بین کتب عهد عتیق و جدید یک تفاوت روشن وجود دارد؛ در کتب عهد عتیق سخن از رستاخیز بسیار کم است، تا آنجا كه «مستر هاكس» آمريكايى تصريح مى كند كه افكار قوم يهود در رابطه با عالم پس از مرگ نامعلوم و غير واضح است. در قرآن نیز آياتى وجود دارد كه يهودیانِ معاصر پيامبر(ص) را مردمى حريص دانسته و گويا این خصلت به مرور ايام جزء خون آنها شده است در حالى كه اناجيل به رستاخيز و عالم پس از مرگ می پردازد.

آثار و پیامدهای «شجاعت» از ديدگاه اخبار و احاديث بسيارند از جمله اينكه: شجاعت زينت است و ترس عيب است. سخاوت و شجاعت صفات شريفى هستند كه خداوند سبحان آنها را در وجود كسانى كه دوستشان دارد و آزموده است قرار مى‏ دهد، افراد شجاع و با شهامت و سخاوتمند كانون بزرگوارى و مركز نيكى هستند. همچنین امام علي(ع) در مورد فرماندهان بزرگ لشكرش مسئله شجاعت و شهامت را از اصول اساسى و صفات برجسته انسانى شمرده است.

بر طبق روایات، «مشورت» زمانی مفید است که با فرد عاقل، با ايمان و دلسوز باشد؛ زيرا نظرات عاقلانه اش مفید بوده و ايمانش سبب می شود خيرخواهانه مشورت دهد و دلسوزی او را بر این می دارد که رازدار باشد. با برخی نیز نباید مشورت کرد، از جمله: 1- بخيل که انسان را از كار نيك منصرف کرده، از فقر مى ترساند. 2- ترسو که روحیه انسان را ضعیف می کند. 3- حريص كه حرص و ستم را نیکو جلوه مى دهد. 4- دروغگو كه دور را نزديك و نزديك را دور مى نماياند. و همینطور از اشخاص خود رأى، سست خرد، منافق و لجوج.

علماي اخلاق چهار قسم براي «فقر عرضي» قائل شده‌اند. اول فقري كه فقير راغب به مال است و حرص مي زند (فقير حريص). دوم فقري كه فقير مال را دوست دارد اما به سراغش نمي رود (فقير قانع). سوم فقري كه فقير از مال كراهت دارد (فقير زاهد). چهارم فقري كه فقير به مال دنيا بي توجه شده و تمام توجهش به خداست (فقير عارف).

امام علی(ع) با مخالفت از حضور عمر در میدان نبرد، می فرماید: «زمامدار مانند رشته است كه مهره ها را جمع مى كند و اگر رشته از هم بگسلد، مهره ها پراكنده شده، به گونه اى كه ديگر نمی توان همه را جمع كرد». سپس در مقام علت به عمر مى فرمايد: «اگر شخصاً خارج شوى، ممكن است اعرابِ منافق از فرمانت سرپیچی کنند، و عجم ها نیز با دیدنت مى گويند اساس عرب اين است، و اگر آن را قطع كنيد راحت خواهيد شد، اين تفكّر، آنها را در مبارزه با تو حريص تر مى كند». با اين توصيه، عمر از رفتن به ميدان نبرد منصرف شد.

در احاديث اسلامى از «جُبن و ترس» نکوهش بسیاری شده است؛ مانند: انسان با ايمان نه ترسوست و نه حريص و نه بخيل، ترس و حرص و بُخل، صفات زشتى هستند كه در سوء ظن به خداوند سبحان خلاصه مى شود، هرگز با انسان ترسو مشورت نكن؛ چرا كه تو را از كارهاى مهم باز مى‏ دارد و موضوعات كوچك را در نظر تو بزرگ جلوه مى‏ دهد و ...

هدف از روایاتی مثل کلام رسول خدا(ص) که: روزى از سوى خداوند مقدر شده، نه حرص حریص آن را جلب مى کند و نه اکراه افراد آن را منع مى کند، این نیست که جلو تلاش را بگیرد، بلکه افراد حریص را با توجه به مقدر بودن رزق، از حرصشان بازمى دارد؛ لذا در روایات امور زیادى به عنوان وسیله جلب روزى یا موانع آن معرفى شده، از جمله: ترک آزار مردم و جار و جنجال، انفاق در راه خدا، تمیز کردن اطراف خانه، شستشو و تمیز کردن ظروف و... .

عمده این ایرادها سه موضوع است: 1- زنان نیمى از جامعه اند و حجاب سبب انزواى آنهاست. اولا: حجاب باعث انزوا نیست و حضور زنان در انقلاب اسلامی موید آن است. ثانیا: اداره خانه و تربیت فرزندان از مهمترین کارهاست. 2- حجاب دست و پا گیر است. اولا: حجاب همیشه به معنى چادر نیست، بلکه پوشش کامل است. ثانیا: فعالیت و پوشش زنان روستائی دلیل ردّ این اشکال است. 3- حجاب، مردان را حریص تر مى کند. مقایسه وضعیت جامعه امروز که حجاب در آن رعایت می شود و وضعیت زمان طاغوت، خود پاسخ این اشکال است.