آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

کتاب عهد جدید علاوه بر رساله های (نامه ها) پولس در بردارند رساله هائی با عناوین: رساله به عبرانیان، رساله یعقوب، رساله اول پطرس، رساله دوّم پطرس، رساله اوّل یوحنا، رساله دوّم یوحنا، رساله سوّم یوحنا و رساله یهودا است.

کتاب عهد جدید علاوه بر رساله های (نامه ها) پولس در بردارند رساله هائی با عناوین:
رساله به عبرانیان، رساله یعقوب، رساله اول پطرس، رساله دوّم پطرس، رساله اوّل یوحنا، رساله دوّم یوحنا، رساله سوّم یوحنا رساله یهودا، است، که به اجمال به محتوای هر یک از آنها اشاره می کنیم:
نویسنده ی «رساله به عبرانیان» شناخته شده نیست و زمان نوشتن آن به عقیده ی کارشناسان، بین سالهای 80 – 90 است. نوسنده ی رساله، همان طور که از نوشته اش برمی آید، یک کاهن یهودی بوده که مسیحی شده است. وی بر انسان بودن عیسی (علیه السلام) اصرار می ورزد و می گوید که عیسی (علیه السلام) انسانی از هر نظر مانند ما بوده، جز اینکه گناهی مرتکب نشده است.
عیسی (علیه السلام) از دیدگاه «رساله به عبرانیان» کاهن عهد جدید، یعنی پیمان تفاهم جدید بین خدا و مردم است. این پیمان جای پیمان قدیم را که بر کوه سینا منعقد شد، می گیرد. عیسی (علیه السلام) یک قربانی نمونه و برجسته را برای اولین بار و آخرین بار به خدا تقدیم می کند. وی میانجی بین خدا و بشر و شفیع در درگاه اوست. همچنین این رساله از سوی دیگر، تأکید می کند که همه پایه ها و مراسم عبادی دین یهود (معبد، کهانت، قربانی و عهد) در عیسی کامل شده است.
در مورد رساله ی یعقوب برخی از دانشمندان معتقدند که این رساله قبل از سایر بخشهای عهد جدید، به دست یک مسیحی فلسطینی بین سالهای 35 – 50 نوشته شده، ولی برخی دیگر معتقدند که رساله مذکور بعداً نگاشته شده است. حقیقت آن است که تعیین تاریخ دقیق نگارش رساله ی مذکور ممکن نیست؛ زیرا در آن به حوادث تاریخی آن دوره اشاره ای نشده است. به هر حال، مسیحیان نگارش رساله ی یاد شده را به یعقوب، رئیس یهودیان مسیحی شده ی اورشلیم نسبت می دهد.
موضوع رساله ی یعقوب غالباً امور اخلاقی است و نویسنده بیش از همه بر این مطلب پافشاری می کند که ایمان بدون عمل باطل است و انسان نمی تواند بدون کارهای نیک ایمان زنده ای داشته باشد. همچنین یعقوب به مسیحیان توصیه می کند که برای ثروتمندان حریم قائل نشوند، بلکه موظفند که رفتارشان با همگان یکسان و به دور از تبعیض باشد. وی تأکید می کند که پرداختن به واجبات دینی و عبادات بدون اهتمام داشتن به بینوایان، خباثت و ریاکاری است. رساله ی یعقوب از جهات بسیاری به نوشته های اخلاقی یهودیان شباهت دارد و جز دوبار، از عیسی (علیه السلام) صریحاً نام نبرده است.
رساله ی اول پطرس حائز اهمیت است، زیرا کلیسا از زمانهای دور، به منظور پرورش دادن اعضای جدید کلیسا طبق ارزشهای متعالی زندگی مسیحی، از آن سود جسته است. این رساله در دوره ای نگارش یافته است که مسیحیان گرفتار ستم بوده اند؛ از این رو، وی اندرزها و توجیهات خود را برای درست رفتار کردن در سختیها به آنان منتقل می کند.(1)
رساله ی دوم پطرس: این نامه هم خطاب به همان گروه نوشته شده و هشداری است به ایمان داران در مقابل تعالیم غلطی که بی قانونی و لاابالی گری را در بین قوم خدا رواج می داد. این رساله در سال های 66 – 67 میلادی، یعنی یک یا دو سال پس از نگارش رساله ی اول، نوشته شده است.(2)
رساله ی اول یوحنا: نویسنده ی این نامه نویسنده ی انجیل چهارم است. این رساله برخی اشتباهات، از جمله انکار جنبه ی عیسی ـ خدایی را که در کلیسا شیوع یافته است، برطرف می کند. این رساله که ما را با مضامین الهیات پولسی آشنا می سازد بین سال های 85 تا 90 نوشته شده است.(3)
رساله ی دوم یوحنا: این نامه ی کوتاه خطاب به خاتون برگزیده و فرزندانش نوشته شده است و چنان که نشان می دهد، مخاطب آن بانویی گرامی است، اما نامی از این بانو نمی برد. به همین دلیل، برخی احتمال داده اند منظور از بانوی گرامی کلیسای مسیحیت باشد که گاه از آن به عروس مسیح نام برده می شود. این نامه، از این بانو می خواهد که معلمان دروغگو را نپذیرد و از تعالیم غلط بر حذر باشد. گفته می شود زمان نگارش این رساله بین سال های 85 تا 90 میلادی است.(4)
رساله ی سوم یوحنا: این نامه خطاب به غایوس، یکی از رهبران کلیسا است که در مورد مدیریت و آموزش کلیسا دچار مشکلاتی است و به وی دستوراتی درباره ی تشویق خادمان و توبیخ مخالفان می دهد. این نامه نیز در سال های 85 تا 90 نوشته شده است.(5)
رساله ی یهودا: پروتستان ها یهودا را نیز برادر عیسی (علیه السلام) می دانند. این نامه که شباهت زیادی به رساله ی دوم پطرس دارد، به خوانندگانش خطر معلمان دروغین را گوشزد می کند و از آنان می خواهد که در پی ایمانی بروند که به مقدسان سپرده شده است. نامه ی یعقوب، دو نامه ی پطرس، سه نامه ی یوحنا(6) و نامه ی یهودا را که برای اشخاصی خاص تنظیم نشده و جنبه ی عمومی داشته اند، نامه های کاتولیک (عمومی) می نامند.(7)؛(8)