بنی امیه در دوران کوتاه تاریخ خود ظلم ها و جنایات وحشتناکی را در حق بنی هاشم انجام دادند و سرانجام در زمان «سفّاح» نخستين خليفه عبّاسي انتقام سختی از آنان گرفته شد. سران بنی امیه از سفّاح، امان خواستند و او نیز پاسخ محبت آمیزی به آنان داد؛ اما از فکر انتقام بنی امیه غافل نبود، تا آن که اشعار «سُدیف» در بیان مظلومیت بنی هاشم و ظلم های بنی امیه، آتش انتقام را در سفّاح شعله ور ساخت و بالاخره همه سران بنی امیه را در يك مجلس به هلاکت رساند.

برخی اشکال کرده اند که به خاطر حضور تركها و وجود درگیری داخلی حکومت عباسی، ديگر نيازي به تقيه كردن امام حسن عسكري نبود؛ چراكه دولت عباسيان به ضعف گراييده بود. در پاسخ باید گفت: گرچه حكومت عباسی با معارضين داخلى درگير بود؛ ولى همگى بر اين امر اتفاق داشتند كه بايد با اهل بيت(ع) و علويين مقابله و مبارزه نمود.

خاندان عباسى، طبق روايات مى‏ دانستند مهدى موعود كه تار و مار كننده كليه حكومت هاى خود كامه است، از نسل حضرت امام عسكرى(ع) خواهد بود، به همين جهت پيوسته مراقب وضع زندگى او بودند و از هر طرف او را تحت كنترل و نظارت داشتند تا بتوانند فرزند او را به چنگ آورده و نابود كنند.

«بنی عباس» بعداز فروپاشی بنی امیه به نام اهل بيت پيامبر(ص) و به عنوان فرزندان عباس عموي پیامبر(ص) و با استفاده از شعار «الرضا لآل محمّد»، كه شعاری مردمي و انقلابی بر ضد بني اميه بود، روي كار آمدند. اما هنگامي كه جای پاي خود را محكم ديدند، همان حكومت خودكامه و استبدادي بني اميه را تكرار كردند، و حتي بسياري از جنايت هاي آنها از بني اميه نيز پيشي گرفت! امّا خيلي زود مردم مسلمان ماهيت آنها را شناختند و نطفه انقلاب هاي مجدد بر ضد اين گروه رياكار منعقد شد.

در آن عصر علوم مختلف به محيط جامعه اسلامي راه یافت و كتب علمي ديگران، از يونان گرفته تا مصر و از هند تا ايران و روم، به زبان عربی ترجمه شد. اين شرايط خاص فكري و فرهنگي وظيفه سنگيني را بر دوش امام رضا(ع) گذاشت، ولذا ایشان دامن همت به كمر زد و انقلاب فكري عميقي ايجاد فرمود، و در برابر اين امواج سهمگين و تندبادهاي خطرناك، اصالت جامعه اسلامي را حفظ كرد و سرانجام، اين كشتي را از سقوط در گرداب خطرناك انحراف و التقاط رهايي بخشيد.

اگرچه اين جلسات با پوشش تبيين مقام والای امام(ع) بود؛ اما به گفته محقیین واقعیت چیز دیگری بود. مثلا وقتی می دید امام(ع) به علت فضايل و كمالات خود محبوبيت روزافزون مي یابد با فراخوان علماي متعدد از مناطق مختلف در صدد بود ایشان را در مباحثه به عجز انداخته و از رونق ایشان بکاهد. یا اینکه مي خواست مقام امام(ع) تنها در بُعد علمي منحصر شود و تدريجاً چنين نشان دهد كه ایشان كاري با مسائل سياسي ندارد و به اين ترتيب، شعار تفكيك دين از سياست را عملي كند.

امام علي(ع) در ابتداى خطبه «لؤلؤه» اشاره مى كند به سلاطين بنى اميّه كه در قرآن كريم از آنها به عنوان شجره ملعونه نام برده شده، سپس پيش گويي اتفاقات و ملاحم دوران بني عباس را چنين بیان می کند: «بعد از من در انتظار فتنه امويّه و سلطنت كسرويّه باشيد که يكى پس از ديگرى سلاطين بنى شيصبان كه بيست و چهار نفرند، حكومت مى‏ كنند». در ادامه حضرت به بعضى از خصائص و آثار برخى از آنها‏ اشاره نموده است.

عباسيان در ابتدا شعار دفاع از علويان و اهل بيت(ع) دادند ولى بعد از قدرت یافتن، در مقابل علويان و اهل بيت(ع) ايستادند، زيرا عمده خطر را براى دولتشان همين علويان مي ديدند؛ سفاح هر کجا آنان را مى يافت به قتل مى رساند، منصور اعتراف نمود که من هزار نفر يا بيشتر از ذريه فاطمه(ع) را به قتل رسانده ام، هادى عباسى ارزاق آنان را قطع کرد، هارون الرشيد کسى بود که درصدد محو آثار نبوت بود، او در کشتن و شکنجه بزرگان آل على(ع) از خدا خوف و ترسى نداشت و ...