اولا: سخن خداوند در آیه 20 سوره انعام سخنی جدلی و در پاسخ عقیده باطل مشرکین بوده و منطبق با منطق آنها بوده، نه اینکه سبب فرزند نداشتن خداوند منحصر در همسر نداشتن او باشد! چرا که همسر گزیدن براى خداى تعالى معقول نيست، زیرا همسرگزینی از عوارض موجودات جسمانی و مادی است و او از چنین عوارضی پاک و منزه است.
ثانیا: کلام حضرت مریم(س) کلامی ناظر به شیوه های طبیعی تولد فرزندان انسان است و منافاتی با اراده الهی ندارد. حضرت مریم(س) در اين حال تنها به اسباب عادى مى انديشيد، در حالی که نظام عالم طبيعت مخلوق خدا و محكوم فرمان او است و هر گاه بخواهد مى تواند اين نظام را دگرگون سازد و به وسيله اسباب و عوامل غير عادى‏ موجوداتى را بيافريند.
ثالثا: هدف از تولد حضرت عیسی(ع) از مادری بدون همسر اين بوده كه خداوند بشرى به وجود آورد كه مظهر قدرت او باشد و از اين طريق حجّت را بر ملّت لجوج بنى اسرائيل كه زير بار دعوت دیگر پيامبران پس از حضرت موسى(ع) نمى رفتند، تمام كند و از آنجا که حکمت خاصی دارد، نمی توان داستان آن را به عنوان نقض دیگر آیات قرآن در چگونگی تولد فرزندان انسان در نظر گرفت.

رعایت حجاب منحصر به آموزه های اسلامی و پیروان این دین نیست. در آیین زرتشت تحکیم پایـه های خـانواده و پوشـیدگی زن همواره مـورد توجّه و توصیه بوده است. به گواهی نقاشی ها و نگارگری های باقی مانده از دوران ایران باستان، زرتشتیان‌ در طول تاریخ پوشـش کـامل داشته اند.
در کتاب مقدس یهودیان، تفاسیر آن و شریعت برآمده از آنها روایت های تاریخی و احکام بسیار متنوعی راجع به لزوم پرده پوشی زنان و مقررات مربوط به شیوه تعامل خانوادگی و اجتماعی آنها و پوشش شان وجود دارد.
در آیین مسیحیت نیز حجاب امری رايج و مورد تأکيد بوده است. سيره عملی‌ مسيحيان‌ درصدر‌ مسيحيت تایید کننده فرهنگ رعايت حجاب‌ در اجتماعات است. نقش نگاری مریم مقدس با شنل پوشیده نیلی رنگ و لباس کاملا پوشیده و بلند راهبه های مسیحی نیز یکی دیگر از نمودهای فرهنگ حجاب نزد مسیحیان است.

قرآن کریم مریم(س) را بانوی برگزیده ی خدا، بانوی پاک و مطهر، بهترین زنان عصر خود، مظهر عفاف، الگوی مؤمنان، دختری عابد، بسیار راستگو و هم سخن با فرشتگان دانسته و می فرماید: «فرشتگان گفتند: اى مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته و بر تمام زنان جهان، برترى بخشیده است...». منابع اسلامی، وفات حضرت مریم(ع) را پیش از به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی (ع) دانسته از این رو حضور مریم (ع) در مراسم به صلیب کشیده شدن فرزندش واقعیت ندارد.
 

چگونه ممکن است عایشه افضل و برترین زنان پیامبر(ص) باشد، با این که طبق حدیث صحیحى که خودش نقل کرده است، پيامبر(ص)، حضرت خديجه(س) را برترين بانوان خود می دانست؛ ضمن اینکه این مطلب از روایاتی که درباره چهار زن برگزیده عالم وارد شده نیز فهمیده می شود.

آیاتی که برگزیدگی حضرت مریم بر زنان عالم را بیان کرده مبنای پذیرش روایاتی شده که از آنها افضلیت حضرت مریم برداشت می شود. لکن مراد از«عالمین» در قرآن که در موارد دیگر از جمله درباره بنی اسرائیل نیز به کار رفته، مردم همان عصر است. ضمن اینکه روایاتی وجود دارد که به افضلیت حضرت فاطمه بر همة زنان تصریح شده. و در بسیاری از روایات، حضرت فاطمه(س) را به عنوان برترین بانوی دو عالم یا بدون استثناء سرور زنان اهل بهشت معرفی نموده است. و حتی در روایتی به خصوص فاطمه(س) را برتر از مریم معرفی می کند.

طبق آیات و روایات، حضرت فاطمه(س) کوثر فیض بخشی است که پاکیزه و برگزیده خداست و سرور زنان عالم و پاره تن پیامبر(ص) است و خشم و رضای او خشم و رضای پیامبر(ص) و خدا می باشد که بر عصمت او دلالت دارد.

در کتاب مقدس استثنائی بودن شخصیت مریم(س) به دلیل آن است که فرزندی موعود را آبستن شده است، نه به دلیل شخصیّت خودش. همچنین برخورد سرد عیسی(ع) با مادر در گزارش انجیل، نشان می دهد که مریم(س) شخصی معمولی است نه استثنایی. با وجود این در طول تاریخ مسیحیت علاوه بر آن که مریم(س) گاه مورد پرستش گروهی از مسیحیان قرار گرفته است، بانوی باکره و بدون گناه شناخته می شود که پس از مرگ چون فرزندش به آسمان عروج کرده است.

کتاب مقدس می گوید: که مریم(س) در زمان مصلوب شدن عیسی(ع) در کنار وی حضور داشت. منابع اسلامی می گوید: مریم(س) در حیات عیسی(ع) از دنیا رفت و ایشان خود غسل تعیمد مادر را بر عهده گرفت. باور به صعود مریم به آسمان، نخستین بار در برخی از نگارش های قرن چهارم مشاهده شده و به تدریج در اواخر قرن هشتم مقبولیت عام می یابد. از قرن هفدهم به بعد، در کلیسای غرب فشار زیادی برای تعریف این باور به صورت اصلی ایمانی وجود داشت تا اینکه در سال 1950 پاپ پیوس دوازدهم این باور را جزو اصول ایمانی تعریف کرد.

قرآن کریم در سوره ی مائده، آیه ی 116، مسیحیان را به پرستش مریم(س) متهم کرده است؛ امّا بیشتر مسیحیان این اتهام را قبول ندارند. اولین نص صریح از خود مسیحیان، که سخن از پرستش مریم(س) به میان می آورد کتاب «السواعی» از کتاب های ارتدوکس روم است. لویس شیخو از پدران کلیسایی نیز در مقاله ای در مورد کنیسه های شرق می نویسد: «عبادت مریم(س) باکره، مادر خداوند، در کلیسای ارمنی شرق از مشهورات است.» و سپس می افزاید: «کلیسای قبطی به پرستش مریم(س) شهرت یافته است».

به اعتقاد مسلمانان، مریم(س) مظهر عصمت و پاکدامنی، صداقت و عبودیت است.  پدرش عمران نبی(ع) قبل تولد مریم از دنیا رفت. مادرش او را برای خدمت به خانه خدا گماشت. سرپرستی او بواسطه قرعه به زکریای پیامبر(ع) واگذار شد. پرورش مریم (س) به گونه ای خارق العاده و نیکو بود که خداوند آن را به خود نسبت داده است. زکریا برای مریم(س) مکانی دور از نگاه مردان در معبد ساخته بود تا با فراغت خیال به عبادت بپردازد. خداوند از مریم در محرابش با غذای مخصوص  پذیرایی می کرد.