1 ـ حضرت موسى (علیه السلام) به او گفت: «آیا از تو پیروى کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده و مایه رشد و صلاح است، به من بیاموزى؟» ـ گفت: «تو هرگز نمى توانى با من شکیبایى کنى! ـ و چگونه مى توانى در برابر چیزى که از رموزش آگاه نیستى، شکیبا باشى؟!» ـ حضرت موسى(علیه السلام)گفت: «به خواست خدا مرا شکیبا خواهى یافت و در هیچ کارى با فرمان تو مخالفت نخواهم کرد!».
2 ـ آیا داستان شاکیان، هنگامى که از محراب (داود) بالا رفتند، به تو رسیده است؟! ـ در آن هنگام که (بى مقدمه) بر او وارد شدند و او از دیدن آنها وحشت کرد، گفتند:«نترس، دو نفر شاکى هستیم که یکى از ما بر دیگرى ستم کرده، اکنون در میان ما به حق داورى کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدایت کن! ـ این برادر من است، او نود و نه میش دارد و من یکى بیش ندارم! امّا او اصرار دارد که این یکى را هم به من واگذار کن و در سخن بر من غلبه کرده است!» ـ (داود) گفت:«مسلماً او با درخواست یک میش تو براى افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده و بسیارى از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم مى کنند; مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند; امّا عدّه آنان کم است!» داوود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزموده ایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نموده و به سجده افتاده و توبه کرد.
3 ـ اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش و مانند صاحب ماهى (یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند ـ و اگر رحمت خداوند به یاریش نیامده بود (از شکم ماهى) بیرون افکنده مى شد، در حالى که نکوهیده بود! ـ ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد!
4 ـ...پس نسبت به (تلاوت) قرآن عجله مکن، پیش از آن که وحى آن بر تو تمام شود، و بگو: «پروردگارا! علم مرا افزون کن!».
5 ـ (آرى) انسان از عجله آفریده شده ولى عجله نکنید، به زودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد.
6 ـ انسان (بر اثر شتابزدگى) بدیها را طلب مى کند، آن گونه که نیکیها را مى طلبد و انسان همیشه عجول بوده است!
7 ـ آنها پیش از حسنه (و رحمت) از تو تقاضاى شتاب در سیّئه (و عذاب) مى کنند; با این که پیش از آنها، بلاهاى عبرت انگیز نازل شده است! و پروردگارت نسبت به مردم ـ با این که ظلم مى کنند ـ داراى مغفرت است; (و در عین حال) پروردگارت داراى عذاب شدید است!
8 ـ اگر همان گونه که مردم در به دست آوردن «خوبى»ها عجله دارند، خداوند در مجازاتشان شتاب مى کرد، (به زودى) عمرشان به پایان مى رسید (و همگى نابود مى شدند); ولى کسانى را که ایمان به لقاى ما ندارند، به حال خود رها مى کنیم تا در طغیانشان سرگردان شوند!
9 ـ آنان مى گویند: «اگر راست مى گویید، این پیروزى شما کى خواهد بود؟!»...حال که چنین است، از آنها روى بگردان و منتظر باش، آنها نیز منتظرند(تو منتظر رحمت خدا و آنها هم منتظر عذاب او!).
10 ـ پس صبر کن آن گونه که پیامبران «اولواالعزم» صبر کردند و براى (عذاب) آنان شتاب مکن! هنگامى که وعده هایى را که به آنها داده مى شود، ببینند، احساس مى کنند که گویى فقط ساعتى از یک روز (در دنیا) توقّف داشتند. این ابلاغى است براى همگان، آیا جز قوم فاسق هلاک مى شوند؟!
* * *
