تفاوت مهمى كه تفکّر اهل سنّت در «مسئله مهدویّت» با عقايد پيروان مكتب اهل بيت(ع) دارد اين است كه آنها نام پدر حضرت مهدى(عج) را «عبدالله» ذكر كرده اند؛ در حالى كه در كتب شيعه نام پدر بزرگوارش «امام حسن عسكرى(ع)» است و سرچشمه اين اختلاف آن است كه در بعضى از روايات اهل سنت جمله «اسْمَ أَبِيهِ اسْمُ أَبِي‏»؛ (اسم پدرش اسم پدر من است) آمده؛ در حالى كه قرائن نشان مى دهد كه اين جمله در اصل «اسْمَ أَبِيهِ اسْمُ ابْنِي‏» (اسم پدرش اسم فرزند من است) بوده است.

در روايات به حقيقت «پل صراط» اشاره شده است. در روايتي آمده: «صراط همان طريق به سوى معرفت و شناخت خداوند متعال است. دو صراط وجود دارد: صراطى در دنيا و صراطى در آخرت و امّا صراط در دنيا همان امام واجب الاطاعه است، هركس او را بشناسد و به هدايت او اقتدا كند از صراط - كه پلى است بر روي جهنّم - در آخرت مى گذرد و هركس او را در دنيا نشناسد قدمش بر صراط آخرت مى لرزد و در آتش جهنّم سقوط مى كند».

برخی اشکال کرده اند که به خاطر حضور تركها و وجود درگیری داخلی حکومت عباسی، ديگر نيازي به تقيه كردن امام حسن عسكري نبود؛ چراكه دولت عباسيان به ضعف گراييده بود. در پاسخ باید گفت: گرچه حكومت عباسی با معارضين داخلى درگير بود؛ ولى همگى بر اين امر اتفاق داشتند كه بايد با اهل بيت(ع) و علويين مقابله و مبارزه نمود.

كساني كه شاهد ولادت حضرت مهدي(عج) بوده اند عبارتند از: حكيمه دختر امام جواد(ع)، زن قابله، نسيم و ماريه و كنيز امام عسكرى(ع).

گروه زیادی از علمای «انساب» معترفند كه براى امام حسن عسكرى(ع) فرزندى به نام «محمد» و با القاب: «حجت» و «مهدى» و ... متولد شده است كه نسّابه «سهل بن عبدالله بن داوود بن سليمان بخارى» كه معاصر عصر غيبت صغری مى زيسته است و «سيد عمرى» نسّابه مشهور در قرن پنجم هجرى و «فخر رازى شافعى» نسّابه قرن پنجم و ... از آن جمله اند.

امام حسن عسكري(ع) در جهت زمینه سازي «غیبت» امام زمان(عج) فعاليت هايي از طريق بيانات و تعليمات و كم كردن ارتباطات خود با شيعيان، اتخاذ نظام وكالت، قربانى كردن براى فرزندش و نشان دادن ایشان به شيعيان خاص و ... انجام دادند.

امام عسکری(ع) در روايات متعددى از ولادت حضرت مهدی(عج) خبر داده است. حضرت در روايتي مي فرمايند: «فرزندم محمد امام و حجت بعد از من است هر كس بميرد در حالى كه او را نشناخته باشد به مرگ جاهليت از دنيا رفته است ...».