سوره «یس» از مهمترين، پربارترين و پرمعناترين سوره های «قرآن» است و در روایات در مورد این سوره می خوانیم که: «هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن سوره یاسین است»، «اگر مى خواهى شب محفوظ بمانى سوره ياسين را بخوان، و اگر مى خواهى روز در امان باشى ياسين بخوان كه تو را از خطرات حفظ مى كند». دلیل این همه اهمیت شاید به این خاطر باشد که در این سوره از همه چیز بحث شده است: از مبدأ و معاد، نبوّت و پيامبرشناسى، مسائل اخلاقى، احكام و ديگر مسائل.

سوره «اعراف» از سوره های مکی است و و تلاوت آن فضيلت بسيار دارد؛ کسی که این سوره را در روز جمعه تلاوت کند بدون حساب وارد بهشت می شود. کسی که این سوره را در ماه یک بار تلاوت کند در قیامت ترس و حُزنی نخواهد داشت. البته به صرف تلاوت اين سوره و بدون عمل به محتواى آن، كسى بدون حساب وارد بهشت نمى شود، بلكه تلاوت و پس از آن تفكّر در مضامين و محتواى آيات و سپس عمل به آيات آن سوره ضرورت دارد.

چنانکه از نام این سوره پیدا است، قسمت عمده اى از آن درباره قهرمان توحید و بت شکنی «ابراهیم(ع)» نازل گردیده است. بخش دیگرى از این سوره نیز به بیان تاریخ انبیاى پیشین همچون نوح، موسى، و سرگذشت اقوام عاد و ثمود و درسهاى عبرتى که در زندگی آنها نهفته است، اشاره دارد. قسمت قابل ملاحظه اى از این سوره نیز بحث مبدأ و معاد کرده است.

از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «کسى که سوره ابراهیم و حجر را بخواند، خداوند به تعداد هر یک از کسانى که بت مى پرستیدند و آنها که بت نمى پرستیدند، ده حسنه به او مى بخشد». البته این پاداشى است در برابر خواندن توأم با اندیشه و سپس عمل. در این سوره بحث از توحید و شرک و شاخه ها و فروع آن به میان آمده که مسلماً توجه و عمل به محتواى آنها، چنان فصیلتى را نیز در بر خواهد داشت، یعنى آدمى را به رنگ خود در مى آورد و شایسته چنین مقام و پاداشى مى کند.

پیامبر(ص) فرمودند: «کسى که سوره سبأ را بخواند، در قیامت تمام انبیاء و رسولان رفیق و همنشین او خواهند بود و همگى با او مصافحه مى کنند». امام صادق(ع) فرمود: «کسى که دو سوره اى را که با حمد آغاز مى شود (سوره سبأ و فاطر) در یک شب بخواند، تمام آن شب را در حفظ و حراست الهى خواهد بود و اگر آن دو را در روز بخواند، هیچ مکروهى به او نمى رسد و آن قدر از خیر دنیا و آخرت به او داده مى شود، که هرگز به قلبش خطور نکرده، و ... ». این پاداشها نصیب کسانى مى شود که به این آیات می اندیشند و به آنها عمل می کنند.

در سوره «كهف» سه داستان بیان شده است: 1. داستان «اصحاب كهف» که درس صبر و استقامت مى دهد. 2. داستان «حضرت خضر(ع) و موسى(ع)» که درس فراگيرى علم و دانش مى دهد. 3. داستان «ذوالقرنين» که درس استفاده از قدرت براى حمايت از ضعيفان و نيازمندان جامعه را مى دهد.

امام صادق(ع) سوگند یاد کرده که هرکس سوره«روم» و«عنکبوت» را در شب بیست و سوم ماه رمضان تلاوت نماید، اهل بهشت است. در حدیثی آمده: هر کس سوره«روم» را بخواند، خداوند به تعداد هر فرشته اى که در میان آسمان و زمین تسبیح خدا مى گوید، ده حسنه به او خواهد داد و آنچه را در روز و شب از دست داده، جبران خواهد کرد.

در سوره كوثر دو پيش گويى مهم ديده مى شود؛ آنجا که مى فرمايد: «به يقين ما به تو كوثر و خير و بركت فراوان عطا كرديم». و آنجا که مى فرمايد: «دشمن تو به يقين ابتر و بريده نسل است». مشركان مكه هنگامى كه پسران پيامبر(ص) قاسم و عبدالله در مكه و ابراهيم در مدينه، چشم از جهان پوشيدند، گفتند: محمد(ص) پس از وفاتش نامش از خاطره ها محو مى شود؛ زيرا نسلى از او باقى نمانده. در اين سوره قرآن خبر مى دهد كسى كه نامش از خاطره ها محو مى شود، دشمنان او هستند و اما نام و آوازه او بلندتر و بلندتر مى شود.
 

«کوثر» از ماده كثرت، و در سوره کوثر به معنى خير كثير و بركت فراوان است. با توجه به شأن نزول آن و به قرینه کلمه «ابتر»، يكى از مصاديق بارز آن، فاطمه زهرا(س) است و در نسل برومند او تجلی کرده است. برخی امور مثل حوض کوثر، مقام نبوت، شفاعت و... نیز از دیگر مصادیق آن است.

ابتر در اصل، به معناى قطع عضوى از بدن حيوان است و در مورد انسان، به آنهايى كه عقیم و بی فرزند هستند، یا نام نيك آنها قطع مى شود و يا نام آنها از خاطره ها محو مى گردد، اطلاق می شود. این معنی درباره دشمنان پیامبر(ص) صادق است. در حالی که  نام نیک پیامبر(ص) و فرزندان او تا ابد باقی است.