«قَضْب» (بر وزن جَذْب) به گفته لسان العرب در اصل به معناى قطع است و به طورى كه جمعى از مفسّرين گفته اند: به معناى سبزى هايى است كه آنها را در نوبت هاى مختلف مى چينند. برخی هم آنرا ميوه هاى بوته اى مانند خیار و یا ريشه هاى گياهى مانند هويج معنا کرده اند.

صله رحم در اسلام به قدری با اهمیت است که خداوند در قرآن می فرماید: «اگر [از این دستورها] روى گردان شوید، جز این انتظار مى رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى کنید؟!». هم چنین پیامبر(ص) می فرماید: «پیوند با خویشاوندان، شهرها را آباد، و بر عمرها مى افزاید هر چند انجام دهندگان آن از نیکان نباشند»، و در مقابل، زشتى قطع رحم به حدى است که باز حضرت فرمودند: «مبغوض ترین عمل در پیشگاه خداوند پس از شرک، قطع رحم است».

خواننده این سوره امیدش قطع نخواهد شد، و پاداش کسانى که از خدا مى ترسند به او عطا مى شود. شرف دنیا و آخرت به او مى دهند و بدن او بر آتش دوزخ حرام مى شود.

در شأن نزول آیات 64 و 65 سوره مریم آمده: چند روزی وحی قطع شد، بعد از مدتی «جبرئیل» بر پیامبر(ص) نازل شد، حضرت(ع) فرمود: چرا دیر کردى؟ من بسیار مشتاق تو بودم.  جبرئیل گفت، من به تو مشتاق ترم! ولى من بنده اى مأمورم هنگامى که مأمور شوم مى آیم... .

آیه 15 سوره حج، در شأن برخی قبائل یا گروهی از مسلمانان نازل شد که از یاری نشدن پیامبر(ص) توسط خداوند نگران بودند؛ چرا که برخی قبائل پیمان غذایی با یهود داشتند و می ترسیدند قطع شود. برخی از مسلمانان هم از شدت غضب بر کفار برای پیروزی بی قرار بودند.

در اسلام براى ذبح حیوانات شرایطى مانند قطع چهار رگ گردن و گفتن «بسم الله» در نظر گرفته شده، بطورى که اگر این شرایط انجام نگیرد، گوشت حیوان قابل استفاده نیست. از سویی در اسلام هر حکمی داری حکمت و مصلحتی است، اسلام نیز با این دستورات مى خواهد سه موضوع را تأمین نماید: 1- بیرون ریختن خون از بدن حیوان، به دلیل ضررهای فراوان آن. 2- دورى جستن از آیین بت پرستان که حیوانات خود را به نام بت سر می بریدند. 3- تسریع در جان دادن و جلوگیرى از زجرکش کردن حیوان می باشد.

این سؤال را از دو راه مى توان پاسخ داد؛ 1- در آن حالت یک نوع مکاشفه باطنى و احساس درونى که انسان را به قطع و یقین کامل مى رساند، و هر گونه شک و شبهه را زائل مى کند، به پیامبران دست مى دهد .2- آغاز وحى ممکن است با مسائل خارق عادتى توأم باشد که جز به نیروى پروردگار ممکن نیست، همان گونه که موسى(ع) آتش را از میان درخت سبز مشاهده کرد و از آن فهمید که مسأله، یک مسأله الهى و اعجازآمیز است.

 قرآن درباره رفتار شنیع قوم لوط، از عناوینی مانند «اسراف»، «خبیث»، «فسق»،«تجاوز»، و ... استفاده می کند. هم چنین پیامبر(ص) در حدیثی می فرماید: «بوى بهشت به مشام کسى که مورد همجنس گرائى واقع مى شود نخواهد رسید». از سویی امام رضا(ع) می فرماید: «فلسفه تحریم همجنس گرایی این است که: این امر بر خلاف طبیعتى است که خداوند براى زن و مرد قرار داده، با همجنس گرا نسل بشر قطع گردیده، و تدبیر زندگى اجتماعى به فساد مى گراید، و دنیا به ویرانى کشیده می شود». بی شک حد لواط در ابواب حدود اسلامى، اعدام است.

زنا از گناهان بزرگى است که خداوند از ارتکاب آن نهی فرمود، زیرا سبب پیدایش هرج و مرج در نظام خانواده، و از میان رفتن رابطه فرزندان و پدران می شود. از سویی، تجربه نشان داده و علم ثابت کرده است که: این عمل باعث اشاعه انواع بیمارى ها است و سلامت افراد را به خطر انداخته، و غالباً سبب سقط جنین و قطع نسل مى گردد؛ چرا که چنین زنانى هرگز حاضر به نگهدارى این گونه فرزندان نیستند، و اصولاً، وجود فرزند، مانع بزرگى بر سر راه ادامه اعمال شوم آنان مى باشد، و ...  .