صعود» كرد و اکنون در نزد «خداى پدر!» زندگي مى‌كند.

روایات «معراج» به چهار گروه تقسیم می شود؛ 1- روایاتى که به خاطر متواتر بودن قطعى است، مانند؛ اصل مسأله معراج. 2- روایاتى که مشتمل بر مسائلى است که هیچ مانع عقلى از قبول آن نیست. 3- روایاتى که ظاهر آن با اصول اسلامى منافات دارد، ولى قابل توجیه است، مانند؛ دیدن برخی بهشتیان و دوزخیان. 4ـ روایاتى که مشتمل بر مطالب باطلی است که به هیچ وجه قابل قبول نیست، مانند؛ دیدن خدا.

ظاهر آیات قرآن(سوره اسراء و نجم) و مشهور بین علمای شیعه و سنی این است که این امر، در بیدارى صورت گرفته، و جنجالی که مشرکان بعد از شنیدن آن به پا کردند نیز گواه بر آن است؛ و روایت حسن بصری و عایشه که معراج را در خواب و روحانی دانسته، ظاهراً جنبه سیاسى داشته و براى خاموش کردن جنجالى بوده است که درباره این مسأله در میان عده اى به وجود آمده بود.

طبق آیات (سوره اسراء و نجم) و روایات وارده، هدف از معراج این بوده که روح پیامبر(ص) شگفتى هاى عظمت خدا را در سراسر جهان مشاهده کند و درک تازه اى براى هدایت انسان ها بیابد و به فرشتگان و ساکنان آسمان نیز با قدم گذاشتن پیامبر(ص) در میان آنها، توجه و احترام شده باشد. لذا لاطائلات برخی دانشمند نمایان مثل «گیورگیو» و.. که هدف معراج را دیدار خدا و امثال آن می دانند، صحت ندارد.

«معراج» با استمداد از قدرت خداوند نه از نظر استدلالات عقلى غیر ممکن است و نه از نظر موازین علم روز، و خارق العاده بودن آن را نیز همه قبول دارند، بنابراین، هر گاه با دلیل قاطع نقلى ثابت شود، باید آن را پذیرفت.

غیر از اسراری که پیامبر(ص) در آن شب، از آن آگاه شد ، این گفتگو از بحث محبت شروع مى شود و با بحث توکل و رضا و اعمالی که مقرب انسان به خدا هستند و اهمیت رسیدگی به محرومین و توجه به آخرت و دوری از دنیا و اهل آن ادامه می یابد و بعد اوصاف بهشتیان و جهنمیان مطرح می شود و ... .

طبق آیه 1 سوره اسراء و آیه 13 تا 18 سوره نجم و روایات متعدد، معراج بعد از سیر از مکه به مسجدالاقصی و در همان شب صورت گرفته و در بیداری و به صورت جسمانی بوده و در سال دهم بعثت، شب 27 رجب و یا سال دوازدهم، شب 17 رمضان بوده است.