در آخرین آیه مورد بحث، قرآن بیان مى کند که خداوند، ده گروه از مردان و زنان برجسته را مورد مغفرت و اجر عظیم قرار مى دهد که نهمین آنها مردان و زنانى است که دامان خود را از آلودگى به بى عفّتى، نگه داشته و پاکدامن و عفیفند.

در بیان اوصاف دهمین گروه، اشاره مى کند که آنها بسیار یاد خدا مى کنند و بعید نیست که بیان این مطلب، دلیل رابطه نزدیکى میان عفّت و یاد خدا بودن، باشد که نتیجه همه اینها، آمرزش الهى و اجر عظیمى است که عظمتش را تنها خودش مى داند.

در جاى دیگر اشاره شده است که روزه نیز یکى از راه هاى مهار طغیان «شهوت جنسى» است; بنابراین میان عفت و روزه، رابطه مستقیم وجود دارد. پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)مى فرماید:«یَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ اِنِ اسْتَطَاعَ مِنْکُمْ اَلْبَاءَةُ فَلْیَتَزَوَّجُ فَاِنَّهُ اَغَضُّ لِلْبَصَرِ وَ اَحْصَنُ لِلْفَرْجِ وَ مَنْ لَمْ یَسْتَطِعُ فَعَلَیهِ بِالصَّوْمِ(1); اى گروه جوانان! کسى که از شما توانایى بر ازدواج داشته باشد، ازدواج کند; زیرا ازدواج سبب مى شود که از نوامیس مردم چشم فروبندد و دامان خویش را از آلودگى به بى عفتى حفظ کند و کسى که توانایى بر ازدواج ندارد; روزه بگیرد».

* * *

1- تفسیر مراغى، جلد 22، صفحه 10.