اسلام هرگونه کار ثمربخش را جهاد دانسته و کارگران را به عنوان مجاهدان راه خدا و گاهی برتر دانسته است. از این رو امام رضا(ع) می فرماید: «آن کس که برای تامین زندگی خویش تلاش می کند و مواهب الهی را در پرتو کار می طلبد از مجاهدان راه خدا گرانقدرتر است»؛ زیرا مجاهدان، حافظ وضع موجود جامعه هستند؛ اما کارگران در مسیر توسعه امروز و فردای جامعه تلاش می کنند. از سویی هیچ نظام سیاسی بدون پشتوانه یک اقتصاد قوی و شکوفا باقی نمی ماند. لذا پیامبر(ص) دستِ پینه بسته «سعد انصاری» را بوسیده و فرمودند: «این دستی است که آتش دوزخ به آن نخواهد رسید».

يكي از سؤالات مهمّ در بحث معاد، معنا و مفهوم «ميزان» است. در بعضى از روايتها «ميزان» به وجود مقدس امامان معصوم(ع) و در حديث ديگر به عدل و در حديث داود(ع) چيزى كه كفه هاى آن تمام زمين و آسمان را پر كرده است تفسير شده و اين سه در ظاهر با هم متضادّند؛ ولى با توجه به اينكه حقيقت ميزان، همان عدل الهى است و پيامبر(ص) و امامان معصوم(ع) نمونه و مظهر عدل او هستند تضادّ برطرف مي شود؛ چون آنها هستند كه موازنه ميان اعمال و پاداش و كيفر را برقرار مى سازند.

قرآن کریم ده موهبت بزرگ الهى را براى داود(ع) برشمرده که عبارتند از: 1ـ صبر. 2ـ عبودیت. 3ـ قوت و قدرت. 4- «اوّاب» بودن؛ یعنی بازگشت مکرر به ساحت قدس خداوند داشت. 5- تسبیح کوهها با او در صبحگاهان و شامگاهان. 6 ـ هم آوازى پرندگان با او در تسبیح خدا. 7 ـ ملک و حکومت خدادادی. 8- علم فوق العاده. و ....

«بيت المقدس» در حدود هزار سال قبل از ميلاد بنا شده است. در زمان حضرت داود(ع) بيمارى وبا يا بيمارى ديگرى منطقه را آلوده كرد. به دستور حضرت، مردم بيرون شهر رفتند و دعا كردند و بيمارى برطرف شد. به امر داود(ع) آن محل را معبد و مسجد ناميدند و چون از شهر دور بود مسجدالاقصى ناميدند.

با توجه به اینکه قرآن ماجرای کشته شدن جالوت به دست حضرت داود نوجوان را با عظمت و مهم معرفی می کند نتیجه می گیریم که سن بیشتر موضوعیتی در برتری اعمال ندارد و این شبهه از اساس باطل است و ملاکات قرآنی عواملی چون مجاهدت و سبقت در ایمان و هجرت است. ضمن اینکه عقل و عرف هم رشادت نوجوانان را بر رشادتهای افراد کبیر برتری می دهد؛ چون امری خارق العاده و کم یاب است. 

همچنین در سراسر متون تاریخی بجز ترس و فرار، مطلبی دال بر وجود رشادتی خاص برای خلفا نمی یابیم و از سوی دیگر وجود فداکاریهای امام علی(ع) در مقاطع حساس صدر اسلام مانند لیله المبیت، جنگهای خندق، خیبر، احد و... امری کتمان ناپذیر و مورد گواه قرآن و تاریخ است.  

از نظر اسلام، عمل خالص هر مقدار هم که کم باشد بر عمل زیاد اگر خالص نباشد ترجیح دارد. در «قرآن» به موارد مختلفی اشاره شده که «کیفیّت» بهتر از «کمیّت» است؛ چراكه خدا «احسن عمل» را می خواهد نه «اکثر عمل» را. یک مرد با ایمان و مقاوم بهتر است از ده فرد بي ایمان و ترسو. در قضیه جنگ تبوک برخی از مردم خرمای زیادي به جنگ کمک کردند؛ اما در کار خود اخلاص نداشتند؛ ولی جوانی با کار و تلاش شبانه مقدار کمی خرما خرید و با اخلاص برای کمک به جنگ آورد که مورد قبول و تمجید خداوند و پيامبر(ص) قرار گرفت.

در این که هم صدا شدن کوه ها و پرندگان با داود(ع) به چه صورت بوده، در میان مفسران گفتگو است؛ 1 ـ این صداى جذاب داود(ع) بود که پرندگان را به سوى خود جذب مى کرد. 2 ـ این تسبیح یک نوع تسبیح توأم با درک و شعور است که در باطن ذرات عالم وجود دارد. 3 ـ منظور همان «تسبیح تکوینى» است، چرا که هر موجودى نظامى بسیار دقیق و حساب شده دارد و این نظام از خداوندى حکایت مى کند که داراى تمام صفات کمال است. البته هر سه تفسیر باهم قابل جمع اند.