برخی لزوم اذن پدر در ازدواج دختر را مانع استقلال و آزادی زن می دانند. در پاسخ به این شبهه باید گفت: اولا این مساله نزد فقها اختلافی است. ثانیا کسانی که اذن پدر را در نکاح دختر شرط می دانند، در صورت نکاح، آن را باطل نمی دانند. ضمن اینکه اگر اسلام دختر را قاصر می دانست، به دختر بالغ رشید استقلال اقتصادی نمی داد و معاملات او را صحیح نمی دانست. آری اذن پدر موضوعی روان شناسانه است؛ زیرا مرد بنده شهوت و زن اسیر محبت است، و دختران دم بخت زمزمه های محبت مردان را زود باور می کنند و به دام می افتند.

تعدّد همسران پیامبر(ص) که غالبا باکره هم نبودند، حکمتها و مصالح دقیقی داشت، از جمله: انگیزه انسانی و عاطفی، در مورد زنانی که اسلام آورده و هجرت کرده و سپس همسران آنها مرده یا شهید شده بودند و نیاز بود کسی به لحاظ مادی و اقتصادی متکفّل سرپرستی یتیمان بازمانده آنها شود؛ ترویج فرهنگ نگه داری از فقیران، مساکین و آبرومندان در بین مسلمانان؛ شکستن سنتهای جاهلی؛ آزاد سازی اسیران و بردگان و انگیزه های سیاسی و امنیتی (که با ازدواج با دختران قبائل حاصل می شد)، اهداف ایشان از این ازدواج ها بود.

اختلاف کلیسای ارتدوکس شرق و کاتولیک رومی از تقسیم بندی جغرافیایی و موضوع کوچک هم رتبه بودن اسقف اورشلیم و اسقف روم آغاز شد، اما کم کم به برخی مسائل اعتقادی و آموزه های مذهبی کشیده شد، مانند: 1- صدور روح القدس از پدر یا از پدر و پسر. 2- عصمت پاپ و مقامات کلیسایی. 3- مسئله تجرد مقامات روحانی. 4- باکره بودن حضرت مریم(س) تا پایان عمر. 5- منابع و مآخذ اصول اعتقادی. 6- مسئله فدیه. 7- اجرای رسوم هفتگانه.

در کتاب مقدس استثنائی بودن شخصیت مریم(س) به دلیل آن است که فرزندی موعود را آبستن شده است، نه به دلیل شخصیّت خودش. همچنین برخورد سرد عیسی(ع) با مادر در گزارش انجیل، نشان می دهد که مریم(س) شخصی معمولی است نه استثنایی. با وجود این در طول تاریخ مسیحیت علاوه بر آن که مریم(س) گاه مورد پرستش گروهی از مسیحیان قرار گرفته است، بانوی باکره و بدون گناه شناخته می شود که پس از مرگ چون فرزندش به آسمان عروج کرده است.

از عبارات کتاب مقدس چنین  به دست می آید که مریم(س) پس از تولد عیسی(ع)، به نکاح یوسف نجّار درآمده است. همچنین بنابر اشارات کتاب مقدس، عیسی(ع)  برادران و خواهرانی داشته است. پروتستان ها با تکیه بر متن کتاب مقدس معتقد به دوشیزگی مریم(س) تا زمان تولد عیسی (ع) هستند. و می گویند مریم پس از تولد عیسی (ع) دارای چهار پسر و چندین دختر شد. امّا کاتولیک ها و ارتدوکس ها مریم(س) را تا پایان عمر باکره می دانند و متون کتاب مقدس را تأویل می کنند.

ازدواج موقت دارای شرایط و احکامی است، همانند؛ زوجین با اختیار، یکدیگر را به همسرى انتخاب می کنند، هم چنین صیغه عقد با لفظ «نکاح» و «ازدواج» یا لفظ «متعه» باید جارى شود و اگر زوجه باکره است اجازه ولى لازم است. از سویی مدت عقد و مهریه باید دقیقاً تعیین شود که پایان مدّت به منزله طلاق است و هرگاه آمیزش صورت گرفته باشد، زن باید به میزان دو بار عادت ماهانه عدّه نگه دارد. از طرفی فرزندان متولّد شده از عقد موقّت همانند فرزند عقد دائم، باید تحت تکفّل پدر یا مادر باشند و هزینه هاى آنها باید پرداخت شود.

ازدواج های پیامبر(ص) هرگز جنبه جنسی نداشته است؛ زیرا غالبا در سن پیری حضرت بوده و تا 53 سالگی، جز خدیجه همسری نداشتند و جز عایشه -که ازدواج با او هم جنبه سیاسی داشته- بقیه همسرانش بیوه بودند. بلکه این ازدواج ها، بر اساس ویژگی ها و شرایط قبیله ای آن زمان، در بسیارى از موارد جنبه سیاسى داشته؛ و گاهی براى کاستن از عداوت، یا جلب محبت اشخاص و یا اقوام متعصب بوده و یا براى شکستن سنت های جاهلى انجام شده است.