استدلال هایی که راجع به این موضوع با توجه به آیات قرآن نقل شده، هیچ کدام درست و منطقی نیستند. آیه نقل شده از سوره سجده اشاره به موضوعاتی چون توحید و معاد دارد و چنان برداشتی از آن با الفاظ و واژه های استفاده شده در این آیه هیچ مناسبتی ندارد. آیه نقل شده از سوره یوسف نیز اخطاری به مشرکان است که به آنها یادآور می شود هنگام رسیدن وقت عذاب، تأخیری در نزول آن وجود نخواهد داشت و راه فراری از آن نیست. 

طرفداران عدم تغيير اخلاقيات به رواياتى تمسّك جسته اند كه از آنها چنين بر مى آيد كه اخلاق قابل تغيير نيست. ولي در عين قبول تفاوت روحيّات مردم با يكديگر، هيچ كس مجبور نيست كه بر اخلاق بد يا خوب باقى بماند؛ آری صاحبان سجایای نيك ممكن است بر اثر هواپرستى در منجلاب اخلاق سوء سقوط كنند و صاحبان اخلاق زشت، ممكن است زير نظر استاد و در سايه خودسازى به بالاترين مراحل كمال برسند .

مهمترین حوادث قرن اول در تاریخ کلیسا:1ـ رهبری پطرس حواری پس از عروج عیسی(ع)، به عنوان اولین رهبر کلیسای اورشلیم. 2ـ جدایی مسیحیت از یهود با اعلام بطلان شریعت موسوی توسط پولس. 3ـ در سال 70 میلادی، اورشلیم توسط سپاهیان روم با خاک یکسان شد و با مهاجرت برخی مسیحیان به انطاکیه، مرکزیت کلیسا از اورشلیم به انطاکیه منتقل شد. همچنین پطرس در اواخر عمر خود مهمترین کلیسای مسیحی را در روم بنا کرد. 4ـ به اعتقاد مسیحیان، رساله های پولس و پس از آن اناجیل در نیمه ی دوم قرن اول میلادی تدوین شدند.
 

بعضى از پیروان مسلک هاى ساختگى براى توجیه مسلک خود، آیه 5 سوره سجده را دستاویز قرار داده و با مغالطه، خواسته اند آن را بر مقصود خود تطبیق دهند. آنان امر را به معنای دین و عروج را به معنى برداشتن دین دانسته اند. از این رو هر مذهبى نمی تواند بیش از هزار سال عمر کند و باید جاى خود را به مذهب دیگر بسپارد. با دقت در مفهوم آیه می یابیم که گفته های آنان از جهات بسیارى اشکال دارد: کلمه امر را به معنى دین گرفتن، مخالف آیات دیگر قرآن است. کلمه عروج نیز در هیچ آیه ای به معنى نسخ نیامده است.

در کتاب مقدس استثنائی بودن شخصیت مریم(س) به دلیل آن است که فرزندی موعود را آبستن شده است، نه به دلیل شخصیّت خودش. همچنین برخورد سرد عیسی(ع) با مادر در گزارش انجیل، نشان می دهد که مریم(س) شخصی معمولی است نه استثنایی. با وجود این در طول تاریخ مسیحیت علاوه بر آن که مریم(س) گاه مورد پرستش گروهی از مسیحیان قرار گرفته است، بانوی باکره و بدون گناه شناخته می شود که پس از مرگ چون فرزندش به آسمان عروج کرده است.

در منابع اسلامی، خداوند رسول خود را قبل از عملی شدن توطئه قتل وی به آسمان برده است؛ خداوند در آیات 157 و 158 سوره نساء می فرماید: «آنان او را نکشته و مصلوبش نکردند، لیکن امر بر آنان مشتبه شد ... و یقیناً او را نکشتند، بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد و خدا توانا و حکیم است».

همچنین قرآن کریم بازگشت عیسی(ع) را از علائم نزدیک شدن قیامت دانسته است: «و او سبب آگاهى (و نشانه اى) بر روز قیامت است.[زیرا نزول عیسى گواه نزدیکى رستاخیز است]؛ هرگز در قیامت تردید نکنید».