براى مبارزه با این خوى زشت، قبل از هر چیز باید به پیامدهاى شوم آن اندیشید و عواقب دردناک عجله و شتابزدگى را مورد توجه قرار داد و حوادث بسیار ناراحت کننده اى را که بر اثر شتابزدگى در کارها دیده شده، به خاطر آورد و نمونه هاى فراوانى که در تاریخ است نیز مورد توجه قرار داد، به یقین با مطالعه در این امور، هر کس به خوبى درمى یابد که عجله و دستپاچگى، نه تنها او را زودتر به مقصد نمى رساند، بلکه چه بسا به خاطر آن هرگز به مقصد نرسد.

جمله هایى مانند:«اَلعَجَلَةُ مِنَ الشَّیْطانِ» و «وَالعَجَلَةُ قَبْلَ الاِمْکانِ یُوجِبُ الغُصّةَ وَ مَعَ العَجَلَةِ تَکوُن النَّدامَةُ» باید به صورت شعارهایى در زندگى فردى و اجتماعى درآید و همیشه نصب العین افراد عجول گردد تا با مشاهده آن از عجله بازایستد و حدیث رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را به ذهن خویش بسپارند که فرمود: «شتابزدگى و عجله مردم را به هلاکت مى افکند و اگر مردم آرامش و خونسردى خود را حفظ کنند، هیچ کس در خطر نمى افتد».(1)

از سوى دیگر، باید به تمرین ها و تلقین هاى پى در پى، به این خلقوخو چیره شود; زیرا هر کارى با تمرین مبدل به یک عادت و هر عادتى با ادامه مبدل به یک خلق و خو مى شود.

1- بحارالانوار، جلد 68، صفحه 340.