امام علي(ع) مي فرمايد: «پرهيزکار آنچه را به او سپرده اند ضايع نمى كند». از خصلت هاى پرهيزکاران، امانتدارى آنهاست بر آنچه خدا به آنها فرموده محافظت كنند. قرآن در جاهاى متعدد به بعضى مصاديق حدودى كه بايد محافظت شود اشاره مى كند از جمله: اسلام، ايمان، صداقت، اهل عبادت بودن، صبر، خشوع، كمك به محرومين، روزه و ياد خداوند، اسرار مردم، اعضاء و جوارح مان و همه امانات الهى، از امورى است كه حفظ آنها واجب است. البته از بزرگترين امورى كه حفظ آن بر ما واجب است قرآن و عترت اهل بيت پيامبر(ص) است.

ایشان در این باره می فرماید: «متقین دينشان داراى حرز و حصار است». آری ايمان و عقايد افراد داراى شدت و ضعف است؛ گاهى از روى تقليد و گاهى از روى دليل و استدلال و گاهى هم از روى علم است. ايمان و اعتقاد تقليدى و استدلالى هر دو با شبهه و اشكال تراشى ممكن است تضعيف و يا تخريب شود، ولى اعتقاد علمى كه به صورت يقين درآمده، احتمال خلاف در آن راه ندارد.

خداوند به مومنین مژده می دهد که اگر فرزندانشان در ایمان از آنها پیروى کنند ما این فرزندان را در بهشت، به آنها ملحق مى کنیم، یعنی این گونه افراد، اگر از نظر عمل، کوتاهى و تقصیراتى داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را مى بخشد و ترفیع مقام مى دهد، و به درجه آنان مى رساند، بى آنکه از عمل آنها چیزى بکاهد و این موهبتى بزرگ براى پدران و فرزندان است.

فرزندان بالغى که در مسیر پدران گام برمى دارند، و در ایمان از آنها پیروى مى کنند، از نظر مکتبى به آنها ملحق مى شوند، این گونه افراد، اگر از نظر عمل، کوتاهى و تقصیری داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را مى بخشد و ترفیع مقام داده، و به درجه آنان مى رساند، و این موهبتى است بزرگ براى پدران و فرزندان.

امام علي(ع) درباره اوصاف «متقين» مي فرمايد: «هرگاه يكى از آنها ستوده شود، به هراس مى افتد و مى گويد: من از ديگران نسبت به خود آگاه ترم و پروردگارم به نفس من از خود من آگاه تر است ...». آری مدح در متقين تأثير نكرده بلكه مدح باعث بيدارى آنها مى شود؛ مدح متقين باعث انتقاد آنها از خود می شود چراکه متقين در مقام خودشناسى حرکت می کنند و وقتى خود را شناختند از مدح ديگران خشنود نشده و به نقد خود مى پردازند.

امام علي(ع) مي فرمايد: «متقين علاقه شديدى در كسب علم و دانش دارند». آنها با اینکه عالمند؛ ولی حریص به کسب علم هستند. حرص به امور معنوی، علم و رستگارى خود و جامعه حرص پسندیده است؛ چراکه خداوند پیامبر(ص) را حریص بر هدایت مردم معرفی می کند: «رسولی که حريص است بر اسلام آوردن و هدايت شما».

مقصود از آیه 69 سوره مریم، که می فرماید: «این همان بهشتى است که ما به ارث به بندگان پرهیزگار مى دهیم» این است که: آن را به پرهیزگاران تملیک می کنیم؛ یا اینکه هنگامى که مؤمنان با اعمال خود به بهشت راه یافتند و افراد ناپاک و بى ایمان به دوزخ، جاى خالى هر کدام به طور طبیعى در اختیار دیگرى قرار خواهد گرفت؛ زیرا طبق روایات، برای هر کس در بهشت و دوزخ جایگاهی وجود دارد که انسان با اعمال خود یکی از آن دو را اختیار می کند.