آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن کریم ده موهبت بزرگ الهى را براى داود(ع) برشمرده که عبارتند از: 1ـ صبر. 2ـ عبودیت. 3ـ قوت و قدرت. 4- «اوّاب» بودن؛ یعنی بازگشت مکرر به ساحت قدس خداوند داشت. 5- تسبیح کوهها با او در صبحگاهان و شامگاهان. 6 ـ هم آوازى پرندگان با او در تسبیح خدا. 7 ـ ملک و حکومت خدادادی. 8- علم فوق العاده. و ....

قرآن مجید در آیات 17ـ20 سوره «ص» ده موهبت بزرگ الهى براى داود(علیه السلام)را برشمرده که هم مقام والاى این پیامبر را روشن مى کند و هم ویژگیهاى یک انسان کامل را:
1 ـ به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) با آن عظمت مقام، دستور مى دهد که در صبر و شکیبائى به داود اقتدا کند، و از تاریخ او کمک گیرد «اصْبِرْ عَلى ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ».
2 ـ او را به مقام عبودیت و بندگى توصیف مى کند و در حقیقت نخستین ویژگى او را همین مقام عبودیتش مى شمرد «عَبْدَنا داوُدَ» نظیر همین معنى را در مورد پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در مسأله معراج مى خوانیم آنجا که مى گوید: «سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى بِعَبْدِهِ...»؛ (منزه است خداوندى که بنده خود را شبانه حرکت داد...).(1)
3 ـ او داراى قوت و قدرت (بر اطاعت پروردگار و پرهیز از گناه و تدبیر امور مملکت) بود «ذَا الْأَیْدِ» همان گونه که در مورد پیغمبر اسلام نیز مى خوانیم: «هُوَ الَّذِى اَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِیْنَ»؛ (او کسى است که تو را با یارى خود تقویت کرد، همچنین به وسیله مؤمنان).(2)
4 ـ او را به «اوّاب» بودن که مفهومش بازگشت مکرر و رجوع پى درپى به ساحت قدس خداوند است توصیف مى کند «إِنَّهُ أَوّابٌ».
5 ـ تسخیر کوهها را با او در تسبیح صبحگاهان و شامگاهان، از افتخاراتش مى شمرد «إِنّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ».
6 ـ هم آوازى پرندگان را با او در نیایش و تسبیح خدا، یکى از مواهب خدادادى او مى شمرد «وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً».
7 ـ نه تنها در آغاز با او همصدا بودند که هر بار او به تسبیح خدا باز مى گشت با او هم آواز مى شدند «کُلٌّ لَهُ أَوّابٌ».
8 ـ خداوند ملک و حکومتى به او داد که پایه هاى آن را محکم ساخته بود، و وسائل مادى و معنوى براى نیل به این مقصود را در اختیارش گذارده بود «وَ شَدَدْنا مُلْکَهُ».
9 ـ سرمایه مهم دیگر خدادادیش، علم و دانش فوق العاده بود، همان علم و دانشى که هر جا باشد منبع خیر کثیر و سرچشمه هر نیکى و برکت است «وَ آتَیْناهُ الْحِکْمَةَ».
10 ـ و بالاخره منطقى نیرومند، و گفتارى مؤثر و نافذ و قدرت بر داورى قاطع و عادلانه به او ارزانى شده بود «وَ فَصْلَ الْخِطابِ».(3)
و به راستى، پایه هاى هیچ حکومتى بدون این صفات: علم، قدرت منطق، تقواى الهى، توانائى بر ضبط نفس، و نیل به مقام عبودیت پروردگار محکم نمى شود.(4)