یکى دیگر از عوامل «غفلت» آرزوهاى دراز و دست نیافتنى است; زیرا تمام فکر انسان را مشغول ساخته و از سایر امور غافل مى سازد. امیرمؤمنان على (علیه السلام) در خطبه معروف به دیباج مى فرمایند:«وَ اعْلَمُوا عِبَادَاللّهِ اِنَّ الاَمَلَ یَذْهَبُ الْعَقْلَ وَ یُکَذِّبُ الْوَعْدَ وَ یَحِثُّ عَلَى الْغَفْلَةِ وَ یُورِثُ الْحَسْرَةَ; بدانید اى بندگان خدا! آرزوهاى دراز، عقل انسان را مى برد و وعده قیامت را دروغ مى شمارد و انسان را بر غفلت ترغیب مى کند و سرانجام، حسرت به بار مى آورد».(1)
1- بحارالانوار، جلد 74، صفحه 293.