«بيت المقدس» در حدود هزار سال قبل از ميلاد بنا شده است. در زمان حضرت داود(ع) بيمارى وبا يا بيمارى ديگرى منطقه را آلوده كرد. به دستور حضرت، مردم بيرون شهر رفتند و دعا كردند و بيمارى برطرف شد. به امر داود(ع) آن محل را معبد و مسجد ناميدند و چون از شهر دور بود مسجدالاقصى ناميدند.

انسان طاهر، محبوب خداست و اگر كسي محبوب خدا شد، آثار خدايي در او ظهور مي كند؛ زيرا خداوند محبوب خود را رها نمي كند. خداوند عبادت ظاهري را مقرر نمود و رازش را كه محبوب شدن است در كنار آن قرار داد و فرمود: عبادتگاه ها جايگاهي براي پرورش افراد طاهر است تا محبوب خدا شوند. او قرآن را نیز به عنوان فيض عظيم نازل کرده و فرمود: «كساني كه طاهر باشند به حقیقت قرآن می رسند» که مصداق کامل طاهران، اهل بيت(ع) هستند كه به حقيقت قرآن راه دارند و بالطبع پیروانشان نیز به اندازه طهارتشان بهره مي برند.

سِفر تثنیه و کتاب های آن، بیان کننده برخی حوادث تاریخی است، از این رو دانشمندان به آن تاریخ تثنیه می گویند. این کتب با تاریخ  آوارگی بنی اسرائیل آغاز و تا  دوران جلای بابل ادامه می یابد، که شامل کتاب های صحیفه یوشع، داوران، روت، اول و دوم سموئیل، اول و دوم پادشاهان می شود. بر اساس این کتب، خدا قوم یهود را برای آن که قوم مخصوص وی باشند، برگزیده و با دعوت آنان به اطاعت خدا، از آن ها می خواهد شعائر را از آیین های شرک پاک کرده و قربانی خود را تنها در معبد اورشلیم تقدیم خداوند نمایند.

کتاب اول و دوم تواریخ ایام، شبیه کتاب پادشاهان است. کتاب اول شامل دوران «داوود»، طرح ریزی معبد و وفات وی است. کتاب دوم، به تاریخ حکومت «سلیمان»، تأسیس معبد، کتاب «عزرا»، «نحمیا» و «استر» پرداخته است. به طور خلاصه این قست به بیان تاریخ پادشاهان بنی اسرائیل و مملکت یهودا و سرگذشت بنی اسرائیل تا بازگشت قوم یهود به وطن به کمک کورش کبیر پرداخته است.

به اعتقاد مسلمانان، مریم(س) مظهر عصمت و پاکدامنی، صداقت و عبودیت است.  پدرش عمران نبی(ع) قبل تولد مریم از دنیا رفت. مادرش او را برای خدمت به خانه خدا گماشت. سرپرستی او بواسطه قرعه به زکریای پیامبر(ع) واگذار شد. پرورش مریم (س) به گونه ای خارق العاده و نیکو بود که خداوند آن را به خود نسبت داده است. زکریا برای مریم(س) مکانی دور از نگاه مردان در معبد ساخته بود تا با فراغت خیال به عبادت بپردازد. خداوند از مریم در محرابش با غذای مخصوص  پذیرایی می کرد.
 

با تحکیم مناسبات بهائیت و صهیونیسم، «شوقی افندی» تصمیم به ایجاد بزرگترین معبد پیروان مذاهب موجود در اسرائیل، گرفت؛ تا از این طریق، بزرگی بهائیت را نشان دهد. این طرح مورد حمایت صهیونیست ها قرار گرفت چون با احداث این مرکز، قلوب بهائیان متوجه اسرائیل می شد و همین امر، نتایج سیاسی مهمی برای کشور اسرائیل دربرداشت! پس از اتمام ساختمان "مقام اعلی"، وسایل ارتباط جمعی اسرائیل به ترویج معبد بهائیان پرداختند، تا اهمیت بقعه مذکور را در نظر اعراب مناطق اسرائیلی، و مسلمانان کشورهای همجوار بالا برند.