در اینجا ممکن است بعضى تصوّر کنند اسلام با توجّه به روایات و آیات بالا چندان تمایلى به پیشرفت زندگى مادّى مردم ندارد و از اصول تمدّن مادّى و ترقّى صنایع ناخشنود است; زیرا پیروان خود را دعوت به بیگانگى از دنیا مى کند! در حالى که این یک اشتباه بزرگ است، اسلام با حرص و دنیاپرستى و فدا کردن همه ارزشها در برابر مال و ثروت و مقام و شهوت مبارزه مى کند، نه از به کارگیرى مواهب دنیا در مسیر عزّت و آزادگى و ارزشهاى معنوى.
توضیح اینکه: مواهب مادّى در حدّ ذات خود ابزارى هستند براى وصول به مقاصد دیگر، هرگاه از آنها براى فراهم آوردن زمینه هاى رشد معنوى و تعالى انسانى استفاده شود مطلوبند و اگر از آنها در راه خودکامگى و هوسرانى استفاده شود و یا این مواهب به صورت هدف نهایى در آید و انسان را از اهداف اصلى آفرینشش بیگانه سازد قطعاً نامطلوب است.
این درست به ابزار و وسایل صنعتى جدید مى ماند که قابل بهره گیرى دوگانه است، هواپیماها مى توانند وسیله اى براى نقل و انتقال سریع و آسان انسانها در طریق کسب دانش و تأمین روزى حلال و گسترش عدالت و کمک به نیازمندان و عمران و آبادى باشند، همان گونه که مى توانند وسیله اى براى فروریختن بمب هاى ویرانگر، یا به صورت ابزار کشتار جمعى در آیند که نه بر انسان رحم کند نه بر حیوان و گیاه!
بنابراین نباید نکوهش از حرص و دنیاپرستى، بهانه اى براى رها کردن فعالیّت هاى مثبت اقتصادى و رشد و شکوفایى صنعت و مانند آن شود و افراد تنبل و بیکاره خود را زیر پوشش کناره گیرى از حرص و دنیاپرستى قرار دهند و آن را توجیهى براى کاستى هاى خود بدانند.
