1 ـ (انفاق شما مخصوصاً باید) براى نیازمندانى باشد که در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته اند; (و توجه به آیین خدا، آنها را از وطن هاى خویش آواره ساخته و شرکت در میدان جهاد به آنها اجازه نمى دهد تا براى تأمین هزینه زندگى، دست به کسب و تجارت بزنند); نمى توانند مسافرتى کنند (و سرمایه اى به دست آورند) و از شدّت خویشتن دارى، افراد ناآگاه آنها را بى نیاز مى پندارند; امّا آنها را از چهره هایشان مى شناسى و هرگز با اصرار چیزى از مردم نمى خواهند (این است مشخصات آنها!) و هر چیز خوبى در راه خدا انفاق کنید، خداوند از آن آگاه است.
2 ـ و آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنّاى کامجویى کرد; درها را بست و گفت: «بیا (به سوى آنچه براى تو مهیّاست)». (یوسف) گفت: «پناه مى برم به خدا! او [= عزیز مصر ]صاحب نعمت من است; مقام مرا گرامى داشته (آیا ممکن است به او ظلم و خیانت کنم؟!) مسلماً ظالمان رستگار نمى شوند!»
3 ـ آن زن قصد او کرد و او نیز ـ اگر برهان پروردگار را نمى دید ـ قصد وى مى نمود! این چنین کردیم تا بدى و فحشا را از او دور سازیم، زیرا او از بندگان مخلَص ما بود.
4 ـ (همسر عزیز مصر) گفت: «این همان کسى است که به خاطر (عشق) او مرا سرزنش کردید! (آرى!) من او را به خویشتن دعوت کردم و او خوددارى کرد و اگر آنچه را دستور مى دهم; انجام ندهد، به زندان خواهد افتاد و مسلّماً خوار و ذلیل خواهد شد!»
(یوسف) گفت: «پروردگارا! زندان، نزد من محبوبتر است از آنچه اینها مرا به سوى آن مى خوانند! و اگر مکر و نیرنگ آنها را از من باز نگردانى; به سوى آنان متمایل خواهم شد و از جاهلان خواهم بود!»
پروردگارش دعاى او را اجابت کرد و مکر آنان را از او گردانید; زیرا او شنوا و داناست.
5 ـ و آنها که دامان خود را (از آلوده شدن به بى عفتى) حفظ مى کنند. تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان دارند که در بهره گیرى از آنان ملامت نمى شوند و کسانى که غیر از این راه را طلب کنند، تجاوز گرند!
6 ـ... مردان پاکدامن و زنان پاکدامن... .
* * *
